For the horde!
Η κίνηση της Blizzard να επανακυκλοφορήσει τα Warcraft και Warcraft 2 σε μια πλατφόρμα όπως το GOG, για οποιαδήποτε άλλη εταιρία θα ήταν απλά μία κίνηση ρουτίνας. Άλλωστε, έχουμε δει εκατοντάδες παλιά παιχνίδια-διαμάντια, αλλά και νοσταλγικές πατάτες μπλουμ, να κυκλοφορούν τακτικά μέσα από αυτή την πολυαγαπημένη πλατφόρμα. Όταν όμως αυτή η απόφαση παίρνεται από την Blizzard, μια εταιρία που με απίστευτο ζήλο κρατούσε πάντα τα παιχνίδια της κλειδωμένα μέσα στο δικό της σύστημα, αλλά και που κατά καιρούς έχει χρησιμοποιήσει πανίσχυρα μοντέλα DRM (ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει το τραγικό launch του Diablo 3, που δεν έπαιζε δίχως online και λόγο φόρτου, δεν έπαιζε για μέρες/ εβδομάδες;), η απόφαση να κυκλοφορήσει έστω και αυτούς τους τόσο παλιούς τίτλους της σε μια πλατφόρμα που φημίζεται για την απέχθειά της στο DRM, είναι σίγουρα σημαντική.
Για τα παιχνίδια αυτά καθ’ αυτά τώρα, μάλλον είναι περιττό να αναλύσουμε εκ βαθέων την ιστορία τους και τη σημασία τους για το gaming, μιας και αποτελούν δύο από τους πλέον ιστορικούς και σημαντικούς RTS τίτλους της πρώιμης εποχής του είδους. Η αρχή, βέβαια, έγινε από τον ανταγωνισμό και κανείς δε πρέπει να ξεχνάει τη σημασία και το αντίκτυπο του μοναδικού Dune 2 της πάλαι μεγάλης Westwood Studios. Κυκλοφορώντας το 1992, αν και δεν ήταν το πρώτο RTS, ήταν σίγουρα αυτό που έκανε τα μεγαλύτερα βήματα για το είδος και κατάφερε, σχεδόν μόνο, του να στήσει τις βάσεις για τα resource gathering & rush tactics RTS που κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα.
Η επιτυχία του ήταν τεράστια και, όπως ήταν επόμενο, πολλοί έσπευσαν να το μιμηθούν, σε μια εποχή που τα παιχνίδια είχαν πολύ μικρότερο κύκλο παραγωγής απ’ ό,τι σήμερα. Ένας εξ αυτών των μιμητών ήταν και η Blizzard (που μόλις είχε αλλάξει όνομα από Silicon & Synapse), η οποία ερχόμενη από την συμπαθητική της προσπάθεια με το πολύχρωμο Lost Vikings, αποφάσισε και αυτή να δοκιμάσει την τύχη της σε αυτό το νέο trend. Αλλά εκεί που ο ανταγωνισμός στόχευε κυρίως σε πιο ώριμους ηλικιακά παίκτες και αγοραστές, με πιο σοβαρό σχεδιασμό και κόσμους, η Blizzard αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το ιδιαίτερο art direction του Lost Vikings και να σχεδιάσει ένα RTS με έμφαση στην προσβασιμότητα σε νεότερες ηλικίες, διατηρώντας όμως ένα επίπεδο σοβαρότητας που το έσπρωχνε μακριά από τα πιο «παιδικά» παιχνίδια.
Έχτισε λοιπόν έναν ιδιαίτερα πολύχρωμο και χαρούμενο κόσμο, με πολύ πιο απλό και εικονογραφημένο σύστημα gameplay, αλλά ταυτόχρονα έστησε μια ιστορία με πλούσιο lore και βάθος που το έκανε αμέσως να ξεχωρίσει. Και ερχόμενο δύο χρόνια μετά το Dune, κατάφερνε κιόλας να προσφέρει και ορισμένες μικρές βελτιώσεις στο gameplay, όπως τη δυνατότητα επιλογής και κλειδώματος μιας μικρής ομάδας units αντί του ελέγχου μόνο μιας, αλλά -και πιο σημαντικό- να βάλει και αυτό τις πρώτες βάσεις για σκληροπυρηνικά 1vs1 Lan & modem matches και να στείλει τους λογαριασμούς του τηλεφώνου μας στη στρατόσφαιρα!
Βέβαια, ακόμα και με τα κιάλια νοσταλγίας στο κεφάλι μας, είναι σχεδόν αδύνατο να προτείνει κανείς σε κάποιον την ενασχόληση με αυτόν τον τίτλο σήμερα. Ναι, αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του gaming και του Warcraft lore, αλλά ακόμα και τότε ήταν δύστροπο να το παίξει κανείς, πόσο μάλλον σήμερα. Η απλότητα των χαρτών και η… ελαφρότητα πίσω από κάθε αποστολή είναι σίγουρα ένας λόγος, αλλά για να λέμε την αλήθεια, το game breaking στοιχείο του είναι ότι ενώ μπορείς να επιλέξεις περισσότερες από μία μονάδες, πρέπει και πάλι να δίνεις εντολές σε κάθε μία ξεχωριστά, με ένα αρκετά χοντροκομμένο σύστημα. Το 1994 μάς είχε κουράσει αρκετά, αλλά την παλεύαμε γιατί είχε την χάρη του. Σήμερα, όμως, το όλο σύστημα ελέγχου του είναι τόσο κουραστικό, που πραγματικά ακόμα και παλιοί παίκτες πιθανώς να το παρατήσουν γρήγορα.
Παρόλα τα θεματάκια του όμως, η επιτυχία του στάθηκε ικανή ώστε να δώσει το πρώτο πραγματικό hit για την Blizzard αλλά και να θέσει τα θεμέλια για αυτή την τεράστια πλέον εταιρία. Υποβοηθούμενη λοιπόν από αυτό τον ούριο άνεμο, η δημιουργική ομάδα του έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και μόλις ένα χρόνο μετά, κυκλοφόρησε το Warcraft 2 και ξεκίνησε με αυτό τον μεγάλο RTS πόλεμο των 90s. Westwood και Command & Conquer από τη μία, Blizzard και Warcraft 2 από την άλλη, τα στρατόπεδα των φανατικών χωρίστηκαν όπως ποτέ άλλοτε για το είδος, και ο πανικός που επακολούθησε σε σπίτια, πάρκα και σχολικές αυλές έφτανε επίπεδα κόντρας Άρη / ΠΑΟΚ ή ΠΑΟ/ Ολυμπιακού/ ΑΕΚ (ανάλογα με το που ζούσατε!).
Η Westwood επέμεινε στον πιο ώριμο σχεδιασμό και τα πιο ρεαλιστικά σκηνικά, εκμεταλλευόμενη την trendy τότε τεχνική των Full Motion Videos ώστε να δώσει μια χολυγουντιανή ατμόσφαιρα στα παιχνίδια της και να κάνει τους παίκτες πραγματικούς «στρατηγούς». Η δε Blizzard, επέμεινε στα cartoony graphics για τα οποία ήταν τόσο γνωστή, αλλά μέσα σε ένα μόλις χρόνο είχε αναβαθμίσει τόσο πολύ την τεχνολογία της, που σχεδόν νόμιζες πως έβλεπες μια νέα σειρά.
Με την ιστορία πιο πλούσια και σκληρή, τα γραφικά πολύ πιο εντυπωσιακά και το multiplayer στέλεχός του καλοζυγισμένο όσο τραβούσε η τεχνολογία της εποχής, το Warcraft 2 έσκασε σαν κεραυνός μέσα στα PC της εποχής και οι πιτσιρικάδες (και μη) παραμιλούσαν για τη δυνατότητα να παίζουν ένα τόσο εθιστικό και όμορφο cartoon game. To σημαντικότερο, βέβαια, στοιχείο του, ήταν η ριζική αλλαγή στο χειρισμό του, δίνοντας ευτυχώς πολύ μεγαλύτερη ευελιξία στο gameplay και μεταμορφώνοντας τα παιχνίδια από ένα σχεδόν turn-based (σε ταχύτητα) πρώιμο σύστημα, σε ένα ταχύτατο μείγμα gameplay όπου Orcs & Humans σφάζονταν ανηλεώς μέρα και νύχτα (κυρίως νύχτα, μιας και τότε δε χτυπούσε το τηλέφωνο και μπορούσε κανείς να παίξει dial up matches δίχως θέμα, μέχρι να σηκώσει βέβαια κάποια μάνα το τηλέφωνο και να μας στείλει για ύπνο)!
Τουλάχιστον αυτή η έκδοση είναι το re-release του 1999, με υποστήριξη BattleNet, οπότε αυτά τα προβλήματα δεν μας απασχολούν πια. Και όσο και αν το πρώτο Warcraft είναι πλέον σχεδόν unplayable, το Warcraft 2 κρατιέται ακόμα πολύ καλά για να μπορέσει να ασχοληθεί κάποιος μαζί του. Ναι, οι αποστολές του είναι ακόμα ιδιαίτερα απλές και ναι, το pathfinding (όπως όλων των RTS εκείνης της εποχής) είναι ακόμα εγκληματικά τραγικό, αλλά το core gameplay του παραμένει διασκεδαστικό μιας και ακόμα και σήμερα κυκλοφορούν παρόμοια resource gathering RTS με σχεδόν τις ίδιες βάσεις στο gameplay τους.
Τώρα, αν η Blizzard είχε κρατήσει τις τραγελαφικές τιμολογιακές πολιτικές της (μην ξεχνάμε πως αυτή στην ουσία έφερε τις τιμές των κονσολών στα PC games, διπλασιάζοντας το κόστος τους) σε αυτό το bundle, θα λέγαμε πως θα ήταν πολύ δύσκολο να τα προτείνουμε σε κάποιον πέρα από τους πιο hardcore fans. Όμως, με μια τιμή γύρω στα 13 ευρώ αλλά και με τους τίτλους να παίζουν δίχως DRM, να τρέχουν απροβλημάτιστα στα σημερινά μηχανήματα δίχως κανένα πρόβλημα αλλά -το κυριότερο- προσφέροντας ένα εξαιρετικό και σταθερότατο multiplayer περιβάλλον στο Battlenet (μόνο για το Warcraft 2), τότε είναι μια εύκολη πρόταση για πολλούς παίκτες και ρετρολάγνους. Με το Warcraft 3 να ετοιμάζεται για κανονικό remaster (όπως έγινε με το Starcraft) και το Warcraft 4 να είναι παντελώς απίθανο να συμβεί μιας και το WoW έχει καταπιεί τα πάντα, το συγκεκριμένο bundle είναι μια ωραία περίπτωση για μια καλή και οικονομική ματιά σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του gaming.
