Es ist alles sehr lustig bis eine Person gebissen ist!
Την τελευταία φορά που μιλήσαμε για το franchise Call of Duty, αναφέραμε πως η Infinity Ward είναι πλέον το χειρότερο από τα τρία studio που αναπτύσσουν τίτλους για το franchise, με πλήρη έλλειψη ιδεών. Ακριβώς στον αντίποδα βρίσκεται η Treyarch, η οποία μπορεί με το Zombie Chronicles να μην φέρνει κάτι ρηξικέλευθο στο franchise, δείχνει όμως πόσο καλή δουλειά έχει κάνει τόσο καιρό σε ένα mode που ξεκίνησε σαν συνοδευτικό και έχει καταλήξει να είναι για πολλούς ο λόγος που αγοράζουν τα Call of Duty της Treyarch. Με το Zombie Chronicles βλέπουμε δύο πράγματα να συμβαίνουν για πρώτη φορά: Να έχουμε DLC αποκλειστικά για το zombies mode, και κάτι ακόμα πιο σημαντικό, να λαμβάνουμε DLC για τίτλο που δεν είναι ο τελευταίος της σειράς, κάτι που ανοίγει παράθυρο για ακόμα περισσότερο υλικό για ένα καλό παιχνίδι, στο μέλλον.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η δουλειά που έχει γίνει για την αναβίωση “θρυλικών” χαρτών, όπως η Nacht der Untoten, είναι πολύ σχολαστική, ενώ το gameplay παραμένει όσο το δυνατόν πιο πιστό στα πρότυπα του 2008-2010. Ναι, με το Black Ops III είχαμε ένα αντίστοιχο “gambling system” στα zombies με αυτό που συναντάμε και στο multiplayer, με βασική διαφορά ότι εδώ είναι εντελώς αχρείαστο και συνοδευτικό και δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τον παίκτη που δεν το χρησιμοποιεί. Οπότε, πέρα από τις αλλαγές στο οπλοστάσιο και στο σύστημα με τα bubble gums, θα λέγαμε ότι από άποψη gameplay, challenge, rotation των χαρτών -ακόμα και το κλασικό κόλπο με τους κύκλους σε μια ανοιχτή περιοχή για να μαζευτούν όσο το δυνατόν περισσότερα zombies πριν τα “γαζώσετε” με το LMG, όλα παραμένουν πιστά στο αρχικό παιχνίδι.
Αυτά που έχουν αλλάξει είναι, φυσικά, τα τμήματα που αφορούν στο κομμάτι της εικόνας και του ήχου, τόσο πολύ που η αλλαγή από τη Shangri-La και τη Moon του Black Ops στις αντίστοιχες του Black Ops III είναι σημαντική, πόσο μάλλον σε χάρτες από έναν ακόμα παλαιότερο τίτλο. Όσοι έχουν επισκεφθεί στο παρελθόν μερικούς από τους εν λόγω χάρτες, ενδεχομένως να θυμούνται ότι η χρωματική παλέτα σε μερικούς είναι πολύ συγκεκριμένη, όπως για παράδειγμα στη Verrückt, η οποία διαδραματίζεται σε ένα σανατόριο, και σε όλη την έκτασή της, από τα χρώματα μέχρι την ομίχλη, αποδίδεται μέσα από μια “πορτοκαλο-κίτρινο-κόκκινη” όψη.
Πλέον, στο μεγαλύτερο μέρος του αυτή η επιλογή εικαστικού δεν υφίσταται, αφού τα χρώματα παραμένουν έντονα σε σημεία αλλά δεν υπερκαλύπτουν άλλα. Η ομίχλη, ο φωτισμός, τα διάφορα σημεία με εμπλουτισμένα particle effects, οι σκιάσεις των αντικειμένων, όλα προσδίδουν σε μια εμπλουτισμένη εμπειρία από zombies. Και στο κομμάτι του ήχου η Treyarch έκανε βελτιώσεις, με τους ήχους του περιβάλλοντός να είναι περισσότεροι και με “βάθος”, ενώ υπάρχει μια σαφήνεια και μια καθαρότητα σε οτιδήποτε γίνεται μέσα στην αίθουσα, είτε αυτό είναι πυροβολισμοί και κάλυκες που πέφτουν στο έδαφος είτε εχθροί που αφαιρούν τις ξύλινες σανίδες από τα παράθυρα για να μπουν στο εκάστοτε κτήριο.
Από άποψη περιεχομένου, οι οκτώ πίστες ίσως να φαντάζουν ικανοποιητικός αριθμός για ορισμένους, ειδικά σε σχέση με τα μέχρι τώρα DLC που προσέφεραν μια πίστα για τα zombies, από την άλλη, ωστόσο, ένα πακέτο αφιερωμένο σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού δεν έχει λόγο να αφήσει απ’ έξω σημαντικούς χάρτες και σχεδόν να ξεχάσει εξ ολόκληρου αυτούς του Black Ops II, αφού μόλις μια πίστα από τον προτελευταίο τίτλο της Treyarch κάνει την εμφάνισή του στο πακέτο Zombies Chronicles, επιλογή αδικαιολόγητη κατά την άποψή μας. Παρόλα αυτά, το εν λόγω DLC είναι σημαντικό τόσο για τους νέους παίκτες όσο και για τους παλιούς, διότι δείχνει πόσο πολύ έχει προχωρήσει/αποκλίνει από τα πρώτα βήματα του το mode.
Πλέον, βλέπουμε συνεχώς μια μεγαλύτερη συμπάθεια προς τους μεγάλους σε έκταση χάρτες, με πολλά δωμάτια ακόμα και περιοχές ολόκληρες, κάτι που σίγουρα αποθαρρύνει τους νέους παίκτες, προσδίδει πολυπλοκότητα και προκαλεί χάος. Οι μικρές πίστες των προηγουμένων παιχνιδιών είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται για μερικές ώρες χαλάρωσης και διασκέδασης χωρίς μεγάλο ρίσκο και χωρίς πολλές διόδους για τα zombies. Αυτό είναι κάτι που μας είχε λείψει και σίγουρα το να έχουμε τη δυνατότητα να επιστρέψουμε σε μια τέτοια δομή gameplay είναι μια ευχάριστη eεπιλογή. Οι νέοι παίκτες, από την άλλη, θα μπορέσουν να καταλάβουν καλύτερα τις ρίζες της σειράς και να εκτιμήσουν την πρόοδο που έχει γίνει μέσα στα χρόνια.
Το πακέτο χαρτών/ DLC Zombies Chronicles είναι μια καλή περίπτωση επιπρόσθετου υλικού για τους λάτρεις του zombies mode. Η δουλειά που έχει κάνει η Treyarch στο DLC είναι σημαντική και επικεντρώνεται κυρίως στην εμφάνιση και στον ήχο που έχουν οι χάρτες, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται φρέσκοι και σημαντικά ανανεωμένοι, ενώ το πάντρεμά τους με το Black Ops III δεν επηρεάζει καθόλου το ύφος και τον τρόπο παιχνιδιού που είχαν πριν από περίπου μια δεκαετία, όταν δηλαδή είχαν κυκλοφορήσει αρχικά.
Όμως, η έλλειψη κάποιων σημαντικών χαρτών από τα παλιά παιχνίδια, σε συνδυασμό με την υψηλή τιμή του πακέτου -που έχει αδικαιολόγητα ανέβει από τα 15 ευρώ, που συνήθως κοστίζουν τέτοια πακέτα (για πέντε “καινούργιους” maps) στα 30- είναι στοιχεία που αφαιρούν πόντους από το σύνολο και που δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε. Όσοι δεν έχουν πρόβλημα με την τιμή και αναζητούν να ξαναζήσουν τις παλιές δόξες των: Nacht der Untoten, Verrückt, Shi No Numa, Kino der Toten, Ascension, Shangri-La, Moon και Origins ας επενδύσουν και δεν θα χάσουν. Όσοι είναι λάτρεις κυρίως των Zombies από το Black Ops II ας το σκεφτούν καλύτερα.
To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
