Οργισμένα νιάτα.
Ακόμα και έχοντας παίξει παραπάνω από μία φορές το Life is Strange, δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς τι ακριβώς θέλει (ή θα ήθελε) να πετύχει ένα prequel. Με δεδομένη την κατάσταση στην οποία η Max βρίσκει την Arcadia Bay και τα λίγα οικεία της πρόσωπα, τα περιθώρια για κάτι εξαιρετικά συνταρακτικό να έχει συμβεί στο κοντινό παρελθόν (εκτός από το… ξέρετε εσείς) είναι λίγα. Με αυτά ως μικρό πρόλογο είναι προφανές ότι το αντικείμενο του prequel θα ήταν η εστίαση στην προσωπικότητα της Chloe και τη σχέση της με τη Rachel, μία κοπέλα που ανήκει στην κορυφή της λίστας με τα “cool” άτομα της Blackwell Academy. Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Με τη Max να είναι προς το παρόν εκτός κάδρου, η δύσκολη ζωή της Chloe μετά το θάνατο του πατέρα της περνάει μεταξύ κοπάνας, καυγάδων, ναρκωτικών και καυγάδων. Ο θάνατος του πατέρα της και η απομάκρυνση της κολλητής της φίλης (αυτό συνεχίζει να μένει ελαφρώς ανεξήγητο, διότι η Max που γνωρίσαμε σίγουρα δεν έγινε αυτόματα σνομπ μετακομίζοντας στο Seattle, οπότε οτιδήποτε άλλο συμβαίνει μένει να φωτιστεί) στοιχίζουν ακριβά στην ψυχοσύνθεση της Chloe που είναι μονίμως αντιδραστική και θυμωμένη.
Ο τραχύς και αψύς χαρακτήρας της δίνει στη Deck Nine το εργαλείο ώστε να υποκαταστήσει το παιχνίδι με το χρόνο που λάμβανε χώρα στο Life is Strange. H Chloe δεν έχει υπερδυνάμεις αλλά μπορεί άνετα να λογομαχήσει με τον οποιοδήποτε και ανάλογα με το αν κερδίσει ή χάσει προκύπτει και μία διαφορετική εξέλιξη. Αν και το mini game ακούγεται έξυπνο δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον παίκτη να επεξεργαστεί τις επιλογές του ανάλογα με το πώς θέλει να αντιδράσει η «δική του» Chloe.
Και από τη μία υπάρχει χρονικό όριο στις απαντήσεις της Chloe από την άλλη μένει το ασαφές των επιλογών όπου άλλα διαβάζει κανείς και άλλα μπορεί να πει το στοματάκι της ηρωίδας που συνήθως είναι προσβλητική και επιθετική. Η συνάντηση με τη Rachel και το χτίσιμο της σχέσης τους είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του Awake, αφού η Rachel παραμένει το πρόσωπο από το Life is Strange που ουσιαστικά δε γνωρίζουμε καθόλου. Και ο Nathan, και ο David και η μητέρα της Chloe είναι γνωστές φυσιογνωμίες, αλλά η Rachel καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου, το οποίο στο Awake αρχίζει και ανασηκώνεται.
Οι διάλογοι στο Before the Storm δεν έχουν τη σπιρτάδα του LiS και αυτό ίσως έχει να κάνει με το ότι δεν εκτυλίσσονται και τόσο ενδιαφέροντα γεγονότα. Συνήθως δίνουν την εντύπωση ότι αναλώνονται ή σε κλασικές teenage εμμονές ή σε άτυπα hints για τον επόμενο απλοϊκό γρίφο (που ποτέ δεν ήταν και η ουσία του LiS). Η Chloe είναι μονίμως θυμωμένη (το είπαμε αυτό) και σε συνδυασμό με το ότι οι μισές περιοχές του BtS είναι ίδιες με του LiS (το σπίτι της, η μάντρα με τα παλιοσίδερα, το προαύλιο της Blackwell Academy κτλ) δίνει γενικώς έναν αέρα προβλέψιμου στο επεισόδιο.
Πάντως δεν πρέπει να είμαστε τελείως άδικοι. Μπορεί η Deck Nine να μην είναι Dontnod αλλά και το πρώτο επεισόδιο του LiS σε καμία περίπτωση δεν προμήνυε τη συνέχεια (σίγουρα όμως ήταν καλύτερο του πρώτου επ. του BtS). Οπτικά το BtS είναι λίγο πιο ρεαλιστικό από το LiS, αλλά για το LiS αυτό ήταν ένα πολύ ευρηματικό κόλπο για να μη μπει στη διαδικασία των «καλών γραφικών». Το BtS χάνει λίγο τον παστέλ, κόμικ αέρα του πρώτου παιχνιδιού και δίνει την εντύπωση indie κυκλοφορίας από το 2012.
Μουσικά παραμένουν τα chill out tunes με λίγες χαριτωμενιές με βαριές κιθάρες γιατί έχουμε να κάνουμε με οργισμένα νιάτα. Εντάξει, δεκτή η αφέλεια σε αυτόν τον τομέα. Προσεγγίζεται το ατμοσφαιρικό ύφος του LiS αλλά κι εδώ (προς το παρόν) οι συγκρίσεις είναι άδικες για το BtS. Στο LiS είχε γίνει και σε αυτό το κομμάτι εξαιρετική δουλειά. Πάντως τα voice overs και οι ερμηνείες παραμένουν υψηλής ποιότητας.
Ελάχιστα άλλα πράγματα μπορούμε να πούμε. Κυρίως ότι είναι δύσκολο το έργο του BtS ως prequel και ότι είμαστε σε αναμονή για το δεύτερο επεισόδιο καθώς οι δύο ωρίτσες του πρώτου δε βοηθάν στο σχηματισμό ασφαλών συμπερασμάτων (και ούτε θα έπρεπε).
Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
