Κάποιος να φέρει το Power Shovel!
Ένα νέο είδος όπλου φαίνεται να γίνεται απαραίτητο στο βίαιο και σκοτεινό σύμπαν του Warhammer 40.000. Με αφορμή την έλευση του νεότερου video game στο δημοφιλές franchise, η ανάγκη για την ύπαρξη ενός Power Shovel είναι πιο δυνατή από ποτέ. Ένα φτυάρι εμποτισμένο με δύναμη, ικανό να σκάψει μεγάλες ποσότητες χώματος και να επιτύχει ένα… ξεχωριστό θάψιμο. Ναι, καλά διαβάζετε. Πριν ξεκινήσουμε καλά καλά, σας ανακοινώνουμε ότι χρειάζεται “θάψιμο” και θα είναι χοντρό.
Ας ξεκινήσουμε από το ίδιο το franchise. Το Warhammer 40.000 πραγματεύεται την αέναη διαγαλαξιακή διαμάχη μεταξύ όλων των γνωστών φυλών σε 40.000 περίπου χρόνια από σήμερα. Σαν concept, μετρά πάνω από 30 χρόνια ζωής κι έχει εμπλουτιστεί με τόσο lore στις δεκαετίες αυτές, που το σεναριακό του βάθος κυριολεκτικά δεν έχει όμοιο. Τέτοια είναι η πλοκή των γεγονότων της τελευταίας χιλιετίας του παιχνιδιού, που κάθε παιχνίδι, κάθε βιβλίο, κάθε codex που βγαίνει στο φως της δημοσιότητας το προχωράει ένα βήμα παραπέρα. Ως εκ τούτου, όλοι οι φίλοι της σειράς (φανατικοί και αρκούντως… πυροβολημένοι) βλέπουν κάθε νέο video game ως ευκαιρία για εξέλιξη της πλοκής του αχανούς lore. Στο Eternal Crusade θα μείνουν με την όρεξη. Καμιά εισαγωγή, κανένα κείμενο, έστω, δεν αναφέρει το παραμικρό για τη διαμάχη που διεξάγεται στο παιχνίδι. Θα πείτε τώρα, “εντάξει, βρε, σε αποκλειστικά online shooter τι περιμένεις να δεις; Καβάφη;”. Όχι… Ίσως όχι Καβάφη, ούτε Λουντέμη, ούτε καν τον τσελεμεντέ, όμως περιμένω να δω ένα ψήγμα σεναρίου. Μια αφορμή, κάτι που θα εξηγεί ποιοι πολεμούν, πώς και γιατί. RPG υποτίθεται ότι είναι, έστω και ΜΜΟ.
Προσπερνάμε αυτήν την έλλειψη για να περάσουμε στο σπαρτιάτικο της παρουσίασης. Μια οθόνη επιλογής χαρακτήρα, χωρίς παραμετροποίηση παρουσιαστικού ή άλλες λεπτομέρειες. Για τους τύπους, υπάρχει μονάχα η επιλογή φυλής, μεταξύ Imperium (Space Marines), Chaos, Orks και Eldar. Από εκεί και μετά επιλογή loadout και… βουρ στον πατσά. Το menu που ανοίγει στη συνέχεια δίνει πρωτίστως την επιλογή για κάποιου είδους training-tutorial. Εκεί θα καταμαρτυρήσετε την κορωνίδα της κακής παρουσίασης, τον άχαρο (επιεικώς) τεχνικό τομέα. Με γραφικά που ανήκουν σε άλλη χιλιετία, προσπαθείτε να βρείτε πληροφορίες για τις κινήσεις και τις επιλογές της μάχης.
Όμως δεν θα τα καταφέρετε και πολύ καλά. Η διάδραση με τις διδαχές αυτές γίνεται μέσω διάσπαρτων servo-skulls (ιπτάμενες, ρομποτικές νεκροκεφαλές που παρέχουν μηνύματα), αλλά η επιτυχία δε θεωρείται δεδομένη. Άλλες φορές θα σας δώσουν tutorial, άλλες απλά θα τις κοιτάτε πατώντας μάταια το αντίστοιχο πλήκτρο ξανά και ξανά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιος ξέρει… Ας είναι, 3rd person shooter θα παίξουμε (στην πράξη), ποιος θέλει tutorial; Πάμε για μάχη και θα επιλέξουμε shooter ρόλο ανάμεσα στους διάφορους διαθέσιμους. Για τους τύπους, αυτοί περιλαμβάνουν tactical (νορμάλ πολυβόλο), assault (melee), heavy (βαριά όπλα) και apothecary (healer).
Αφήνουμε τις melee επιλογές (αν και υπάρχουν τέτοιες λειτουργίες σε όλα τα classes) κι επιλέγουμε tactical. Ποιος θέλει μέσα στο χαμό της μάχης να ψάχνει το Ctrl+P για να κάνει parry μετά από ένα πετυχημένο block (για το ίδιο παιχνίδι μιλάμε); Οι επιλογές είναι για άμεση μάχη ή για τη γενικότερη σύραξη. Η πρώτη, σας βάζει σε queue για όποια διαθέσιμη μάχη βρεθεί μπροστά σας, ενώ η δεύτερη παρουσιάζει έναν χάρτη, ο οποίος δεν απεικονίζει απολύτως τίποτα. Είναι καθαρά διακοσμητικός κι αφήνει μονάχα την επιλογή για το είδος της σύρραξης που επιθυμεί ο παίκτης.
Έτσι διατίθενται μάχες με 50-60 συμμετέχοντες, άλλες, μικρότερες με 30-40 συμμετέχοντες και, τέλος, ένα mode προοδευτικού παιχνιδιού, όπου μια ομάδα 5-6 ατόμων αντιμετωπίζει διαδοχικά κύματα Tyranids σε μορφή survival. Τα δύο πρώτα, σας βγάζουν σε απεικόνιση του χάρτη που επιλέχτηκε για μάχη, διαλέγετε το spawn point και ξεκινάτε. Το αχανές των επιπέδων έχει δύο αποτελέσματα που παρουσιάζονται σχεδόν άμεσα: πρώτον, θα τρέχετε με τις ώρες μέχρι να βρείτε που πλακώνονται οι υπόλοιποι, και δεύτερον, θα φάτε χτύπημα από κάποιο αντιαρματικό όπλο πολύ νωρίτερα, καθώς θα τρέχετε στην ανοιχτωσιά. Κάτι που μας φέρνει στο θέμα του balance. Όταν κάποιοι παίκτες έχουν τη δυνατότητα να φέρουν melta cannons (αντιαρματικά του θανατά) και να πυροβολούν κανονικά τους παίκτες, τότε οι μάχες έχουν συγκεκριμένη έκβαση και μάλιστα πολύ γρήγορη. Εσείς, με το ταπεινό (μπροστά σε τέτοια θηρία) bolter σας έχετε ελάχιστες ελπίδες, ειδικά όταν ο άλλος σας έχει OHK και μάλιστα χωρίς ακριβή στόχευση.
Να το πάρετε κι εσείς αυτό το όπλο είπατε; Φυσικά, γιατί όχι! Πολλά όπλα είναι διαθέσιμα στο παιχνίδι, με μια όμως λεπτομέρεια… πρέπει να τα αγοράσετε. Είτε με τη σωρεία των currencies, που με πολύ πολύ κόπο αποκτάτε στο παιχνίδι, είτε, φυσικά, με κανονικό, ζεστό, παραδάκι. Πληρώστε, λοιπόν, για να αποκτήσετε relic όπλα, artificer εξοπλισμό και πανοπλίες που θα έκαναν τους μεγάλους ήρωες του lore να ντρέπονται. Πληρώστε, για να εξοπλίσετε το inventory σας, το οποίο, τυχαία ας υποθέσουμε, είναι το πιο λεπτομερές και καλοσχεδιασμένο υπο-μενού του παιχνιδιού. Κάντε, το για να μπορέστε να… νικήσετε σε αυτό το παιχνίδι και να μείνετε ικανοποιημένοι από το αγορασθέν skill σας.
Βέβαια, όλα αυτά θα είχαν σημασία αν δεν υπήρχε το τραγικό lag που κατασπαράζει κάθε προσπάθεια για ποιοτικό, τακτικό παίξιμο. Τέτοιο, τουλάχιστον, που επιτρέπει το μοντέλο μάχης του παιχνιδιού. Lag, βαρύ κι ασήκωτο ή, αλλιώς, “αλλού βαράω κι αλλού βρίσκομαι”, που συμβαίνει αρκετά συχνά ώστε να καταστρέφει την εμπειρία -κι όλα αυτά, μάλιστα, ακόμα και μετά τα πρώτα patches! Ακόμα κι έτσι, το σύστημα μάχης είναι βαρύ κι αδέξιο, πράγμα που κάνει πολλούς να αναρωτιούνται γιατί δεν υιοθετήθηκε το αρκετά επιτυχημένο μοντέλο του Space Marine παιχνιδιού. Εκείνο μετέφερε ωραία εναλλαγή πυροβόλων με melee όπλων, με απολαυστικό αποτέλεσμα. Ειδικά τώρα, με την Unreal Engine από πίσω, θα έπρεπε να κάνει θαύματα. Όμως όχι, δεν προτιμήθηκε. “You had one job…” που λένε και κάποια δημοφιλή memes.
Αλλά ποια Unreal Engine να το βοηθήσει, όταν δεν μπορεί καλά καλά να παρουσιάσει αξιοπρεπώς το ίδιο το παιχνίδι; Αν επιμείνετε, παρ’ όλα αυτά, θα δείτε ότι υπάρχουν επιλογές για τη σύσταση ομάδας ή τη συμμετοχή σε μια ξένη, καθώς και τη δημιουργία του δικού σας clan. Ψιλά γράμματα, μπροστά σε όλα τα άλλα προβλήματα του παιχνιδιού. Αυτό που ίσως ξεχωρίζει είναι ο ήχος, με πανζουρλισμό εφέ και τις χαρακτηριστικές κραυγές της κάθε φυλής. Όμως δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο. Είναι απλά ο μονόφθαλμος ανάμεσα στους τυφλούς.
Οπότε απομένουν δύο ερωτήματα: Γιατί επιλέχτηκε ένα σύμπαν με βαθύτατο lore όπως το 40Κ, ενώ δεν υπάρχει ούτε ψήγμα σεναρίου στο παιχνίδι και – πολύ σημαντικότερο – γιατί κυκλοφόρησε ένα παιχνίδι με χίλια-μύρια προβλήματα σε χειρισμό, lag, balance, παρουσίαση και με απαράδεκτη pay-to-win φιλοσοφία; Για να εκμεταλλευθούν την τρέλα των φανατικών του franchise και να απομηζύσουν κάποια έσοδα ή γιατί επικράτησε επιπολαιότητα; Όποιος κι αν είναι ο λόγος, μείνετε μακριά.
Το review βασίστηκε στην PC έκδοση του παιχνιδιού.