HOT PXL

Μια ευφυής και απολαυστική αντιγραφή της σειράς Wario Ware από την Atari για το PSP

Μια ευφυής και απολαυστική αντιγραφή της σειράς Wario Ware από την Atari για το PSP

Είναι γνωστό ότι η Nintendo είναι μια εταιρεία που αναζητά την καινοτομία και τη διαφορετικότητα στα προϊόντα της, είτε αυτά έχουν να κάνουν με το software, είτε με το hardware. Αυτή της η εξέλιξη δίνει εδώ και χρόνια τροφή για αντιγραφή σε πολλούς developers της βιομηχανίας με χαρακτηριστικότερο πρόσφατο παράδειγμα το παιχνίδι που θα εξετάσουμε σε αυτό το preview. Αυτή τη φορά, η (καλή) αντιγραφή έγινε από την άκρως επιτυχημένη σειρά Wario Ware, μια σειρά που ξεκίνησε στο GameBoy Advance και που, μετά την εξαιρετικά θετική αποδοχή που κέρδισε από το κοινό, μεταφέρθηκε στο Nintendo DS και –πριν από λίγες ημέρες- στο Wii.

Το HOT PIXL της Atari είναι ένα παιχνίδι που πολλοί θα χαρακτηρίσουν ως «copycat», δηλαδή πιστή αντιγραφή των τίτλων Wario Ware, ωστόσο, οι δημιουργοί του παιχνιδιού έδειξαν απόλυτο σεβασμό στο πόνημά τους και δεν προέβησαν σε μια «φθηνή», αλλά σε μια προσεγμένη και με δικό της χαρακτήρα αντιγραφή. Πρακτικά, το HOT PXL (διαβάζεται Hot Pixel) είναι μια τεράστια συλλογή από mini-games, τα οποία στηρίζονται σε δύο βασικούς πυλώνες: Την ταχύτητα και την απλότητα.

Όπως είχε συμβεί και στα παιχνίδια Wario Ware, έτσι και εδώ, έχουμε να κάνουμε με έναν αριθμό ταχύτατων και απλοϊκών παιχνιδιών, τα οποία τις περισσότερες φορές μπορούν να χαρακτηριστούν ως πολύ εύκολα, αλλά την ίδια στιγμή καταφέρνουν και προκαλούν έντονο εθισμό. Μπορεί το HOT PIXL να έχει δανειστεί την βασική ιδέα των παιχνιδιών της Nintendo, όμως η αλήθεια είναι ότι το γενικότερο ύφος του είναι εντελώς διαφορετικό. Τα γραφικά, για παράδειγμα, δεν είναι βασισμένα σε φιλοσοφία κινουμένων σχεδίων, αλλά είτε είναι δανεισμένα από τα πρώτα χρόνια της ιστορίας των videogames, όπου ελάχιστα pixels στην οθόνη ήταν αρκετά για να χαρακτηριστεί μια ρουτίνα ως «videogame», είτε χρησιμοποιούν κινούμενες φωτογραφίες μέσα από μια τεχνική που θυμίζει Terry Gilliam (βλ. Monty Python), είτε, τέλος, έχουν επιρροές από την «τέχνη των δρόμων» ή αλλιώς το graffiti.

To ΗΟΤ PXL χωρίζεται σε τρία διαφορετικά modes (senario, arcade και multiplayer), όμως η έκδοση που δοκιμάσε το GameOver είχε διαθέσιμη μόνο την επιλογή arcade. Παρόλα αυτά, διαπιστώσαμε ότι το arcade mode διαθέτει 10 υποκατηγορίες, με κάθε μια από αυτές να διαθέτει 10 μίνι παιχνίδια και μια boss battle. Κάνοντας τη μαθηματική πράξη βλέπουμε ότι το παιχνίδι της Atari διαθέτει περισσότερα των 200 από αυτά τα εθιστικά μίνι παιχνίδια και παρόλο που κάποια από αυτά δεν μας ενθουσίασαν ιδιαίτερα, τα περισσότερα κρίνονται ως αριστουργηματικά.

Τα παιχνίδια του HOT PXL υπόκεινται σε μια τεράστια γκάμα ξεκινώντας από τη μουσική και φτάνοντας μέχρι την τεχνολογία και την «street culture». Ωστόσο, αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι, πέρα από το μοντέρνο ύφος που διέπει το παιχνίδι της Atari, το τελικό αποτέλεσμα που προσφέρουν τα μίνι παιχνίδια του είναι το ίδιο ακριβώς με αυτό της σειράς Wario Ware. Ο τρόπος που παίζονται αυτά τα παιχνίδια είναι απλός και άμεσα κατανοητός ακόμα και από κάποιον που δεν έχει πιάσει ποτέ χειριστήριο στα χέρια του. Για παράδειγμα, κάποιο από αυτά εμφανίζει ένα κινούμενο χέρι που κρατά ένα φις πρίζας. Σκοπός του παίκτη είναι να πατήσει ένα κουμπί τη στιγμή που το χέρι περνά μπροστά από την υποδοχή της πρίζας ούτως ώστε να τοποθετήσει το φις μέσα της και να δώσει ρεύμα σε μια ολόκληρη πόλη.

Κάποιο άλλο, ζητά από τον παίκτη να σβήσει τηλεοπτικούς δέκτες που είναι αναμμένοι χρησιμοποιώντας ένα τηλεχειριστήριο, ενώ δεν λείπουν κάποιες…σουρεαλιστικές προσθήκες, όπως το γύρισμα μπιφτεκιών σε μια ψησταριά και η ανάβαση σε ένα διάγραμμα πωλήσεων αποφεύγοντας τους χρηματιστές ή αναφορές σε παλιά παιχνίδια όπως τα Arkanoid και Zaxxon. Αυτό που αξίζει να τονιστεί, είναι ότι όλα ανεξαιρέτως τα παιχνίδια του HOT PXL απαιτούν, το πολύ, χρήση τριών κουμπιών, ενώ στα περισσότερα από αυτά μόνο το πάτημα του Χ αρκεί για να ολοκληρωθούν.

Επίσης, όλα αυτά τα μίνι παιχνίδια θέτουν χρονικό όριο για την ολοκλήρωσή τους, η οποία ποτέ δεν ξεπερνά τα πέντε δευτερόλεπτα και απεικονίζεται μέσα από μια μπάρα που βρίσκεται στο κάτω μέρος της οθόνης. Σε αντίθεση με τα 200 μίνι παιχνίδια του HOT PXL, που διαθέτουν χρονικό όριο ολοκλήρωσης, βρίσκονται οι μάχες με τα αφεντικά του εκάστοτε κεφαλαίου (δέκα στο σύνολό τους). Αυτά τα αφεντικά είναι, στην ουσία, κλασικά παιχνίδια της Atari όπως, για παράδειγμα, τα Night Driver, Asteroids και Break Out. Ολοκληρώνοντας λοιπόν τα δέκα μίνι παιχνίδια κάθε κεφαλαίου, ο παίκτης πρέπει να ολοκληρώσει ένα πλήρες επίπεδο αυτών των κλασικών παιχνιδιών, έχοντας μεν στη διάθεσή του όσο χρόνο επιθυμεί, αλλά πάντα περιοριζόμενος από των αριθμό των «ζωών» που έχει καταφέρει να διατηρήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Κάτι που αξίζει να αναφερθεί, είναι ότι η zSlide που ανέπτυξε το παιχνίδι, φρόντισε να αποφύγει μια θανάσιμη «παγίδα»: αυτή του χρόνου φόρτωσης. Αν και στο HOT PXL δεν υπάρχει το αστραπιαίο πέρασμα από επίπεδο σε επίπεδο που συναντά κανείς παίζοντας Wario Ware, σίγουρα δεν υποφέρει από τους αργούς χρόνους φόρτωσης που ταλανίζουν το PSP δεδομένου ότι όλα τα μίνι παιχνίδια κάθε κεφαλαίου φορτώνουν μαζί και, απλά, μεσολαβεί μια σύντομη σκηνή εμφάνισης βαθμών και προετοιμασίας για το επόμενο παιχνίδι μετά την ολοκλήρωση του προηγούμενου.

Το HOT PXL, αν και δανείζεται μια ιδέα της Nintendο, καταφέρνει να διαμορφώσει ένα δικό του χαρακτήρα, να εξελίξει τη φόρμουλα της σειράς Wario Ware και, εν τέλει, να προσφέρει μια εξαιρετική εμπειρία στον παίκτη. Όντας ένα παιχνίδι συλλογής, που βασίζεται στην απλότητα και απαιτεί γρήγορη σκέψη και ταχύτατα αντανακλαστικά, προκαλεί με ευκολία τον εθισμό και, αυτή τη στιγμή, μοιάζει με μια από τις πλέον επιτυχημένες προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο PSP. Αναμένουμε εναγωνίως την τελική του έκδοση.