Majesty 2

Μια διαφορετική πρόταση που ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό λόγω του πρωτότυπου χειρισμού

Η σουηδική εταιρία Paradox Interactive -γνωστή από τη σειρά Penumbra- επανέρχεται στα γνώριμα για αυτήν μονοπάτια των παιχνιδιών στρατηγικής με μία διαφορετική ιδέα. Σε μία περίοδο κατά την οποία οι εταιρίες δεν ρισκάρουν με νέες ιδέες, φοβούμενες την αποτυχία, η Paradox αποφάσισε να πάρει το Majesty: The Fantasy Kingdom Sim που κυκλοφόρησε το 2000 από την Cyberlone Studios και να το εξελίξει ακόμα περισσότερο. Ο λόγος για το Majesty 2: The Fantasy Kingdom Sim, έναν τίτλο στρατηγικής που ξεχωρίζει «σαν τη μύγα μέσα στο γάλα» από τα υπόλοιπα παιχνίδια του είδους λόγω του ιδιαίτερου χειρισμού που διαθέτει.

The Return of the…Majesty

Έχουν περάσει 500 χρόνια από τη δημιουργία του βασιλείου της Ardania και πολλοί βασιλείς έζησαν ένδοξες στιγμές πολεμώντας και προστατεύοντας το βασίλειό τους από τους εχθρούς. O Λεονάρδος, ο τελευταίος βασιλιάς της σειράς, διακατείχε έντονη ανησυχία για την υστεροφημία του ως άρχοντας της Ardania καθώς οι προηγούμενες γενιές βασιλέων είχαν κατατροπώσει σχεδόν όλους τους εχθρούς της επικράτειας.

Έτσι, πήρε την απόφαση να φέρει στον κόσμο έναν παντοδύναμο δαίμονα με σκοπό να τον κυνηγήσει μέχρι θανάτου και να αποκτήσει την υπερηφάνεια που του άξιζε ως βασιλιάς. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν όπως τα είχε υπολογίσει, καθώς ο δαίμονας τον σκότωσε και παίρνοντας τη θέση του στο θρόνο, έφερε τον τρόμο και το θάνατο σε όλους τους υπηκόους της Ardania. Στα χρόνια που κυριαρχούσε ο δαίμονας και οι τερατόμορφοι πολεμιστές του, βρέθηκε ο πραγματικός διάδοχος του θρόνου που θα αναλάβει την ευθύνη να λυτρώσει τη χώρα του από την τυραννία.

Δούνε και λαβείν: τo gameplay

Από τα πρώτα λεπτά ενασχόλησής μας με το Majesty 2 συμπεραίνουμε τη διαφορά του από τα υπόλοιπα παιχνίδια στρατηγικής, αφού δεν έχουμε τον άμεσο έλεγχο των υπηκόων μας. Όλοι οι ήρωες και οι κάτοικοι λειτουργούν αυτόνομα χωρίς να τους δώσουμε συγκεκριμένες εντολές. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους «παρακινήσουμε» να κάνουν αυτό που επιθυμούμε.

Για να το πετύχουμε αυτό, έχουμε στη διάθεσή μας τέσσερις σημαίες: τη σημαία της εξερεύνησης την οποία τοποθετούμε σε απομακρυσμένα σημεία του χάρτη με απώτερο σκοπό την ανακάλυψη θησαυρών, τη σημαία της επίθεσης, που χρησιμεύει όταν θέλουμε να πολεμήσουμε ενάντια ενός συγκεκριμένου εχθρού ή κτιρίου, τη σημαία της άμυνας, η οποία τοποθετείται σε κτίρια που θέλουμε να προστατεύσουμε από τους εισβολείς και τη σημαία του φόβου, η οποία τοποθετείται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες του χάρτη όπου δεν επιθυμούμε να πλησιάσουν οι μονάδες μας. Οι ήρωές μας φυσικά δε θα δεχόντουσαν να εκτελέσουν τις εντολές μας αν δεν υπήρχε κάποια ανταμοιβή και συγκεκριμένα χρηματική. Κατά συνέπεια, όταν τοποθετούμε οποιαδήποτε σημαία πρέπει να προσφέρουμε ένα χρηματικό αντίτιμο.

Όσο πιο μεγάλο είναι αυτό το αντίτιμο, τόσο πιο πρόθυμοι είναι οι ήρωες να κάνουν πράξη αυτό που επιθυμούμε. Η μόνη συμμετοχή μας σε κάποια εμπλοκή με τους εχθρούς, είναι η βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε στους ήρωές χρησιμοποιώντας κάποια ξόρκια. Αυτά γίνονται διαθέσιμα αναβαθμίζοντας τα guilds και μπορούν να βοηθήσουν σε κρίσιμες μάχες, αφού μπορούμε να ανανεώσουμε την υγεία των ηρώων ή να βλάψουμε τους εχθρούς μας.

Ο σκοπός μας, λοιπόν, στο παιχνίδι είναι να δημιουργήσουμε μια ισχυρή οικονομία, χτίζοντας κτίρια που θα μας αποφέρουν χρυσό και δημιουργώντας ένα στρατό μέσω των guilds, να «αφανίσουμε» κάθε αντίπαλο που θα βρεθεί εμπόδιο στο δρόμο μας. Το παιχνίδι, όμως, δεν διέπεται από μεγάλη ποικιλία κτιρίων που μας προσφέρουν εισόδημα, σε αντίθεση με τα guilds τα οποία είναι επτά στο σύνολό τους -Warriors Guild, Rogues Guild, Rangers Guild, Clerics Guild, Mages Guild, Elven Bungalow, Dwarven Settlement. Ο αριθμός των ηρώων, όμως, είναι αρκετά περιορισμένος -μόλις τρεις ήρωες ανά guild- οπότε όσοι περιμένετε να δείτε μάχες επικών διαστάσεων θα απογοητευθείτε.

H Α.Ι. των χαρακτήρων του παιχνιδιού είναι άκρως ικανοποιητική αφού δεν έχουμε λόγο να φοβηθούμε ότι οι ήρωές μας δε θα εκτελέσουν τις διαταγές μας σωστά ή δε θα υπερασπιστούν το βασίλειό. Εδώ αξίζει να αναφερθούμε και στον αρκετά υψηλό βαθμό δυσκολίας του τίτλου της Paradox, που θα δυσκολέψει τους αμύητους στο είδος και θα αποθαρρύνει πολλούς από το να ολοκληρώσουν το παιχνίδι. Επιπρόσθετα, οι εχθροί είναι εξαιρετικά επιθετικοί από τα πρώτα λεπτά, μην αφήνοντας στον παίκτη τη δυνατότητα να δημιουργήσει το βασίλειό του όπως ο ίδιος επιθυμεί, αλλά αντίθετα του προκαλεί το «άγχος» να θωρακίσει γρήγορα την άμυνά του αν δε θέλει να δει το κάστρο του να καταρρέει.

{PAGE_BREAK}

Παραμυθένια ατμόσφαιρα, ξεπερασμένη τεχνολογία

Περνώντας στον τεχνικό τομέα, βλέπουμε ότι τα γραφικά δεν εντυπωσιάζουν με την πρώτη ματιά και θυμίζουν παιχνίδι προηγούμενης πενταετίας. Τα animation είναι φτωχά και με ελάχιστες λεπτομέρειες, καθιστώντας δύσκολο το διαχωρισμό των ηρώων όταν η κάμερα είναι σε μακρινή απόσταση ενώ και η κίνηση των χαρακτήρων είναι «απότομη» και μερικές φορές πιο γρήγορη από το φυσιολογικό. Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι επίσης λιτός και δημιουργημένος με ελάχιστη φαντασία, δίνοντας την εντύπωση ότι σχεδιάστηκαν «στο πόδι». Αυτό που μας κάνει όμως να δεχθούμε τα όποια οπτικά μειονεκτήματα είναι τα «ζεστά» και «ζωντανά» χρώματα που προσδίδουν την παραμυθένια ατμόσφαιρα που απαιτεί ένας τέτοιος τίτλος.

Η μουσική επένδυση, από την άλλη, κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα και τα μουσικά κομμάτια που θα μας συντροφεύουν κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς μας, συμβάλουν σημαντικά στη δημιουργία της «μαγικής» ατμόσφαιρας του παιχνιδιού αν και θυμίζουν σε αρκετά σημεία την υπέροχη δουλειά του Howard Shore στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Το voice over, αντίθετα, θυμίζει και αυτό παιχνίδι άλλης εποχής. Η ποικιλία στους διάλογους των ηρώων είναι ελάχιστη και μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ και η φωνή -αλά Sean Connery- του συμβούλου του βασιλιά δεν μπορεί να προσφέρει το αποτέλεσμα που μάλλον ήθελε η Paradox.

Λίγοι παίκτες, λίγες επιλογές: Το multiplayer

Το Majesty 2 διαθέτει επίσης multiplayer, το οποίο χωρίς κάποιο προφανή λόγο έχει πολύ περιορισμένες επιλογές. Κατ’ αρχάς, ο αριθμός των παικτών που μπορούν να συμμετάσχουν σε μάχες μέσω διαδικτύου ή LAN είναι μόλις τέσσερις, τη στιγμή που σε άλλα παιχνίδια του είδους υπάρχει η δυνατότητα διπλάσιας -τουλάχιστον- συμμετοχής. Επιπλέον, οι χάρτες που προσφέρονται είναι μόλις οκτώ, ενώ το σημαντικότερο ατόπημα κατά τη γνώμη του γράφοντος, είναι ότι ο αριθμός των παικτών σε κάθε χάρτη είναι «κλειδωμένος», μην αφήνοντας το δικαίωμα επιλογής του αριθμού των συμμετεχόντων.

Όπως είναι λογικό η αντοχή του παιχνιδιού στο χρόνο μειώνεται αισθητά λόγω των παραπάνω προβλημάτων. Το μοναδικό ίσως θετικό στο κομμάτι του multiplayer είναι ότι "τρέχει" ομαλά χωρίς κανένα ίχνος lag ή καθυστέρησης.

{VIDEO_1}

Συμπεράσματα

Εν κατακλείδι, σε μία εποχή όπου οι κυκλοφορίες παιχνιδιών στρατηγικής είναι ελάχιστες, το Majesty 2 θα τραβήξει τα βλέμματα επάνω του κυρίως λόγω του πρωτότυπου χειρισμού του και της παραμυθένιας ατμόσφαιρας που είναι σε θέση να προσφέρει. Τα όποια τεχνικά προβλήματα, το ελλιπές multiplayer και ο αυξημένος βαθμός δυσκολίας σίγουρα αφαιρούν πολλούς πόντους από το σύνολο, παρόλα αυτά είναι μια διαφορετική πρόταση που σίγουρα θα εκτιμήσουν οι οπαδοί των RTS.

Γιάννης Σκουλουδάκης