NecroVision: Lost Company

Η ατμόσφαιρα δεν είναι αρκετή για την επιτυχία

Από την Πολωνία και την εταιρία «The Farm 51», μας έρχεται το NecroVision: Lost Company, ένας τίτλος βολών πρώτου προσώπου για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το παιχνίδι αυτό αποτελεί ένα prequel του περυσινού τίτλου NecroVision και έρχεται να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν στην αρχική περιπέτεια. Το Lost Company, όπως και το πρωτότυπο, υποφέρει δυστυχώς από πολλά προβλήματα (κυρίως τεχνικής φύσεως) που του στερούν μια διάκριση ανάμεσα στον έντονο και αδυσώπητο ανταγωνισμό.

Ωραία ατμόσφαιρα!: το σενάριο

Όπως και το αρχικό παιχνίδι, το Lost Company μας μεταφέρει στην περίοδο του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Αναλαμβάνοντας τον ρόλο ενός Γερμανού γιατρού και βετεράνο του πολέμου, θα πρέπει να φτιάξουμε το αντίδοτο για τον ιό που εξαπλώθηκε από τον ίδιο το γιατρό. Ο ιός αυτός είναι υπεύθυνος για τη «νύχτα των ζωντανών νεκρών», καθώς όλοι οι στρατιώτες -Γερμανοί και μη- έχουν μετατραπεί σε αρρωστημένα τέρατα και ζόμπι. Το σενάριο, αν και έχει σαφείς επιρροές από τίτλους όπως το Doom και το Return to Castle Wolfenstein, είναι αρκετά ενδιαφέρον και είναι από τους λίγους λόγους που μας ωθούν στο να συνεχίσουμε την περιπέτειά μας.

Η ατμόσφαιρα του Lost Company είναι ίσως το δυνατότερο χαρτί του. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα ενασχόλησης με τον τίτλο θα νιώσουμε στο πετσί μας την απομόνωση. Μπορεί σε πολλά διαστήματα να έχουμε μερικούς συμμάχους προς βοήθειά μας, αλλά αυτό δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο την αίσθηση της μοναξιάς που αποκομίζουμε παίζοντας. Ενώ και οι περιοχές και οι τοποθεσίες όπου διαδραματίζεται η δράση, συμβάλλουν τα μέγιστα στη δημιουργία αυτής της ξεχωριστής ατμόσφαιρας. Μουντά χρώματα, αίσθηση σαπίλας και, φυσικά, ελάχιστος φωτισμός είναι ορισμένα από τα θετικά αυτού του τίτλου. Ο αριθμός και ο σχεδιασμός των περιοχών είναι επίσης πολύ αξιόλογα στοιχεία. Θα περιηγηθούμε σε κάστρα, μπουντρούμια, σπηλιές βουνά, φαράγγια, μέχρι και στον Κάτω Κόσμο θα αναγκαστούμε να φτάσουμε, προκειμένου να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας.

Ωχ Θέε μου, Θέε μου…:Gameplay & AI

Το gameplay του Lost Company από την άλλη, δυστυχώς, πάσχει από πολλά προβλήματα. Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσουμε είναι η κίνηση των χαρακτήρων, η οποία μόνο ως ομαλή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Ο πρωταγωνιστής κινείται σαν μεθυσμένος και οι εχθροί και οι σύμμαχοί μας κινούνται σπασμωδικά, ενώ δίνουν την εντύπωση πως κάνουν πατινάζ στο έδαφος (όταν πατάνε σε αυτό). Επιπρόσθετα, όταν θα χρειαστεί να οδηγήσουμε κάποιο όχημα (αεροπλάνο, τανκ), τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, με τον απαράδεκτο χειρισμό να φέρνει τον παίκτη στα όριά του.

Οι εχθροί μας χαρακτηρίζονται από ικανοποιητική ποικιλία, καθώς θα έρθουμε αντιμέτωποι με τουλάχιστον δέκα διαφορετικά ζόμπι και τέρατα. Από απλά ζόμπι, ζόμπι-νίντζα, λυκάνθρωπους, μέχρι ιπτάμενους δράκους και τεράστια Golem ρίχνει το παιχνίδι στο δρόμο μας. Το καθένα εξ αυτών έχει διαφορετικό σχεδιασμό, ενώ αυτό που εκτιμήσαμε ήταν ότι χρειαζόμασταν διαφορετική στρατηγική για να καταφέρουμε να σκοτώσουμε τον κάθε αντίπαλο. Για παράδειγμα, στα απλά ζόμπι δε θα χρειαστείτε τίποτα περισσότερο από ένα πολυβόλο, αλλά αν έρθετε αντιμέτωποι με ορισμένα τέρατα που τρέχουν πιο γρήγορα και από την αστραπή θα χρειαστείτε μια καραμπίνα για πιο «στενές» επαφές.

Ειδική "μνεία" πρέπει να γίνει και στην τεχνητή νοημοσύνη των χαρακτήρων, η οποία μας προκαλεί γέλιο ή εκνευρισμό -αναλόγως την περίσταση. Οι εχθροί μας δε φαίνεται να έχουν την παραμικρή ιδέα για το χώρο στον οποίο κινούνται και έρχονται προς το μέρος μας σε μία ευθεία γραμμή. Παραδείγματος χάρη, αν κρυφτούμε πίσω από ένα αντικείμενο, θα παρακολουθήσουμε τους εχθρούς μας να προσπαθούν απεγνωσμένα να περάσουν μέσα από αυτό το αντικείμενο, έως ότου κουραστούν και κάνουν τον κύκλο. Αυτή η μέθοδος έχει ως αποτέλεσμα οι εχθροί να «πέφτουν» επάνω σε δεκάδες glitches, κάτι καθόλου κολακευτικό για τη συνολική εικόνα του τίτλου.

Οι σύμμαχοί μας, δυστυχώς, δεν έχουν περισσότερο «νιονιό» από τα αντίπαλα ζόμπι. Με την αντίστοιχη μέθοδο, θα τους δούμε να πυροβολούν συνεχώς τους αντιπάλους χωρίς καν να αλλάζουν γεμιστήρα (αυτόματο με χιλιάδες σφαίρες πρώτη φορά είδαμε), ενώ ως άλλοι Braveheart δε θα διστάσουν να επιχειρήσουν μάχη σώμα με σώμα, ακόμα και αν έχουν να αντιμετωπίσουν μερικές δεκάδες εχθρών. Εντύπωση μας προκάλεσε επίσης, όταν προσπαθούσαν να πυροβολήσουν τους εχθρούς μέσα από τοίχους και άλλα εμπόδια, ενώ εμείς προβαίναμε σε απελπισμένες προσπάθειες να εντοπίσουμε τους αντιπάλους που στοχεύαν (οποιαδήποτε ομοιότητα με τον «Διάδοχο του Uri Geller» είναι συμπωματική).

Φυσικά, μην περιμένετε να δείξουν κάποιο έλεος προς το πρόσωπό σας, καθώς δε θα σταματήσουν να πυροβολούν ακόμα και αν μπείτε στο πεδίο βολής τους…

{PAGE_BREAK}

Έχοντας να αντιμετωπίσουμε δεκάδες (ή, καλύτερα, χιλιάδες) εχθρούς, το παιχνίδι πρέπει φυσικά να μας προσφέρει μια ικανοποιητική ποικιλία όπλων. Όσον αφορά σε αυτό τον τομέα, βρεθήκαμε προ εκπλήξεως. Το NecroVision: Lost Company διαθέτει τη μεγαλύτερη ποικιλία όπλων που έχουμε συναντήσει σε παιχνίδι αυτού του είδους. Φτυάρι, σπαθί, πιστόλια, τουφέκια, πολυβόλα, φλογοβόλα, εκτοξευτής χειροβομβίδων και όπλο φωτοβολίδων, αυτά είναι μόνο μερικά από τα πολλά όπλα που έχουμε στη διάθεσή μας. Μετά τα 2/3 του παιχνιδιού, όπου η πλοκή παίρνει νέα τροπή, μας δίνεται η δυνατότητα χρήσης νέων, ακόμα πιο καταστροφικών όπλων. Ο συνολικός, λοιπόν, αριθμός των όπλων ξεπερνάει τα είκοσι.

Δυστυχώς, η αίσθηση των περισσοτέρων εξ αυτών των όπλων δεν είναι η αναμενόμενη καθώς, ακόμα και κατά τη χρήση των «βαρέων βαρών», έχουμε την αίσθηση πως χρησιμοποιούμε…νεροπίστολο. Επιπλέον, ένα σοβαρό μειονέκτημα των όπλων είναι η δυσκολία στη στόχευση. Ακόμα και αν το σταυρόνημα βρίσκεται επάνω στον εχθρό, θα παρακολουθήσουμε με έκπληξη τις σφαίρες να μην καταλήγουν εκεί που σημαδεύουμε -ακόμα και σε πολύ κοντινές αποστάσεις. Αυτό έχει ως συνέπεια να χρησιμοποιούμε συχνά το zoom in, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου ευχάριστο όταν έχουμε μερικές δεκάδες εχθρών απέναντί μας.

Κανένας εντυπωσιασμός: ο τεχνικός τομέας

Στον τεχνικό τομέα τα πράγματα δεν δείχνουν σημάδια βελτίωσης. Τα γραφικά, αν και συμπαθητικά, θυμίζουν μακρινές εποχές, ενώ χαρακτηρίζονται και από σοβαρά ελλατώματα. Οι υφές είναι πολύ φτωχές, ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος πάσχει από έντονο aliasing, ενώ και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι «τυπικός». Το animation…αγνοείται, καθώς ψάχναμε απεγνωσμένα να βρούμε έστω και μία έκφραση στα πρόσωπα, ενώ στους διαλόγους με διάφορους NPCs, το lip sync δεν υπάρχει καθόλου (ούτε καν ανοιγοκλείνει το στόμα  τους). Εντύπωση μας προκάλεσε επίσης, ότι το frame rate πέφτει πολύ συχνά όταν δημιουργούνται πολλά εφέ στην οθόνη. Τέλος, ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τον τρόπο με τον οποίο η εταιρία εκμεταλλεύθηκε την μηχανή γραφικών havok.

Ο ήχος, από την άλλη, προσπαθεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με ωραία θέματα και ηχητικά εφφέ. Η μουσική επένδυση, αν και επαναλαμβάνεται συχνά, είναι αρκετά όμορφη και συμβάλλει στη δημιουργία μιας υποτονικής και αρρωστημένης ατμόσφαιρας. Οι φωνές των ηθοποιών σίγουρα δε μας κάνουν να ανατριχιάζουμε, είναι όμως συμπαθητικές, με το κατάλληλο χρώμα και τη σωστή προφορά.

Μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο, αλλά…

Το Lost Company, αν και μικρό σε διάρκεια -δεν θα χρειαστούμε περισσότερες από 8 ώρες για να το ολοκληρώσουμε-, διαθέτει multiplayer και ένα challenge room, στοιχεία που αυξάνουν την αντοχή του στο χρόνο. Το multiplayer, δυστυχώς, δεν είχαμε τη δυνατότητα να το δοκιμάσουμε καθώς η δοκιμαστική έκδοση που παραλάβαμε αφορούσε αποκλειστικά το singleplayer.

{VIDEO_1}

Το challenge room, είναι μια πρωτότυπη ιδέα, από την οποία κερδίζουμε πολλά καλούδια για το κυρίως παιχνίδι. Εκεί θα χρειαστεί να ολοκληρώσουμε ορισμένες δοκιμασίες, όπως την προστασία κάποιων προσώπων για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, και αν επιτύχουμε, τότε θα ανταμειφθούμε με «δώρα» (αναβαθμίσεις όπλων κ.λπ.).

Τελικά…

Το NecroVision: Lost Company προέρχεται από μία μικρή ομάδα ανάπτυξης, με χαμηλό budget σχεδιασμού, οπότε πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν πιο επιεικής μαζί του. Τα πολλά προβλήματα, όμως, κυρίως τεχνικής φύσεως (ελέω χαμηλού κόστους παραγωγής μάλλον) το καταδικάζουν στη μετριότητα. Η προβληματική Α.Ι., που θα θέσει σε δοκιμασία τα νεύρα σας, τα δεκάδες glitches, που θα σας αναγκάσουν σε αρκετά loads, τα παρωχημένα γραφικά και η μικρή διάρκεια είναι μερικά από τα προβλήματα που στιγματίζουν τη συνολική εμπειρία. Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού, αν και εξαιρετική, είναι αδύνατον να σηκώσει από μόνη της όλο το βάρος. Με τόσα ποιοτικά FPS παιχνίδια να κυκλοφορούν εκεί έξω, το Necrovision: Lost Company μάλλον θα περάσει απαρατήρητο.

Γιάννης Σκουλουδάκης

Ελάχιστες απαιτήσεις συστήματος

CPU	Intel Pentium 4 2.4GHz η AMD Athlon 64 +2800
Μνήμη RAM	1GB (Windows XP) / 1.5GB (Windows Vista)
Κάρτα Γραφικών	256 MB Video RAM με DirectX9, υποστήριξη Pixel Shader 3.0 (NVIDIA GeForce 6600 ή ATI Radeon X1600)
Λειτουργικό	Microsoft Windows XP Service Pack 2, Vista