NBA 2K11

I believe I can fly…

Ο παραπάνω τίτλος δεν επιλέχθηκε τυχαία, καθώς έχει διπλή σημασία, εφόσον αναφέρεται σε δύο σημεία. Το ένα, είναι κάτι παραπάνω από προφανές και αναφερόμαστε φυσικά στην παρουσία του Michael Jordan στο φετινό NBA 2K11. Το δεύτερο, είναι το ίδιο το παιχνίδι. Η 2Κ διόρθωσε πολλά λάθη από το παρελθόν και προσθέτοντας νέα στοιχεία, απογείωσε το franchise, προσφέροντας τον καλύτερο αθλητικό τίτλο που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

…I believe I can touch the sky

Όπως αναφέραμε πιο πάνω, το νέο επεισόδιο της σειράς ξεχωρίζει για την παρουσία του «Air» Jordan. Όσοι έζησαν τη δεκαετία του ’90, είχαν την τύχη να είναι μάρτυρες των κατορθωμάτων του σπουδαιότερου μπασκετμπολίστα που γνώρισε ποτέ το άθλημα. Μέχρι και σήμερα το όνομα του…ημίθεου προκαλεί ρίγος και σεβασμό.

Το παράπονο όλων ήταν ένα: η μη παρουσία του Jordan στα παιχνίδια μπάσκετ εκείνης της περιόδου. Τα δικαιώματα για τη χρήση του ονόματος και των χαρακτηριστικών του ήταν κάτι παραπάνω από δυσβάσταχτα για την ΕΑ Sports και το NBA Live της εποχής, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα το κοινό να μην "γευθεί" ποτέ τη χρήση του Michael. Η 2Κ, αν και έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία από τότε, αποφάσισε να αποζημιώσει τους οπαδούς του μπάσκετ και εισήγαγε τον Michael Jordan στο 2K11. Οι παίκτες δε θα έχουν απλώς τη δυνατότητα να τον χειριστούν μέσα από τις κλασσικές ομάδες των Chicago Bulls ή το 1vs1, αλλά επιπροσθέτως θα μπορούν να δημιουργήσουν μέχρι και μια νέα καριέρα για τον «Air» σε μία σημερινή ομάδα.

Ονειρεύεστε τον Jordan πλάι στον Bryant ή τον Lebron; Τώρα έχετε τη δυνατότητα να το πράξετε εάν ολοκληρώσετε 10 «μικρά» challenges. Αυτά τα «μικρά» και…εύκολα challenges αφορούν 10 από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του Michael, τις οποίες θα πρέπει να αναπαραστήσουμε πιστά. Θα πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με μεγαθήρια της εποχής, όπως τον Larry Bird ή τον Magic Johnson, και να πετύχουμε δεκάδες καλάθια που θα μας φέρουν πιο κοντά στην ολοκλήρωση των 10 στόχων. Αν και μεγάλης δυσκολίας, τα 10 challenges θα σας χαρίσουν μερικές ώρες μεγάλων συγκινήσεων, ζώντας (έστω και εικονικά) τα παιχνίδια που στιγμάτισαν την καριέρα του Michael Jordan.

Play ball

Προσπερνώντας (με βαριά καρδιά) το μύθο του μπάσκετ, ερχόμαστε «αντιμέτωποι» με το νέο ΝΒΑ 2Κ11. Το παιχνίδι θυμίζει έντονα το FIFA 11, καθώς οι βελτιώσεις και οι προσθέσεις στον τίτλο δεν είναι άμεσα εμφανείς. Με μία πρώτη ματιά ο τίτλος της Visual Concepts δεν παρουσιάζει κάτι αξιοσημείωτο σε σχέση με το περσινό επεισόδιο, αλλά με την ολοκλήρωση μερικών παιχνιδιών, καταλαβαίνουμε αμέσως ότι έχει υποστεί μερικές σπουδαίες βελτιώσεις. Καταρχάς, το κεντρικό μενού έχει αλλάξει προς το καλύτερο σε σχέση με το περσινό, το οποίο ήταν πολύπλοκο και δύσκολο στο χειρισμό, φέρνοντας το χρήστη στα όριά του.

Από εκεί και πέρα, οι επιλογές είναι πάνω κάτω γνωστές, με το Association, το My Player και το “Michael Jordan” mode να κλέβουν την καρδιά των παικτών. Τα παιχνίδια είναι πλέον πιο ρεαλιστικά καθώς η ΑΙ του υπολογιστή έχει βελτιωθεί σε τρομακτικό βαθμό. Τα μαρκαρίσματα είναι πολύ στενά και για να δημιουργηθεί κάποιο ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα, θα πρέπει να ιδρώσουμε ακόμα και αν ελέγχουμε τον Kobe Bryant.

Επιπλέον, ξεχάστε τις εύκολες πάσες, καθώς ο υπολογιστής θα τις κόβει με επιδέξιο τρόπο, δίνοντάς μας ένα «χαστούκι» για τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσουμε τις επιθέσεις μας. Αυτό σημαίνει πως όποιος θέλει να «επιζήσει» στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας, θα πρέπει να ασχοληθεί σε βάθος με το χειρισμό του NBA 2K11 και την ανάπτυξη συστημάτων, αφού η ΑΙ δεν θα δείξει έλεος. Οι κινήσεις των παικτών έχουν δεχθεί επίσης το απαραίτητο lifting, προσθέτοντας έτσι πόντους στο ρεαλισμό. Από τις ντρίπλες μέχρι και τα θεαματικά καρφώματα, η κίνηση είναι…αέρινη, δίνοντας την αίσθηση ότι παρακολουθούμε έναν πραγματικό αγώνα.

Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι και ο έλεγχος των αθλητών έχει ανεβάσει τον πήχη, απαιτώντας από τον παίκτη μεγάλη ακρίβεια. Οι ντρίπλες δε πραγματοποιούνται πλέον τόσο εύκολα όσο τα προηγούμενα χρόνια, με αποτέλεσμα να απαιτείται η χρήση συγκεκριμένων ντριπλών την κατάλληλη χρονική στιγμή αν θέλουμε να «αδειάσουμε» τον αντίπαλό μας.  Κάτι ανάλογο ισχύει και όταν αμυνόμαστε. Το μαρκάρισμα “man to man” δεν είναι πλέον εύκολο ακόμα και αν χρησιμοποιούμε το βοηθητικό πλήκτρο. Μέχρι και παίκτες μικρού βεληνεκούς μπορούν εύκολα να μας «αδειάσουν» δημιουργώντας ρήγμα στην άμυνά μας. Η πάσα και το “double team” έχουν επίσης αυξημένο βαθμό δυσκολίας, απαιτώντας τέλειο συγχρονισμό αν δεν επιθυμούμε να καταλήξουν σε φάουλ ή θεαματική ντρίπλα από τον αντίπαλο.

{PAGE_BREAK}

Μαμά βλέπω τη γλώσσα του Jordan!!

Στον τεχνικό τομέα το παιχνίδι παραμένει πανέμορφο αν και δεν έχει παρουσιάσει αξιοσημείωτες προσθήκες συγκρινόμενο με το 2Κ10. Τα animations των παικτών παραμένουν σε υψηλό επίπεδο, με πολλούς παίκτες να έχουν πανομοιότυπες κινήσεις με τους πραγματικούς. Πιο συγκεκριμένα, οι μεγάλοι αστέρες έχουν το δικό τους σουτ, το δικό τους τρέξιμο, το δικό τους κοντρόλ της μπάλας και ου το κάθε εξής. Όσον αφορά στα animations των προσώπων, το αποτέλεσμα είναι αποχαυνωτικό, καθώς κάθε λεπτομέρεια και ατέλεια των παικτών αποδίδεται πιστά μέσα στο παιχνίδι. Όταν δούμε τον Jordan να καρφώνει βγάζοντας τη γλώσσα έξω, σε όλους μας θα ξεφύγει ένα επιφώνημα θαυμασμού.

Ένα αρνητικό που εντοπίσαμε είναι ότι ορισμένες φορές παρατηρείται μια αφύσικη παραμόρφωση του προσώπου, ενώ σε μερικά replays είδαμε μέχρι και…αποκεφαλισμένους μπασκετμπολίστες. Στα αρνητικά περιλαμβάνονται και τα φτωχά textures των θεατών στα κοντινά πλάνα, κατά τα οποία διακρίνεται πεντακάθαρα ότι είναι φτιαγμένοι από…χαρτί.

Στα του ήχου, το νέο NBA 2K επίσης διαπρέπει. Οι ιαχές του κοινού και οι κραυγές παικτών και προπονητών, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που πολλές φορές δημιουργούν το ερώτημα αν παρακολουθούμε πραγματικό αγώνα μπάσκετ. Άξιος αναφοράς είναι και ο σχολιασμός του παιχνιδιού από το κεντρικό δίδυμο των sportscasters. Το πάθος και το χρώμα των φωνών  πραγματικά είναι ό,τι καλύτερο έχουμε ακούσει σε αθλητικό παιχνίδι μέχρι σήμερα. Κλασσικό παράδειγμα, που θα ανατριχιάσει όποιον παρακολουθεί, είναι η αναγγελία της εισόδου του Michael Jordan κατά την είσοδό του στο γήπεδο των Bulls, κατά τη διάρκεια του πρώτου αγώνα μας.

Μοναδικό μειονέκτημα στον τομέα του ήχου, αποτελεί η μηδενική ποικιλία φράσεων που θα ακούσουμε από τους σχολιαστές, ιδιαίτερα όταν παίζουμε με μία συγκεκριμένη ομάδα συνέχεια. Όταν επιλέξαμε να ξεκινήσουμε season με τους Orlando Magic, είχαμε μάθει απ’ έξω και ανακατωτά το σύστημα της ομάδας, που το επαναλάμβαναν συνεχώς οι σχολιαστές.

Εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ότι ο ανταγωνισμός ωφελεί το καταναλωτικό κοινό και όντως, τις περισσότερες φορές αυτή η διαπίστωση ισχύει. Όχι, όμως, για τη σειρά ΝΒΑ 2Κ. Από το 2005 περίπου, οι ανταγωνιστές της δυσκολεύονται να πλησιάσουν τα επίπεδα ρεαλισμού που αγγίζει η σειρά της 2Κ. Φέτος, οι ανταγωνιστές της δεν κυκλοφόρησαν (ή καθυστερούν να κυκλοφορήσουν) τις προτάσεις τους, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την 2Κ να κυκλοφορήσει τον καλύτερο αθλητικό τίτλο των τελευταίων χρόνων.

{VIDEO_1}

Το ΝΒΑ 2Κ11 κράτησε τα θετικά, εξάλειψε το μεγαλύτερο μέρος των αρνητικών και βελτίωσε ακόμα περισσότερο το gameplay. Η αναβαθμισμένη ΑΙ, η μεγαλύτερη δυσκολία, οι ρεαλιστικότερες κινήσεις των παικτών, τα πανέμορφα γραφικά και η εξαιρετική περιγραφή, δένουν αρμονικά μεταξύ τους, προσφέροντας ένα σύνολο που θα μας κλείσει για πολλές ημέρες στα σπίτια μας. Και το κερασάκι στην τούρτα; Η εμφάνιση του “Air” Jordan, η οποία σχεδόν επισκιάζει το ίδιο το παιχνίδι. Πολλοί θα είναι αυτοί που θα αποκτήσουν τον τίτλο μόνο και μόνο για τον “Air”, αλλά να είναι σίγουροι ότι δε θα το μετανιώσουν. Οι φίλοι του μπάσκετ βρήκαν τον παράδεισό τους.

Γιάννης Σκουλουδάκης