DmC Devil May Cry

Σπάει η “κατάρα” των εργολαβιών;

Όπως συνηθίζουν το τελευταίο διάστημα, οι ιαπωνικές εταιρίες αναθέτουν διάφορα πασίγνωστα franchises σε δυτικές εταιρίες, σε μία προσπάθεια να διεισδύσουν όλο και περισσότερο σε αυτό το αγοραστικό κοινό. Αν και τα περισσότερα δείγματα που έχουμε δει από αυτές τις μεθόδους δεν ήταν διόλου ενθαρρυντικά (Silent Hill: Downpour π.χ….) εδώ φαίνεται πως θα έχουμε μία ευχάριστη έκπληξη. Έχοντας την ευκαιρία να δούμε την παρουσίαση του τίτλου από τον Tameem Antoniades (chief director της Ninja Theory), αλλά και να ασχοληθούμε οι ίδιοι με ένα διαφορετικό επίπεδο, είδαμε μία πρώτη ένδειξη πως η αναβίωση του γνωστού franchise της Capcom μάλλον βρίσκεται σε καλά χέρια, ικανά να δώσουν φρέσκια πνοή.

Όπως μας είπε άλλωστε ο Antoniades (ναι, έχει ελληνικές ρίζες) δούλεψαν από κοντά με τους βασικούς δημιουργούς της σειράς, έχοντας ωστόσο έναν ιδιαίτερο στόχο. Όπως μας είπε χαρακτηριστικά ο υπεύθυνος της Ninja Theory, αναπτύσσουν τον τίτλο διερωτώμενοι το εξής: “εάν το Devil May Cry έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του –σαν franchise- αυτήν την εποχή πως θα φαινόταν;”.

Αν και έχουμε εμπιστοσύνη στη δουλειά της Ninja Theory (Heavenly Sword, Enslaved) η αλήθεια είναι ότι πλησιάσαμε με καχυποψία τη νέα της δημιουργία, καθώς από τη μία μεριά τα διάφορα ολιγόλεπτα βίντεο δεν έδειχναν τίποτε περισσότερο από ένα απλό hack ‘n slash τίτλο, ενώ από την άλλη δε βοηθούσε και το γεγονός ότι οι “εργολαβίες” των δυτικών στούντιο έχουν αρχίσει να αποκτούν μία "movie tie-in" φήμη… Ευτυχώς, η μισάωρη, περίπου, ενασχόληση με τον τίτλο και η ανάλογη παρουσίαση που είδαμε, κατάφεραν να μας πείσουν για την διατήρηση του πήχη της ποιότητας που μας έχει συνηθίσει η αγγλική εταιρία.

Το επίπεδο της παρουσίασης έλαβε χώρα σε ένα κλαμπ. Το αρχικό cutscene, μας έδειξε ότι, παρά το αλλαγμένο και πιο εφηβικό emo-punk look του Dante, το συμπαθέστατο αλαζονικό στυλ παραμένει απαράλλαχτο. Οι ειρωνικές ατάκες ήταν ανάλογες του ύφους του πρωταγωνιστή και γενικά η ποιότητα του cutscene κυμαινόταν σε καλά επίπεδα. Δεν αργήσαμε να δούμε ότι η DJ του κλαμπ ήταν ουσιαστικά δαίμονας, που όταν αντιλήφθηκε την παρουσία του Dante, αποφάσισε να μετατρέψει τη χορευτική αίθουσα σε αυτό που φαινόταν να είναι μία σατανική και παρανοϊκή εκδοχή ενός κλαμπ.

Από εικαστικής άποψης, τα επίπεδα που είδαμε ήταν πραγματικά πανέμορφα όσον αφορά την διαστρεβλωμένη πραγματικότητα που απεικόνιζαν. Οι τοίχοι του κλαμπ είχαν πλέον αντικατασταθεί από τεράστιες οθόνες που προέβαλαν φιγούρες από χορεύτριες, ενώ αργότερα βρεθήκαμε σε φωτορυθμικά πατώματα, όπου τριγύρω μας υπήρχαν ηχητικά γραφήματα, που πάλλονταν ανάλογα με το ρυθμό και την ένταση της μουσικής. Καθώς περιφερόμασταν και ενώ φαινόταν ότι φτάναμε στο τέλος των διαδρόμων, τους βλέπαμε ξαφνικά να επεκτείνονται για μέτρα μπροστά μας, συμβάλλοντας με τη σειρά τους στη δημιουργία μοναδικά σουρεαλιστικών περιβαλλόντων.

Η ίδια παρανοϊκή φύση υπήρχε και στο επίπεδο του demo που ασχοληθήκαμε, το οποίο διαδραματιζόταν σε μία γραφική πόλη, που θύμιζε έντονα σαν να απεικονίζει κάποια διατηρημένη παλιά ιταλική πόλη. Τα δάπεδο και οι τοίχοι σε πολλά κτήρια κατακερματίζονταν και αλλοιώνονταν όταν τα πλησιάζαμε, προσφέροντας ένα πρωτότυπο θέαμα. Το εντυπωσιακότερο μέρος αποτελούσε η περιήγησή μας σε μία καθολική εκκλησία, όπου όποτε πραγματοποιούσαμε κάποιο άλμα για να πηδήξουμε πάνω από κάποιο κενό, βλέπαμε το πάτωμα και τον απέναντι τοίχο του κτηρίου να επεκτείνονται συνεχώς, οδηγώντας σε ένα ελκυστικά αφύσικο θέαμα.

Το σύστημα μάχης δείχνει σύμφωνο με τα παλιότερα Devil May Cry, με τον Dante να είναι σε θέση να εναλλάσσει συνεχώς επιθέσεις μεταξύ του σπαθιού και των πιστολιών του, ώστε να αυξάνει ασταμάτητα τον μετρητή των combos. Εκτός από αυτά τα όπλα, με το συνεχές πάτημα των shoulder buttons θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε είτε ένα τεράστιο τσεκούρι είτε ένα δρεπάνι, κάθε ένα εκ των οποίων θα είναι αποτελεσματικό σε συγκεκριμένους τύπους εχθρών. Οι διάφοροι τύποι εχθρών που συναντήσαμε είχαν μία σχετική ποικιλία και αρκετά ωραίο σχεδιασμό δαιμονικών φιγούρων με χαρακτηριστικά σκελετών.

Το κάθε χτύπημα απέδιδε αποτελεσματικά την αίσθηση του βάρους του όπλου, ενώ ευχάριστη ήταν και η χρήση του μαστιγίου του Dante, που μας επέτρεπε να φέρνουμε κοντά μας τους εχθρούς ή να πηγαίνουμε εμείς προς αυτούς (κάτι που βοηθούσε σημαντικά στην αντιμετώπιση των εναέριων εχθρών), διατηρώντας τον ασταμάτητο ρυθμό της μάχης. Τα platform στοιχεία φαίνεται πως θα αποτελούν ευχάριστα διαλείμματα από τις στιγμές δράσης, καθώς –χωρίς να αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο- απαιτούσαν την ικανοποιητική χρήση του μαστιγίου ώστε να φτάσουμε τις διάφορες υπερυψωμένες πλατφόρμες με το κλασσικό διπλό άλμα να είναι εύχρηστο σχετικά με το σημείο που θέλουμε να προσγειωθούμε.

Οι πρώτες μας εντυπώσεις, λοιπόν, ήταν σίγουρα θετικές και το Devil May Cry της Ninja Theory δείχνει ικανό να αποτελέσει μία ενδιαφέρουσα αναβίωση, διατηρώντας το ύφος της σειράς και οδηγώντας μας όμως και σε νέες κατευθύνσεις. Εν αναμονή μέχρι τις 15 Ιανουαρίου του ερχόμενου έτους, για να διαπιστώσουμε αν το σύστημα μάχης και ο γοητευτικός σχεδιασμός θα διατηρήσουν το ενδιαφέρον μας για τη συνολική διάρκεια του τίτλου.

Νικόλας Μαρκόγλου

{nomultithumb}