Gamescom 2015 – Εντυπώσεις

Μια…διαφορετική σούμα από τη μεγάλη έκθεση της Ευρώπης.

---

H είσοδος για τους εκπροσώπους του Ειδικού Τύπου είναι γεμάτη στις 8:00. Σε μία ώρα ξεκινάει ο πανικός. Να προσανατολιστούμε, να βρούμε τα περίπτερα (φέτος έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές κυρίως στη business area), να αρχίσουμε να υπολογίζουμε τα δεκάλεπτα που απαιτούνται για τη μετακίνηση από τον ένα χώρο στον άλλο. Και κυρίως να κάνουμε και μια μικρή οικονομία χρόνου και χώρου στο πρόγραμμα, για να χαρούμε και το απέραντο showfloor των τεσσάρων περιπτέρων πριν την Πέμπτη, οπότε και καταφθάνουν οι ορδές του κοινού, μετατρέποντας την κατάσταση σε ασφυκτική.

Βρίσκω το φίλο μου τον Stefano από τεράστιο ιταλικό ιστότοπο. «Τι γίνεται ρε Στέφανο, πολύς κόσμος στο Press Lounge». «Και που να δεις από την ανατολική είσοδο Σάββα, χιλιάδες οι trade visitors».

Μη μου μπερδευτείτε. Trade Visitors δεν είναι ούτε τίποτα κουστουμαρισμένοι που πηγαίνουν να συνάψουν συμφωνίες, ούτε τίποτα χαρτογιακάδες που πηγαίνουν να πετύχουν τα καλύτερα deal. Trade Visitor είναι η κούλ ονομασία που βρήκε το administration office της gamescom για κάθε λογής alternative gaming media. Οτιδήποτε δηλαδή εκτός του παραδοσιακού Τύπου. Τυπάκια και στα όρια της ενηλικίωσης παιδιά κατά κύριο λόγο, που ούτε αυτά κατανοούν καλά καλά τους λόγους ελευθέρας εισόδου στη business area. Ούτως ή άλλως, επί τρεις μέρες δε βλέπω κανέναν μα κανέναν trade visitor στις αίθουσες των παρουσιάσεων και των συνεντεύξεων. Θα υπάρχουν προφανώς, αλλά είναι ελάχιστοι. Άλλωστε, ο ρόλος τους δεν έχει να κάνει ούτε με την ουσιαστική και αντικειμενική καταγραφή των εντυπώσεων από τους επερχόμενους τίτλους, ούτε με τα εκτεταμένα hands on των μεγάλων παιχνιδιών. Hands on θα κάνουν ούτως ή άλλως όταν έρθει η ώρα να κάνουν review (γιατί παραπάνω από ένα κλασικό preview hands on του ημιώρου, ΔΕΝ πρόκειται να παίξουν). Τζάμπα ταλαιπώρια.

Τον Stefano, καθώς και πολλούς άλλους φίλους, τους ξαναβρίσκω μέσα στη business area καθώς συμπίπτουν πολλά από τα ραντεβού μας. Μου φαίνονται λίγο κουρασμένοι, και όχι από το περπάτημα. Σαν να κοιτιόμαστε μεταξύ μας και να σκεφτόμαστε «τα ίδια και τα ίδια». Το βλέμμα του Πολωνού Johakim μετά το δεκαπεντάλπτο video του X-Com 2, που δε μπήκε καν στον κόπο να μας το εξηγήσει ο άνθρωπος από την Firaxis, τα λέει όλα.

Όταν κάτι τέτοια σου τρων ένα ωριαίο slot, τη στιγμή που στο χώρο με τις πολλές μικρές εταιρείες μπορεί να σε περιμένουν διαμάντια, υπάρχει ένας σχετικός εκνευρισμός. Και σε κάθε τι άλλο, τέλος πάντων, που σου τρώει πολύτιμο χρόνο, ενώ θα μπορούσες να κάνει κάτι πολύ πιο ουσιαστικό, π.χ. να βγαίνεις φώτος με τα κορίτσια της Roccat. Άλλες εταιρείες μπαίνουν στον κόπο να αναλύσουν αυτό που πρόκειται να δεις, να ξέρεις βρε αδερφέ αν αξίζει τον κόπο και το τρέξιμο. Άλλες τη βλέπουν αλλιώς και σε τραβολογάνε από ένα περίπτερο δύο χιλιόμετρα πιο εκεί, για δεκαπέντε λεπτά ανούσιου βίντεο που βρίσκεται ήδη ανεβασμένο στο YouTube. Τρέχα γύρευε.

Χαμός στην ουρά για hands on στο Dark Souls 3. «Αν δεν έχετε ραντεβού δοκιμάστε στο show floor». Nαι, καλά, πόσο τρελλοί είστε; Μακάρι αυτά τα παιχνίδια να τα έπαιζαν οι μισοί από αυτούς που θα τα hypaρουν για να πιάσουν views στα βιντεάκια τους. Ταξίδεψα από τη Βιέννη με έναν Αυστριακό youtuber που παίζει μόνο Blizzard. Κάτι Fallout που του έλεγα και κάτι Divinity τα κοιτούσε πρώτα στο λεξικό. Το βράδυ στο ξενοδοχείο έριξα μια ματιά στο κανάλι του. Έκανε κωλοτούμπες μπροστά από το booth της Namco Bandai γιατί τον ενθουσίασε το Dark Souls 3. Και δεν έχει αγγίξει ποτέ του Demons, Dark Souls και Bloodborne. Πού να αφήνεις το leveling στο Overwatch να ‘ούμε…

H Microsoft μάς έκανε να νιώσουμε ότι όλη η Κολωνία ασχολούνταν με αυτήν (δε ρώτησε τη Blizzard που ανατίναξε τον τόπο ή την Square που άνετα θα καταλάμβανε ολόκληρο περίπτερο αν της το δίνανε). Τα ραντεβού ήταν όλα κλειστά από τις 9 το πρωί της Τετάρτης μέχρι τις 8 την Παρασκευή που θα κλείνανε. Εννοείται ότι Παρασκευή πρωί πρωί, κάτι νυσταγμένοι Ισπανοί μπροστά στο booth της περιμέναν τον PR τους, και τεχνικοί ξεστήνανε. Μα όλα ήταν παρουσιάσεις. Πόσες φορές να σου το παρουσιάσουν το Quantum Break; Μα να βγει επιτέλους, νισάφι, πάλι παρουσίαση;

Aμ το Tomb Raider; Ένα hands on ρε σύντροφοι. Πόσα βουνά ακόμα να πέσουν για να πειστείτε ότι εντυπωσιαστήκαμε. Φοβερά τα βίντεο πάντως από άποψη οπτικού τομέα. Crackdown που θέλαμε, δεν είχε. Kαι Fable Legends δεν ξαναπαίζω πίστα. Όταν βγει με το καλό τώρα. Πολύ χαρούμενους πάντως τους έβλεπα εκεί ψηλά στην εξέδρα τους στο showfloor, με τον Major Nelson και μία άλλη που οι μισές λέξεις που φώναζε ήταν “awesome”.

Πήγαμε σε ένα ραντεβού της MS. Για Scalebound μπήκα, και κατέληξα σε preview του νέου dashboard-media center. Είχε αρχίσει να με παίρνει λίγο ο ύπνος σε εκείνη την κλειστή αιθουσούλα με το κλιματιστικό και τον όμορφο φωτισμό, και είχα χάσει το μέτρημα πόσες φορές είχε πει η κοπελιά από την engineering team του One, «super fast», «super easy» και “super smooth”. Mα σας μιλάω για πολλές δεκάδες φορές. Αυτό που με ξύπνησε ήταν ένα κορυφαίο που άκουσα από τον προϊστάμενό της. Δε συγκράτησα όνομα, αλλά είναι παλιός στο κουρμπέτι. Ένας «συνάδελφος» λοιπόν τον ρώτησε, γιατί χρειάζεται εξωτερικός σκληρός για να καταγράφεται το νέο DVR και να υποστηριχθούν όλες οι νέες Media Center TV λειτουργίες, που προφανώς εμάς καθόλου δε μας αφορούν. Και η εκπληκτική απάντηση ήταν ότι όλα αυτά εξελίχθηκαν στην πορεία σαν ιδέες και δε συμβάδιζαν με τον σκληρό δίσκο του Xbox One που «αναπτύχθηκε και σχεδιάστηκε ΕΙΔΙΚΑ για games».

Ώπα λίγο. Βάστα τ’ άλογα γιατί την πήρες λίγο απότομα τη στροφή και θα βρούμε. Για ποιον δίσκο λες ρε μόρτη; Για τον ίδιο δίσκο που με τέσσερα παιχνίδια γεμίζει; Για τον ίδιο δίσκο που τα 30 γίγα ενός παιχνιδιού τα κάνει install σε 50 λεπτά όταν στο 360 8,5 GB περνούσαν στον HDD σε τρία το πολύ λεπτά; Για τον ίδιο δίσκο που θέλει ένα λεπτό και δέκα δευτερόλεπτα να κάνει load στο Witcher 3;
«Με συγχωρείτε αλλά μπορώ να ρωτήσω κάτι;».
«Βεβαίως».
«Μιλάμε πάντα για το Xbox One ή περάσαμε σε άλλη κονσόλα γιατί κάπου το έχασα».
«Μα για το Xbox One».
«Μάλιστα. Τότε κάτι πολύ κακό θα μου έχει συμβεί, διότι εγώ στο παράλληλο σύμπαν που ζω, θυμάμαι μία παρουσίαση, την πρώτη παρουσίαση του Xbox One, όπου οι multimedia δυνατότητες ήταν οι ΠΡΩΤΕΣ που πλασαρίστηκαν πριν δούμε ίχνος παιχνιδιού. Επίσης, στο δικό μου παράλληλο σύμπαν ο σκληρός δίσκος του One κάνει ένα λεπτό να φορτώσει το save του πιο hot παιχνιδιού του τελευταίου χρόνου, και ακούγεται σαν πενηνταράκι σε ανηφόρα της Άνω Πόλης όταν φορτώνει το Batman Arkham Knight. Επίσης, στο δικό μου σύμπαν τα τελευταία Gold παιχνίδια μου έχουν μείνει στο queue, γιατί με οκτώ τίτλους δεν υπάρχει χώρος στο δίσκο. Οπότε εγώ να λάβω ως επίσημη δήλωση το ότι ο δίσκος του One ήταν optimized για games; Kαι κάποιος αν έχει την καλοσύνη να μου δείξει το δρόμο για το δικό μου σύμπαν. Δε μου συμβαίνει πολύ συχνά να μεταπηδώ από παράλληλο κόσμο σε παράλληλο κόσμο κι αισθάνομαι λίγο άβολα. Στο δικό μου κόσμο μπορεί να χάνω ραντεβού για την παρουσίαση του Alan Wake 2».