The Witness
Κάτι περισσότερο από ένα απλό παιχνίδι γρίφων.
Κάτι περισσότερο από ένα απλό παιχνίδι γρίφων.
Είμαστε αρκετά σίγουροι ότι το The Witness είναι από τους λίγους τίτλους που έχουν φτάσει τα 8 χρόνια ανάπτυξης. Αν και αναμφίβολα υπάρχουν διάφορες indie παραγωγές που έχουν πλησιάσει ή (πιθανότατα) ξεπεράσει αυτό το χρονικό όριο, το The Witness έχει την ιδιαιτερότητα να αποτελεί μία ανεξάρτητη παραγωγή, που από τη μέρα της ανακοίνωσής της στριφογύριζε συνεχώς στα “ραντάρ” των φαν της indie σκηνής -και όχι μόνο. Αυτή η προσμονή θα μπορούσε να δημιουργήσει ερωτηματικά, καθώς ο Jonathan Blow είχε μόνο ένα παιχνίδι στο βιογραφικό του, το οποίο έκανε μάλιστα την παρθενική του εμφάνιση στο μακρινό 2008 και στη νεαρή ακόμα Xbox Live Arcade υπηρεσία του Xbox 360. Αυτός ο τίτλος, όμως, ήταν το Braid και η κληρονομιά που άφησε είναι ιδιάζουσας σημασίας.
Το Braid, εν έτει 2008, αποτελούσε ένα από τα πρώτα αξιόλογα παιχνίδια της εν λόγω υπηρεσίας, χωρίς να αποτελεί κάποια αναβίωση ή remake (όπως τα Gauntlet και Doom). Αντιθέτως, αποτελούσε την υλοποίηση ενός άκρως ενδιαφέροντος, πρωτοεμφανιζόμενου παιχνιδιού. Στην ουσία, το Braid ήταν ένα πανέξυπνο παιχνίδι, όπου μεταχειριζόμενοι το χρόνο, έπρεπε να επιλύσουμε ολοένα και πιο απαιτητικούς -αλλά πάντα λογικούς- γρίφους. Ο όμορφος οπτικός τομέας, σαν να ήταν βγαλμένος από ζωγραφικό πίνακα, και το μινιμαλιστικό του σενάριο, που όμως οδηγούσε σε ένα φινάλε με εξαιρετική ανατροπή, πλαισίωναν ένα πραγματικά αξιομνημόνευτο πόνημα.
Το Braid μπορεί να μην απέδιδε μεγαλεπήβολα περιβάλλοντα, εντυπωσιακά γραφικά ή επικές διαμάχες, όμως, μέσα από τα περιορισμένα μέσα που διέθετε ο Jonathan Blow, κατάφερε να δείξει τα δόντια της indie σκηνής και να αποδείξει πως δεν χρειάζονται υπέρογκα ποσά και πολυπληθή στούντιο για να επιτευχθούν διαχρονικά παιχνίδια. Πολλοί από εμάς θεωρούν τον Jonathan Blow έναν από τους πρωτοπόρους της αναγέννησης της indie σκηνής και ως εκ τούτου δε γινόταν παρά να περιμένουμε με ανυπομονησία τη νέα δημιουργία του, έχοντας παράλληλα και μία αμυδρή ανησυχία για την πιθανότητα το Braid να ήταν μία “one-hit wonder” επιτυχία.
Μεγάλη εισαγωγή και ακόμα δεν έχουμε έρθει στο προκείμενο, ωστόσο θεωρούσαμε ότι ήταν αναγκαίες αυτές οι πληροφορίες, ώστε να δείξουμε τη βαρύτητα της κυκλοφορίας του The Witness. Ευτυχώς για εμάς -και πολύ περισσότερο για τον Jonathan Blow- τα σημαντικά έσοδα που του απέφερε το Braid (ο ίδιος δήλωσε παλιότερα ότι μερικές βδομάδες μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού είδε ξαφνικά στον τραπεζικό λογαριασμό του πολλά μηδενικά) του έδωσαν το ελεύθερο να εργαστεί απερίσπαστος επάνω στη νέα του ιδέα, επεκτείνοντας παράλληλα την ομάδα ανάπτυξης. Η οκταετής ανάπτυξη απέδωσε καρπούς και το The Witness έρχεται να μας δείξει την ωρίμανση του Jonathan Blow ως δημιουργού παιχνιδιών. Αν και το The Witness σαφέστατα δεν έρχεται να ταράξει τα νερά και -πολύ περισσότερο- να έχει τον αντίκτυπο που θεωρούμε ότι είχε το Braid, δεν παύει να προσφέρει μία εναλλακτική και πολυεπίπεδη εμπειρία, παρόλο που αρχικά μπορεί να φαντάζει ως ιδιαίτερα απλοϊκή.
Ας αφήσουμε όμως εδώ τη φλυαρία μας, γιατί και πάλι αρχίσαμε να ξεφεύγουμε… Ούτε λίγο ούτε πολύ, το Witness είναι ένα καθαρόαιμο puzzle παιχνίδι, ενσωματωμένο σε ένα open world περιβάλλον. Γράφοντας “open world” είναι πιθανό αρκετοί από εσάς να νοιώσετε αυτομάτως ένα ρίγος φόβου, κάτι που τονώνει για άλλη μία φορά την αντίληψη του πόσο κοινότυπο και επίφοβο έχει καταντήσει να αναφερόμαστε σε αυτό το είδος παιχνιδιών… Είναι ευτύχημα, λοιπόν, ότι ο Blow προσέγγισε την οδό του open world όχι για να μεγαλώσει τεχνητά τη διάρκεια αλλά, αντιθέτως, για να ενοποιήσει με φυσικό και έξυπνο τρόπο τα εκατοντάδες παζλ που περιέχονται στο Witness.
Σε αντίθεση με παρόμοια παιχνίδια πρώτου προσώπου, που καταπιάνονται αποκλειστικά με γρίφους, όπως τα The Talos Principle και Portal, το Witness είναι λιγότερο “φλύαρο”. Εάν αποφασίσετε να επισκεφθείτε το νησί του Witness, θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για την απουσία ακόμα και του παραμικρού ψήγματος σεναριακού υπόβαθρου για τη φύση του νησιού, ενώ επίσης θα πρέπει να αναμένετε πως δεν θα βρείτε κάποια πρακτική εξήγηση για τα κτίσματα και τους γρίφους που βρίσκονται εκεί. Αν και υπάρχουν διάσπαρτα διάφορα –καλά κρυμμένα- audio logs, αυτά αποτελούν αναγνώσεις απόψεων κυρίως φιλοσόφων και επιστημόνων, τα οποία είναι φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους και δείχνουν να έχουν μηδαμινή σχέση με το νησί όπου βρισκόμαστε. Παρόλα αυτά, αξίζουν της προσοχή σας, καθώς πολλά από αυτά μεταφέρουν ενδιαφέρουσες ιδέες, απόψεις ή απλά εμπειρίες που μπορεί να λειτουργήσουν άνετα ως τροφή για σκέψη. Ως εκ τούτου το Witness, καλώς ή κακώς, σε πρώτο επίπεδο επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στους γρίφους του, κάτι που μάλλον θα ικανοποιήσει όσους απλά θέλουν να ακονίσουν το μυαλό τους δίχως περισπάσεις.
Το gameplay του Witness και όλη του η ουσία βρίσκεται στα παζλ του. Η συντριπτική πλειοψηφία των παζλ αφορά οθόνες που περιέχουν κάθετες γραμμές, οι οποίες σχηματίζουν πλέγματα. Εμείς ελέγχουμε έναν κέρσορα, σε κάθε μία από τις οθόνες, με τον οποίο επεκτείνουμε μία γραμμή, προσπαθώντας να φτάσουμε από την αφετηρία στο τέλος του εκάστοτε πλέγματος, ακολουθώντας ταυτόχρονα διάφορους κανόνες. Οι γρίφοι ξεκινάνε γελοιωδώς απλοϊκά, απαιτώντας απλά να σχηματίσουμε μία ευθεία με τον κέρσορά μας ή να περιηγηθούμε σε υπεραπλουστευμένους λαβυρίνθους, η λύση των οποίων είναι εμφανέστατη. Όμως, αυτοί οι γρίφοι έρχονται απλά ως μία ομαλή είσοδος στο εξαιρετικά απαιτητικό σύνολο αυτών που θα ακολουθήσουν.
Πολύ σύντομα θα αρχίσουν να μπαίνουν στην εξίσωση καινούργιες παράμετροι και κανόνες, που περιπλέκουν σημαντικά τις καταστάσεις. Θα πρέπει να μετακινείτε τον κέρσορά σας με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματίζονται νοητά, γεωμετρικά σχήματα εντός των πλεγμάτων, σε άλλους γρίφους θα πρέπει να διαχωρίζετε λευκά από μαύρα τετράγωνα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές όπου οι λύσεις των γρίφων είναι κρυμμένες στο περιβάλλον, όπως στις σκιές, που μπορεί να πέφτουν είτε στην οθόνη του εκάστοτε γρίφου είτε σε κάποιο σημείο του χώρου γύρω τους. Δεν χρειάζεται να δώσουμε περισσότερες πληροφορίες για τις ιδιαιτερότητες των γρίφων που θα συναντήσετε, καθώς η ανακάλυψη της φαντασίας του Blow στο σχεδιασμό τους είναι μία από τις σημαντικότερες χάρες του παιχνιδιού. Αρκεί να πούμε ότι οι παραλλαγές που θα συναντήσετε είναι πάρα πολλές και παρά την ύπαρξη περίπου 650 παζλ, δε δημιουργείται ποτέ η αίσθηση της επανάληψής τους.
Διαβάστε επίσης
