Resident Evil 6
Ή, καλύτερα, «Δεν έχω ιδέα τι κάνω: 6».
Ή, καλύτερα, «Δεν έχω ιδέα τι κάνω: 6».
Η Capcom δεν είχε αρνηθεί ότι θα επικεντρωθεί το τελευταίο διάστημα στις HD επανακυκλοφορίες παλαιότερων παιχνιδιών της. Έτσι, μετά από τις πρώτες επανεκδόσεις μερικών Resident Evil, ήρθε η στιγμή να προσφέρει (με κόστος διάθεσης τα 20€) μια ανανεωμένη έκδοση του Resident Evil 6, του πιο αδύναμου… κρίκου της σειράς, ενώ σύντομα θα ακολουθήσουν οι αντίστοιχες επανεκδόσεις των Resident Evil 5 και 4 μέσα στη χρονιά. Στο Resident Evil 6 παρακολουθούμε τις ιστορίες τεσσάρων διαφορετικών χαρακτήρων, του Leon, του Chris, του Jake και της Ada. Σε κάθε έναν εξ αυτών αντιστοιχεί ένα διαφορετικό σενάριο, τα οποία διαδραματίζονται σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου, ενώ στο τέλος οι ιστορίες όλων ενώνονται, με τελικό προορισμό την Κίνα, στην οποία θα βρεθούν όλοι οι χαρακτήρες προκειμένου να βρουν απαντήσεις για τον C-Virus, που είναι υπεύθυνος για τα ανατριχιαστικά γεγονότα που έχουν λάβει μέρος στην ιστορία του τίτλου.
Τα κεφάλαια του Leon και της Ada είναι και τα πιο “Resident Evil” του έκτου επεισοδίου, με αρκετές ατμοσφαιρικές στιγμές, όμορφες περιοχές -που θυμίζουν κάτι από τα παλιά- και μερικούς ενδιαφέροντες γρίφους. Παρόλη την ατμοσφαιρική τους υπόσταση, όμως, τα παραπάνω κεφάλαια δε γλυτώνουν από τη μοίρα που έχει η σειρά τα τελευταία χρόνια, με πολλούς εχθρούς και έντονο το στοιχείο του shooting (όχι τόσο αυτό της Ada). Τα άλλα δύο σενάρια, αυτά του Chris και του Jake, είναι σχεδόν αδιάφορα σε ό,τι αφορά την ιστορία τους και προσφέρονται μόνο για ακατάπαυστη δράση, πυροβολισμούς και θεαματικές σκηνές καταδίωξης! Με αυτό τον τρόπο οι παραγωγοί προσπάθησαν να κρατήσουν τις ισορροπίες μεταξύ του παλιού και του νέου, αλλά είναι εμφανές ότι η πλάστιγγα στο Resident Evil 6 γέρνει προς τη δράση και τα νέα στοιχεία που χρησιμοποιεί το franchise τα τελευταία χρόνια.
Στα νέα στοιχεία συμπεριλαμβάνεται και το co-op mode, καθώς σε όλα τα σενάρια μάς συντροφεύει ένας ακόμα χαρακτήρας, τον οποίο ανά πάσα στιγμή μπορεί να χειριστεί κάποιος φίλος μας μέσω δικτύου. Και σχεδόν επιβάλλεται να συμβεί αυτό, αφού αν δεν παίξουμε με κάποιον άλλον παίκτη, ο σύμμαχός μας αποδεικνύεται αρκετά «χαζός», καθώς σπάνια μπορεί να σκοτώσει έναν εχθρό χωρίς τη βοήθειά μας, ενώ το ίδιο δύσκολα πεθαίνει, αφαιρώντας πολλούς πόντους από τον όποιο ρεαλισμό και την πρόκληση μπορεί να προσφέρει το παιχνίδι. Οι παίκτες μπορούν επίσης να πάρουν το μέρος και των εχθρικών μονάδων, θυμίζοντας έτσι κάτι από Left 4 Dead!
Η τεχνητή νοημοσύνη που αναφέραμε και πιο πάνω είναι μία «πονεμένη» ιστορία τόσο για τους συμμάχους όσο και για τους εχθρούς, οι οποίοι συμπεριφέρονται χωρίς ίχνος λογικής σε πολλά σημεία του παιχνιδιού. Ένα άλλο ενοχλητικό στοιχείο που παρατηρήσαμε ήταν το ανεξέλεγκτο spawning εχθρών, το οποίο κατάντησε γελοίο σε ορισμένα σημεία, όπως στο νεκροταφείο, όπου χειριζόμασταν τον Leon και έκαναν την εμφάνισή τους εχθροί στην μέση του πουθενά και επιτίθονταν ακαριαία χωρίς να προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε. Οι διαφορές, τώρα, που υπάρχουν μεταξύ των νεότερων εκδόσεων είναι κυρίως οπτικές, καθώς οι εκδόσεις για PS4 και Xbox One διαθέτουν ανάλυση 1080p και ρυθμό ανανέωσης 60 fps. Η αύξηση στον ρυθμό των καρέ αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς σε ένα shooter τίτλο προσφέρει το γρήγορο ρυθμό και τη “γλυκιά” ροή που απαιτείται.
Από εκεί και πέρα το οπτικό αποτέλεσμα είναι σε γενικές γραμμές καλό, ειδικά όσον αφορά τους χαρακτήρες και τις λεπτομέρειες αυτών, αλλά οι αντίστοιχες λεπτομέρειες των περιβαλλόντων χώρων χαρακτηρίζονται τουλάχιστον κακές για την εποχή. Φτωχές υφές και pixels που φαίνονται διά γυμνού οφθαλμού έχουν τρομερά αρνητικό αντίκτυπο στο «μάτι», ειδικά όταν έρχονται σε αντίθεση με τα καλοφτιαγμένα μοντέλα των χαρακτήρων. Πέρα από τις οπτικές αναβαθμίσεις, υπάρχουν μερικές ακόμα μικροδιαφορές στις “new gen” εκδόσεις, όπως η παρουσία όλων των DLCs που είχαν γίνει διαθέσιμα για το παιχνίδι, το σενάριο της Ada είναι πλέον διαθέσιμο από την αρχή χωρίς να απαιτείται πρώτα η ολοκλήρωση των υπόλοιπων τριών, η κάμερα έχει καλύτερη θέση -καθώς έχει μετακινηθεί λίγο πιο μακριά- ενώ τα QTEs μπορούν να απενεργοποιηθούν εάν ενοχλούν κάποιους (τους περισσότερους, φανταζόμαστε).
Τελικά, αξίζει η ενασχόληση με το Resident Evil 6 HD; Η απάντηση μας είναι αρνητική. Ειδικά μάλιστα εάν έχετε ασχοληθεί μαζί του στην περασμένη γενιά, δεν έχετε κανέναν απολύτως λόγο να ασχοληθείτε ξανά. Το παιχνίδι είναι τεράστιο σε διάρκεια, κάτι που το κάνει βασανιστικά δύσκολο να ολοκληρωθεί, ειδικά εάν δεν έχετε κάποιον παρέα, τα δύο κεφάλαια του Chris και του Jake διαθέτουν υπέρ του δέοντος δράση με πολλές «ψεύτικες» σκηνές, ενώ και αυτό του Leon έχει πολλές εναλλαγές μεταξύ τρόμου και δράσης, με αυτό της Ada να είναι το μοναδικό που διασώζεται.
Επίσης, σαν τίτλος δράσης δεν προσφέρει και πολλές συγκινήσεις, καθότι -έχοντας φτάσει αισίως στο 2016- μπορεί εύκολα να βρει κάποιος παιχνίδια που τα καταφέρνουν καλύτερα, μιας και το ατέλειωτο spawning εχθρών δεν είναι το «μυστικό» για ένα καλό shooter -εκτός αν το κάνεις τόσο σωστά όσο η Valve στο Left 4 Dead. Γενικότερα, η ενασχόληση με αυτό το παιχνίδι μάς αφήνει μια πικρή γεύση για το πόσο εύκολα μπορούν τα πράγματα να λάβουν λάθος κατεύθυνση και ειδικά για μία σειρά σαν τη Resident Evil, που έχει αγαπηθεί όσο λίγες. Ελπίζουμε στο μέλλον να δούμε την αγαπημένη μας σειρά να επιστρέφει στο θρόνο των παιχνιδιών τρόμου, αφήνοντας μια για πάντα πίσω της την κακή παρένθεση που λέγεται Resident Evil 6.
Διαβάστε επίσης
