Routine | Review

Το Routine αποτελεί μία αρκετά ιδιαίτερη περίπτωση, η οποία εμφανώς πέρασε από ένα “development hell”, αφού η πρώτη του ανακοίνωση ήταν το μακρινό 2012, μάλιστα προγραμματίζοντας την κυκλοφορία του για το 2013. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό το σχέδιο δεν πήγε πολύ καλά, με την καθυστερημένη του κυκλοφορία να ισοφαρίζεται από το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε το Duke Nukem Forever. Πολλαπλές σχεδιαστικές μεταβολές, καθώς και αλλαγές στη μηχανή γραφικών, μας έφεραν στο σήμερα, όπου το Routine αποδεικνύεται ένα “glitch” στον κανόνα που θέλει προβληματικές παραγωγές και τεράστιους κύκλους ανάπτυξης να οδηγούν σε μέτρια παιχνίδια (στην καλύτερη).

Από τη μεριά μας συγχαίρουμε την -κυρίως- τριμελή Lunar Software για τη γενναία της απόφαση να αλλάξει τον βασικό αρχικό σχεδιασμό του Routine, που το ήθελε ως roguelike, προκειμένου να αναπτύξει τελικά μία πρόταση που συγγενεύει μεν με αφηγηματικές εμπειρίες, αλλά εμβαθύνει ελαφρώς και στο θέμα του gameplay.

Είναι εμφανές ότι η ομάδα ανάπτυξης – και κυρίως οι βασικοί σχεδιαστές, Aaron Foster και Jemma Hughes – είχαν ένα ισχυρό όραμα για το ύφος του παιχνιδιού τους, ιδίως όσον αφορά στην ατμόσφαιρα, γνωρίζοντας παράλληλα πώς να “ντύσουν” αυτήν την εμπειρία σε επίπεδο ροής και gameplay.

Εξαρχής προκαλεί θετική εντύπωση η αισθητική. Ξεκινάμε παίρνοντας τον έλεγχο ενός νέου μηχανικού που (υποθέτουμε) έχει φτάσει πρόσφατα σε μία μεγάλη βάση που έχει χτιστεί στη Σελήνη. Εξελισσόμενο σε ένα εναλλακτικό (;) 1979, η τεχνολογία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως retro futuristic. Κάτι ανάλογο δηλαδή με το εμβληματικό design του Nostromo του πρώτου Alien, από το οποίο εμπνέεται στα μέγιστα το Routine, χωρίς όμως να το παπαγαλίζει.

Οι υπολογιστές έρχονται με την εικόνα ενός λογισμικού που θα μπορούσε να αποτελεί ανταγωνιστικό software του MS-DOS, παντού υπάρχουν προτζέκτορες, ως ένας hi-tech εξοπλισμός της εποχής, και τα ορισμένα φιλικά ρομπότ είναι δημιουργημένα με ένα πρωτόλειο σχεδιασμό., Η αρχιτεκτονική της βάσης, επίσης, βασίζεται πρωτίστως στη χρηστικότητα και ελάχιστα στη λογική να αποτελεί ένα φιλόξενο περιβάλλον. Επικρατεί μία brutalist προσέγγιση, με απουσία χρωμάτων και ελάχιστες πινελιές, που θα μπορούσαν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι αυτή η βάση επιχειρεί έστω και λίγο να τους πείσει ότι θα μπορούσε να είναι σπίτι τους.

Ακόμα και αν δεν υπήρχε η εικόνα της εγκατάλειψης και οι θανατηφόροι κίνδυνοι που ελλοχεύουν σε κάθε γωνία, και πάλι η σεληνική βάση θα φαινόταν απλά ως αφιλόξενη και εντελώς οργουελική. Να σημειώσουμε ότι στον γοητευτικό horror σχεδιασμό βοηθάει τα μέγιστα και η δουλεμένη χρήση της Unreal Engine 5, αποδίδοντας ένα όμορφο περιβάλλον, με φυσικότατους φωτισμούς (τα σκοτάδια είναι… σκοτάδια), που αναδεικνύουν τα σημάδια της κρίσης που έχει επέλθει στη βάση. Επιπλέον, υπάρχουν οι κατάλληλοι μουντοί χρωματισμοί που δημιουργούν την αίσθηση πως παρακολουθούμε μία βιντεοκασέτα από τα 80s (κάτι που το αναφέρουμε με 100% θετικό τόνο).

Ως εκ τούτου, το Routine κέρδισε από τα πρώτα βήματα την προσοχή μας. Το σεναριακό μυστήριο ακολούθησε για να “κλειδώσει” το ενδιαφέρον μας για το σύνολο των 4-5 ωρών διάρκειας (αν και φαντάζει ως μικρή διάρκεια, θα λέγαμε ότι είναι ιδανική για μία αφηγηματική και πλήρη εμπειρία όπως το Routine). Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για τη σεναριακή πορεία, καθώς θα μπούμε για τα καλά σε μονοπάτια γεμάτα με spoilers, αλλά θα πούμε ότι χειρίζεται το θέμα του συγκερασμού horror με τη βάση στη Σελήνη αρκετά καλά.

Τα διάφορα emails που βρίσκουμε στους υπολογιστές, καθώς και ορισμένα ηχητικά μηνύματα, δίνουν φειδωλές αλλά επαρκείς πληροφορίες για την εμφάνιση των απειλών που σκορπίσανε τον πανικό και τον θάνατο στη σεληνιακή βάση. Παρόλα αυτά, το φινάλε θα μπορούσε να είχε δουλευτεί καλύτερα, καθώς καταλήγει αρκετά αδιάφορα με ένα φιλοσοφημένο τόνο, τύπου “τι ήθελε να πει ο ποιητής;”.

Τουλάχιστον, το υπόλοιπο κομμάτι δεν παύει να χτίζει ιδανικά το horror στοιχείο. Παρόλο που είναι από αυτές τις περιπτώσεις θεματικής τρόμου που περιλαμβάνει jump scares, τα ενσωματώνει αρμονικά, δίχως να δείχνουν ως φθηνός τρόπος πρόκλησης τρόμου. Άλλωστε υπάρχουν πολλά περισσότερα σημεία που χτίζει ομαλά την αίσθηση του άγχους χάρη στην κατάλληλη αξιοποίηση των οπτικοακουστικών εφέ αλλά και την προσεγμένη παρουσία των εχθρικών οντοτήτων.

Ως προς το τελευταίο, το Routine αποτελεί μία από αυτές τις αφηγηματικές εμπειρίες που ενσωματώνουν και ένα απλοϊκό stealth κομμάτι. Σε αντίθεση όμως με την κουραστική χρήση που παρατηρείται σε πολλούς ανάλογους τίτλους, η Lunar Software μεταχειρίζεται κατάλληλα τις εχθρικές παρουσίες. Η εμφάνισή τους είναι όσο περιορισμένη χρειάζεται ώστε και να εμφανίζονται απρόσμενα και με τυχαίο τρόπο, προκειμένου να αποφεύγεται η προβλεψιμότητα, αλλά χωρίς να το παρακάνουν με την παρουσίας τους, φτάνοντας σε σημείο να κουράσουν.

Ως βοήθημα έχουμε από τα πρώτα βήματα το C.A.T. (Cosmonaut Assistance Tool), ένα εργαλείο που δείχνει σαν να είναι σχεδιασμός μεταξύ κάμερας και πιστολιού, με ορισμένες εναλλακτικές λειτουργίες, όπως το σκανάρισμα επιφανειών, το χακάρισμα ή τα διαφορετικά φίλτρα όρασης. Αποτελεί ένα βοήθημα που δίνει χαρακτήρα στο Routine, με έναν σχεδιασμό που είναι ηθελημένα “χοντροκομμένος”, συνάδοντας πλήρως με τη retro futuristic αισθητική, ενός gadget που θα έδειχνε μπροστά από την εποχή του στη δεκαετία του 80 αλλά εντελώς παρωχημένο στο σήμερα.

Η χρήση του είναι αρκετά συχνή και ιδίως στο κομμάτι των περιβαλλοντικών γρίφων. Παρά τις ελάχιστες δυνατότητες που προσφέρει το CAT, καταφέρνει να είναι χρήσιμο, απαιτώντας την έξυπνη χρήση του σε διάφορα σημεία, όπως την εύρεση δαχτυλικών αποτυπωμάτων σε οθόνες ή το χακάρισμα υπολογιστών. Αν και παραμένει πρωτίστως μία αφηγηματική εμπειρία, το Routine συμπεριλαμβάνει διάφορους έξυπνους γρίφους, που απαιτούν καλή παρατηρητικότητα αλλά και το διάβασμα ορισμένων καίριων σημειωμάτων. Γενικά το Routine αποφεύγει την οποιαδήποτε καθοδήγηση από το χέρι, ζητώντας από τον παίκτη να δώσει προσοχή και να κατανοήσει τα στοιχεία που του δίνει το περιβάλλον. Το παραπάνω σημαίνει ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου μπορεί κάποιος να νοιώσει χαμένος.

Υπήρξαν διάφορες στιγμές όπου νοιώθαμε μπερδεμένοι ως προς το τι πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια – μάλιστα μέσα σε περιοχές που έδειχναν δαιδαλώδεις. Εντούτοις, το συγκρατημένο μέγεθος των περιοχών και τα ποικίλα σημεία ενδιαφέροντος, μας επέτρεπαν εν τέλει να προσανατολιστούμε, ενώ η όποια αίσθηση πως έχουμε χαθεί (προσωρινά πάντα) έδειχνε ότι ήταν βάσει σχεδιασμού και σχετικά επιτυχημένη προς τον στόχο του.

Θα λέγαμε ότι κατά μία έννοια ρίχνει κλεφτές ματιές προς τα κλασικά adventures, όπου μπορεί να περιφερόμασταν για αρκετή ώρα προτού πέσουμε στο σωστό σημείο ή μέχρι να μας έρθει η έμπνευση για το πώς θα προχωρήσουμε παρακάτω. Ας πούμε ότι αυτό το κομμάτι θα αποτελέσει σημείο καμπής για αρκετούς παίκτες για το κατά πόσον θα ασχοληθούν έως το τέλος, αν και όσοι επιμείνουν πιστεύουμε ότι θα βρουν μία εμπειρία που θα τους αποζημιώσει με τις εξελίξεις και τα λιγοστά αλλά καλοφτιαγμένα set pieces, που πάντα έχουν ως γνώμονα το horror.

Οπτικοακουστικά το Routine δείχνει με τη σειρά του έντονα το μεράκι των δημιουργών. Όπως αναφέραμε παραπάνω, οι φωτισμοί είναι εξαιρετικοί και ο σχεδιασμός των εχθρικών ανδροειδών και γενικότερα των κινδύνων συμβαδίζει πλήρως με τη horror φύση του τίτλου. Ιδιάζουσας σημασίας είναι ο ηχητικός τομέας, με διαρκείς περιβαλλοντικούς ήχους που σχεδόν αρκούν από μόνοι τους για να χτίσουν την ατμόσφαιρα. Αν θα διαλέγαμε ένα θετικό κομμάτι από το Routine, αυτό θα ήταν η ποιοτική δουλειά που έχει γίνει στην αποτύπωση (οπτικά και ακουστικά) του retro futuristic σεληνιακού σταθμού.

Εν κατακλείδι, το Routine πετυχαίνει ακριβώς στο στόχο που απαιτείται από το είδος, δηλαδή στο να καταφέρει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, παρά τους απλοϊκούς gameplay μηχανισμούς του. Και παρόλο που υπάρχουν ορισμένα σημεία δίχως καθοδήγηση, που ενδέχεται να σας κάνουν να χάσετε την υπομονή σας, το σίγουρο είναι ότι οι λάτρεις των sci-fi horror και δη της σχολής του πρώτου Alien ή του Space Odyssey (αναφερόμενοι συγκεκριμένα στο κεφάλαιο του HAL) θα βρουν μία ιδανική περίπτωση στο Routine.

Το Routine κυκλοφορεί από τις 4/12/25 για PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από τη Raw Fury.