Goodnight Universe | Review

Το concept μιας εξιστόρησης μέσα από τα μάτια ενός βρέφους δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σε άλλες δημιουργίες. Από σημαντικές ταινίες όπως Ο Λαβύρινθος του Πάνα μέχρι λογοτεχνικά αριστουργήματα όπως το To Kill a Mockingbird, ένα παιδί ως πρωταγωνιστής συνιστά ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον point of view για την αφήγηση μιας ιστορίας – για αρκετούς λόγους. Η «φρέσκια» παιδική οπτική, ελλιπής ως προς την κατανόηση του γύρω κόσμου και αδιάφορη για τα ηθικά στεγανά που τον διέπουν, δημιουργεί προϋποθέσεις για ενδιαφέρουσες αναζητήσεις και πρωτότυπα αφηγηματικά μονοπάτια.

Βέβαια, ένας τόσο λευκός καμβάς απαιτεί συγκεκριμένη στόχευση, επίγνωση και τεχνική πριν καταπιαστεί κανείς μαζί του, καθώς σε πιθανή απουσία αυτών είναι εύκολο να καταλήξει σε ανούσιες μουτζούρες. Ευτυχώς, στην περίπτωση του Goodnight Universe, της indie δημιουργίας της ομάδας Nice Dream, η παιδικότητα περιορίζεται στον πρωταγωνιστή, ενώ σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα συναντάμε ωριμότητα και επαγγελματισμό.

Το Goodnight Universe μάς δίνει τον ρόλο του Isaac, ενός εξάμηνου βρέφους που ζει με τους γονείς και τη μεγαλύτερη αδερφή του σε μια επαρχιακή αμερικανική πόλη. Η ιστορία, η οποία ξεκινά λίγες στιγμές πριν ο Isaac χάσει τον παππού του, επικεντρώνεται στην αναζήτηση της θέσης του μικρού σε έναν νεοσύστατο και άγνωστο για αυτόν κόσμο, αλλά και στην κατανόηση των ψυχικών και τηλεκινητικών δυνάμεων που σύντομα αντιλαμβάνεται ότι διαθέτει, και οι οποίες τελικά τον φέρνουν στο στόχαστρο ενός μυστηριώδους τεχνολογικού κολοσσού.

Προς τιμήν του Goodnight Universe και της ομάδας πίσω από αυτό, το παιχνίδι παίρνει μια γενναία δημιουργική απόφαση, αποφεύγοντας την αφηγηματική ευκολία της «σιωπηλής παρατήρησης» μέσα από τα μάτια του βρέφους, ακόμη κι αν αυτή θα μπορούσε θεωρητικά να δικαιολογηθεί από τη φύση του νεογνού.

Η συνήθης αιτιολόγηση αυτής της επιλογής – η υποκειμενικότητα και η ελευθερία ερμηνείας των γεγονότων από τον κάθε παίκτη – συχνά λειτουργεί ως κουρτίνα πίσω από την οποία κρύβονται αφηγηματικές αδυναμίες σε σενάριο και πλοκή. Αντίθετα, στο Goodnight Universe ο Isaac, σε ρόλο αφηγητή, διαθέτει συνείδηση, λογική και πλήρη κατανόηση των όσων βιώνει (ακόμη κι όταν δεν γνωρίζει ακριβώς τι είναι αυτό που αντικρίζει ή αισθάνεται). Σχολιάζει όσα εκτυλίσσονται μπροστά του και προσπαθεί διαρκώς να αλληλεπιδράσει με την οικογένεια και τον κόσμο γύρω του.

Η συνεχής αφήγηση, η οποία ενδεχομένως σε ορισμένες στιγμές να φανεί φλύαρη, λειτουργεί τελικά υπέρ της συνολικής ροής. Οι γραμμές κειμένου – τόσο στους διαλόγους όσο και στους εσωτερικούς μονολόγους του Isaac – είναι καλογραμμένες, φυσικές και με οργανική συνοχή. Σε γενικές γραμμές, η δομή του παιχνιδιού θυμίζει μια απλοϊκή αλλά ευχάριστη animated ταινία Disney, με δόσεις χιούμορ, περιπέτειας και οικογενειακής ζεστασιάς.

Ο μικρός πρωταγωνιστής βιώνει ένα ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου σκιαγραφούνται τα πρώτα του συναισθήματα, οι πρώτες ανθρώπινες σχέσεις, με σταθερό πυρήνα την οικογένεια και το σπίτι του. Παράλληλα, έρχεται σε επαφή με τις πρώτες εκδοχές της ανθρώπινης εμπειρίας, γευόμενος τόσο τους γλυκούς όσο και τους πικρούς τόνους που αφήνουν οι επιλογές μας. Ευτυχώς για το Goodnight Universe – και για εμάς – η Nice Dream έχει αναγνωρίσει ότι η αφήγηση αποτελεί το δυνατό χαρτί του παιχνιδιού και έχει επενδύσει σε αυτή, δημιουργώντας μια συνεπή και αξιοπρεπέστατη ιστορία.

Ωστόσο, ένα videogame οφείλει να διαθέτει και αυτό που αποκαλούμε στοιχειώδες gameplay, και η ομάδα παραγωγής πήρε αυτή τη φράση σχεδόν κυριολεκτικά. Πρακτικά, το Goodnight Universe είναι ένα first-person action adventure που σε μεγάλο βαθμό προσεγγίζει το «walking simulator». Ο πυρήνας του gameplay αποτελείται από σύντομα και απλά puzzles, τα οποία αξιοποιούν τις τηλεκινητικές δυνάμεις του Isaac, καθώς και από ορισμένα διλήμματα που σχετίζονται με τον τρόπο αντίδρασής μας σε συγκεκριμένες καταστάσεις.

Στην ουσία, το gameplay υπάρχει κυρίως για να γεμίζει τον χρόνο και να προσφέρει μια στοιχειώδη αλληλεπίδραση όσο παρακολουθούμε την πλοκή να ξετυλίγεται. Υπό άλλες συνθήκες, αυτή η επιδερμικότητα και η περιορισμένη ποικιλία μηχανισμών θα ενοχλούσε, όμως εδώ καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από τη στρωτή αφήγηση και το δεμένο, άμεσο σενάριο.

Ενδεχομένως, το έξυπνο gimmick του face tracking – που επιτρέπει τον προσανατολισμό και το focus του Isaac μέσω των εκφράσεων του προσώπου του παίκτη στην έκδοση PC – να εμπλουτίζει περαιτέρω την εμπειρία, αν και το κατά πόσο το επιτυγχάνει αυτό δεν μπορεί να αξιολογηθεί με ακρίβεια, καθώς η έκδοση που δοκιμάσαμε ήταν για το PS5.

Σημαντικό θετικό στοιχείο, το οποίο δένει άριστα με την αφήγηση, είναι το υποδειγματικό voice acting. Το επιπλέον budget που επένδυσε το studio σε επαγγελματίες ηθοποιούς αποδίδει στο έπακρο, καθώς η πειστική ενσάρκωση τόσο της οικογένειας όσο και του ίδιου του Isaac απογειώνει σε σημεία το συνολικό αποτέλεσμα και ενισχύει την εμβύθιση του παίκτη. Παράλληλα, η μουσική, χωρίς να επιδιώκει να κλέψει την παράσταση, λειτουργεί υποστηρικτικά, αυξομειώνοντας σωστά την ένταση ανά περίσταση.

Ο οπτικός τομέας, σε πλήρη συνάφεια με τη γενικότερη πρόθεση του Goodnight Universe να θυμίζει animated ταινία Pixar ή Disney, χαρακτηρίζεται από απλότητα στα χρώματα και τις γραμμές. Δεν επιδιώκεται ο ρεαλισμός, αλλά μια ζεστή, σκόπιμα απλοϊκή αισθητική που αντανακλά την αφέλεια της παιδικής ματιάς, όπου όλα μοιάζουν λίγο πιο θολά και πιο οικεία.

Όμορφη λεπτομέρεια αποτελεί και η χαμηλά τοποθετημένη κάμερα, η οποία, αναπαριστώντας την οπτική ενός μωρού, διογκώνει ελαφρώς αντικείμενα, προσομοιώνοντας την αντίληψη ενός μικρού παιδιού για τον μεγαλύτερο και συχνά απειλητικό κόσμο γύρω του. Αντίστοιχη είναι και η σκηνοθετική προσέγγιση, με αργές μεταβάσεις και παρατεταμένα πλάνα που εστιάζουν στον ονειρικό ρεαλισμό της παιδικής οπτικής.

Εν κατακλείδι, αν κανείς παραμερίσει το προφανές μειονέκτημα της απουσίας ουσιαστικού gameplay, θα ανακαλύψει κάτι περισσότερο από μια απλώς «καλή ιστορία». Το Goodnight Universe προσφέρει μια γλυκιά αφηγηματική εμπειρία με βάθος και ωριμότητα, με άποψη, όραμα, αγάπη και ενσυναίσθηση.

Μέσα από την παιδική ματιά, το παιχνίδι δεν επιχειρεί να ερμηνεύσει τον κόσμο ορθολογικά, αλλά να τον αναπαραστήσει όπως γίνεται αντιληπτός στην παιδική ηλικία: αποσπασματικά, κυρίως μέσω του συναισθήματος, όπου ο φόβος, η ασφάλεια και ο θαυμασμός συνυπάρχουν. Η αφήγηση, οι διαδραστικοί μηχανισμοί και η οπτική ταυτότητα συνδέονται οργανικά, συγκροτώντας ένα ενιαίο σύνολο που υπηρετεί μια σαφή και συνεπή καλλιτεχνική πρόθεση.

Το Goodnight Universe κυκλοφορεί από τις 11/11/25 για PS5, PC, Switch, Switch 2 και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5 με review code που λάβαμε από τη CD Media.