Resident Evil 5: Lost in Nightmares

Ένας φόρος τιμής στη σειρά που όλοι αγαπήσαμε ή μήπως μια «αρπαχτή»;

Το Resident Evil 5 αποτελεί ίσως τον πιο αμφιλεγόμενο τίτλο που έχουμε ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια. Όχι για την ποιότητά του, η οποία αν μη τι άλλο είναι άκρως ικανοποιητική, αλλά για την πορεία που έχει χαράξει η σειρά τα τελευταία χρόνια. Η εταιρία, με σκοπό την προσέγγιση ενός μεγαλύτερου αγοραστικού κοινού, αποφάσισε να μειώσει στο ελάχιστο τον τρόμο και να κινηθεί σε πιο “action” μονοπάτια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αναστάτωση των οπαδών της σειράς, που είδαν την Capcom να τους "προδίδει" (για χάρη περισσότερων εσόδων) κάτι το οποίο έκανε τα sites και τα forums να κατακλειστούν από αγανακτισμένες «φωνές».

Οι φωνές αυτές εισακούστηκαν από την εταιρία, η οποία αποφάσισε να προσφέρει το Lost in Nightmares, μια περιπέτεια που θυμίζει κάτι από τα παλιά. Είναι όμως αυτό αρκετό για να ξεδιψάσουν οι διψασμένοι οπαδοί της σειράς;

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι

Καλό θα είναι όσοι δεν έχουν ασχοληθεί ακόμα με το Resident Evil 5, να προσπεράσουν αυτήν την παράγραφο καθώς θα αναφερθούμε σε ένα σημαντικό κομμάτι του σεναρίου. Το νέο αυτό επεισόδιο, λοιπόν, μας μεταφέρει στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν τη μυστηριώδη εξαφάνιση της Jill Valentine με τον Wesker ύστερα από την πτώση τους από την έπαυλη που παρακολουθήσαμε σε ένα cut scene του Resident Evil 5. Η εταιρία BSAA αποφασίζει να στείλει τον Chris και της Jill στην έπαυλη του ιδρυτή της Umbrella, Ozwell Spencer, με σκοπό να μάθουν περισσότερα για την έρευνά του και να προβούν στη σύλληψή του. Βαθιά μέσα τους ελπίζουν να βρουν και τα στοιχεία που θα τους οδηγήσουν στον μισητό Albert Wesker (τον θυμόμαστε ως αρχηγό της νεόδμητης ομάδας S.T.A.R.S. το 1996 στο πρώτο Resident Evil).

Από τα πρώτα δευτερόλεπτα ενασχόλησης με τον τίτλο τα πάντα γύρω μας μοιάζουν τόσο γνώριμα, ξυπνώντας μνήμες από την πρώτη μας επίσκεψη στη γνωστή έπαυλη. Κλειστοί χώροι, ελάχιστος φωτισμός, μανιασμένη βροχή που χτυπάει στην οροφή, τζάμια που τρίζουν από τις αστραπές -ακόμα και η κάμερα μεταφέρεται σε πρώτο πρόσωπο όταν καλούμαστε να μεταβούμε σε κάποιο δωμάτιο. Όλα αυτά δημιουργούν μια ατμόσφαιρα και ένα συναίσθημα που είχαν πέσει σε «χειμερία νάρκη» για πολλά χρόνια.

Εξερεύνηση, γρίφοι και πολύς τρόμος

Στην ουσία το Lost in Nightmares αποτελείται από τρία επιμέρους τμήματα. Στο πρώτο τμήμα θα χρειαστεί να εξερευνήσουμε τους πολύ λίγους χώρους της έπαυλης που έχουμε στη διάθεσή μας με σκοπό την ανεύρεση στοιχείων για την έρευνα του Spencer, την επίλυση γρίφων, καθώς και μερικές μάχες με δύο -όλους και όλους- εχθρούς, ή, καλύτερα, πολλούς κλώνους των δύο αυτών εχθρών. Αναφερόμαστε στα γνωστά ζόμπι που γνωρίσαμε στο παρελθόν και σε ένα νέο τύπο εχθρού, ο οποίος θα κάνει την περιπέτειά μας κάτι παραπάνω από δύσκολη. Το ότι το παιχνίδι διαθέτει μόλις δύο τύπους εχθρών είναι ένα σοβαρό μειονέκτημα καθώς θα ήταν άκρως ενδιαφέρον να ξανασυναντηθούμε με μερικούς παλιούς «γνωστούς» όπως τα κοράκια ή τα λυσσασμένα σκυλιά.

Το δεύτερο μέρος είναι ο ορισμός του survival horror. Έχοντας χάσει κάθε είδους εξοπλισμό (το μόνο που έχουμε στη διάθεσή μας είναι το μαχαίρι) ο Chris και η Jill θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους και με κύριο όπλο τον περιβάλλοντα χώρο, να εξουδετερώσουν τους εχθρούς που θα σταθούν εμπόδιο στην επιβίωσή τους και να καταφέρουν να βρουν την έξοδο από τα μουχλιασμένα μπουντρούμια της έπαυλης, κατευθυνόμενοι προς το τρίτο μέρος αυτού του DLC.

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος οι Jill και Chris έρχονται πλέον πρόσωπο με πρόσωπο με τον Wesker. Αφού μας «καλωσορίσει» στο δωμάτιο όπου μόλις έχει δολοφονήσει τον Spencer καλούμαστε να τον αντιμετωπίσουμε. Εφόσον δεν υπάρχει τρόπος να τον εξουδετερώσουμε -αφού με τις κινήσεις αλά "Neo" αποφεύγει κάθε είδους χτύπημα ή σφαίρα- η μόνη μας επιλογή είναι να μείνουμε ζωντανοί για μερικά λεπτά (γύρω στα 5) ώσπου να πέσει η αυλαία της μάχης και του παιχνιδιού με τη γνωστή κατάληξη που αναφέραμε στη δεύτερη παράγραφο.

{PAGE_BREAK}

Τεχνικός τομέας

Τα γραφικά του Lost in Nightmares είναι ακριβώς ίδια με τα αντίστοιχα του Resident Evil 5, πράγμα που σημαίνει ότι θα μείνετε άφωνοι από τις λεπτομέρειες της έπαυλης. Οι χαρακτήρες κινούνται με εκπληκτική ομαλότητα ενώ το animation και τα cut scenes είναι για άλλη μια φορά ισάξια των καλύτερων κινηματογραφικών παραγωγών. Οι εχθροί, αν και μόλις δύο, δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας στο σχεδιασμό τους, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δε θα τρομάξουμε όταν τους αντικρίσουμε για πρώτη φορά. Ο ήχος με τη σειρά του συμβάλει και αυτός τα μέγιστα στη δημιουργία μιας κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας.

Θα βρείτε τον εαυτό σας να κρατά σφιχτά το χειριστήριο γεμάτοι ένταση όταν θα ακούτε τις αστραπές, τα σκυλιά που γαυγίζουν και τους αντιπάλους να ουρλιάζουν στην επόμενη γωνία, ανήμποροι να τους εντοπίσετε.

Όλα τα καλά τελειώνουν γρήγορα (ή μήπως όχι;)

Όταν όλα τελειώσουν τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από τη μία νιώθουμε χαρά και απόλαυση που ασχοληθήκαμε με ένα «γνήσιο» Resident Evil. Από την άλλη, έχουμε τη μικρή διάρκεια του αυτού του DLC (διαρκεί 1 με 1:30 ώρα περίπου στο πρώτο playthrough, αναλόγως το επίπεδο δυσκολίας που θα επιλέξουμε), την ποικιλία των εχθρών (το επαναλαμβάνουμε, μόλις δύο), τους ελάχιστους διαθέσιμους προς εξερεύνηση χώρους, καθώς και όποια τεχνικά ή δομικά «κουσούρια» είχε το ίδιο το Resident Evil 5. Αυτό όμως που έκανε ξεχωριστό το RE 5 και συνεπώς και το Lost in Nightmares, είναι το co-op που προσφέρει μεταξύ δύο παικτών. Εάν επιλέξετε να παίξετε με κάποιον άλλον παίκτη είτε μέσω δικτύου είτε μέσω split screen στην ίδια κονσόλα, τότε θα απολαύσετε αυτήν την περιπέτεια στο μέγιστο.

Ειδικότερα, αν επιλέξετε τα υψηλά επίπεδα δυσκολίας, θα πρέπει να είστε πραγματικός «φύλακας άγγελος» του συμπαίκτη σας καθώς η καλή συνεργασία μεταξύ σας είναι το κλειδί για την επιτυχία, εκτός αν θέλετε να βλέπετε δεκάδες φορές το μήνυμα "Continue” στην οθόνη σας.

{VIDEO_1}

Πέρα από το Lost In Nightmares, το πρώτο πακέτο για το Resident Evil 5 συμπεριλαμβάνει δύο επιπλέον χαρακτήρες για το Mercenaries reunion, τον Barry (μέλος της ομάδας STARS από το RE 1) και την Excella (την συναντάμε στο RE 5). Όπως είναι φυσικό, οι παίκτες μπορούν να περάσουν μερικές επιπλέον ευχάριστες ώρες ελέγχοντας τους εν λόγω χαρακτήρες (επιλέξτε τον Barry και θα μας θυμηθείτε) είτε μόνοι τους, είτε με άλλους παίκτες αυξάνοντας το replay value του τίτλου.

"Value for money"

Εν κατακλείδι, έχουμε άλλο ένα αμφιλεγόμενο DLC. Από τη μία μεριά βρίσκονται εκείνοι που θεωρούν ότι το Lost In Nightmares αποτελεί ένα φόρο τιμής προς την ιστορία της σειράς και από την άλλη αυτοί που το θεωρούν ως άλλη μία «αρπαχτή» από την εταιρεία. Αμφότεροι, όμως, θα το απολαύσουν εάν έχουν αγαπήσει τη σειρά. Όλοι ευχόμαστε το Resident Evil 5 να έμοιαζε με αυτό το DLC, αλλά επίσης ευχόμασταν αυτό το DLC να ξεφεύγει από την γενικότερη εικόνα του «εύκολου χρήματος» που μπορεί να δώσει σε κάποιους. Εδώ, όμως, η Capcom κατάφερε και διασκέδασε τις εντυπώσεις, καθώς η ελκυστική τιμή του πακέτου (400 MS points ή 5€) σε συνδυασμό με την υψηλή αντοχή του στο χρόνο (ο υπογράφων έχει ασχοληθεί με το πακέτο περισσότερες από επτά ώρες μέχρι τη στιγμή που γραφόταν το κείμενο), το καθιστούν μια αγορά που σίγουρα αξίζει.

Όσοι αγαπήσανε τα πρώτα Resident Evil, θα λατρέψουν αυτό το DLC και επιβάλλεται να το έχουν στη συλλογή τους.

Γιάννης Σκουλουδάκης