Classics: Max Payne

Ένας τίτλος που ήρθε από το πουθενά και συντάραξε τη βιομηχανία

Ήταν καλοκαίρι του 2001, όταν σε μία ανύποπτη στιγμή στα μέσα Ιουλίου, έκανε την εμφάνισή του ένας τίτλος ονόματι "Max Payne" για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το παιχνίδι αναπτυσσόταν για πολλά χρόνια από την, άγνωστη στο ευρύ κοινό μέχρι τότε, Remedy Entertainment (μία Φινλανδική εταιρία) και εκδόθηκε από την 3D Realms αρχικά και αργότερα από τον «γίγαντα» του χώρου, Rockstar. Όσοι είχαν ακούσει για τον συγκεκριμένο τίτλο, σίγουρα δεν περίμεναν το τελικό αποτέλεσμα που θαυμάσαμε μέσα από τις -χοντρές τότε- οθόνες μας, κάνοντας μας να ξεχάσουμε για πολλές εβδομάδες τα δροσερά κοκτέιλ και τις παραλίες.

Ένας πραγματικός εφιάλτης για κάθε άντρα

Max Payne, ένας τυπικός ντέντεκτιβ του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης και ένας τυπικός οικογενειάρχης με μία γυναίκα και την αγαπημένη τους νεογέννητη κορούλα. Ένας συνηθισμένος άνθρωπος ανάμεσα στους εκατομμύρια κατοίκους της πόλης.

Όμως, όλα άλλαξαν όταν τρεις ναρκομανείς αποφασίζουν να εισβάλουν στο σπίτι του και να σκοτώσουν με βάναυσο τρόπο τα δύο πιο αγαπημένα πρόσωπα του Max. Δεν υπάρχει χειρότερη στιγμή για έναν έντιμο αστυνομικό και καλό οικογενειάρχη, από το να συμβεί κάτι κακό στην οικογένειά του. Ο Max, επιστρέφοντας στο σπίτι, βρήκε τις γυναίκες της ζωής του δολοφονημένες και τυφλωμένος από το μίσος και την οργή ξεκίνησε ένα ανθρωποκυνηγητό με σκοπό να ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας και να ανακαλύψει ποιος και γιατί βρίσκονταν πίσω από την πλεκτάνη στην οποία είχε μπλεχτεί.

Ένα παιχνίδι σταθμός

Ο τίτλος της Remedy έγινε σταθμός στην ιστορία της gaming βιομηχανίας, καθώς αναθεώρησε τον ορισμό της δράσης και εισήγαγε δεκάδες νέα στοιχεία. Το πρώτο στοιχείο που παρατηρήσαμε και μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η αφήγηση της ιστορίας, η οποία δεν γινόταν με τα συνηθισμένα βίντεο (cut scenes ), αλλά αντίθετα χρησιμοποιούσε μια πρωτότυπη τεχνική εξιστόρησης. Μας παρουσιαζόταν στην οθόνη η εξέλιξη της ιστορίας υπό την μορφή κόμικς, ενώ συγχρόνως ακουγόντουσαν οι φωνές των χαρακτήρων μαζί με διάφορα ηχητικά εφφέ ( βροχή, πυροβολισμοί κ.α. ).

Το στοιχείο που έκανε όμως τους απανταχού οπαδούς της δράσης, να θυμούνται για το υπόλοιπο της ζωής τους το Max Payne, ακούει στο όνομα “bullet time”. Έχοντας θαυμάσει τις υπέροχες σκηνές δράσης στην ταινία Matrix, κατά τις οποίες ο χρόνος «σταματούσε», δίνοντας στον Neo και την παρέα του την ευκαιρία να εκτελέσουν τους αντιπάλους τους με θεαματικές κινήσεις, σίγουρα όλοι μας ονειρευόμασταν να δούμε κάτι ανάλογο σε κάποιο παιχνίδι. Το Max Payne όχι απλώς το έκανε πράξη, αλλά ήταν και πέρα από κάθε φαντασία. Κανείς δεν μπορούσε έστω να φανταστεί τη χρήση της συγκεκριμένης λειτουργίας αν δεν το έβλεπε με τα ίδια του τα μάτια.

Τη στιγμή που οι παίκτες πάτησαν για πρώτη φορά το Shift ή έκαναν δεξί κλικ με το ποντίκι, όλοι αναφώνησαν, -άλλοι σιγά, άλλοι φωναχτά και άλλοι από μέσα τους. Με ένα απλό πάτημα ενός πλήκτρου τα πάντα γύρω μας «σταματούν», δίνοντας μας ένα τεράστιο πλεονέκτημα μερικών δευτερολέπτων απέναντι στους αντιπάλους μας. Οι σφαίρες φεύγουν αργά από την κάνη των όπλων μας και καταλήγουν ακόμη πιο αργά και βασανιστικά στα σώματα των άτυχων εχθρών. Ακόμα πιο θεαματική ήταν η στιγμή κατά την οποία εξοπλισμένοι με ένα sniper rifle, αποφασίζαμε να πυροβολήσουμε κατά τη διάρκεια του bullet time. Η κάμερα ακολουθούσε την σφαίρα στη διαδρομή της από το τουφέκι μέχρι την κατάληξή της, με εφέ που "αποχαυνώνανε" τους παίκτες, στο κεφάλι του αντιπάλου μας, ωθώντας μας στην απαραίτητη χρήση μιας…σαλιάρας.

Die, die, dieeee

Φυσικά, τα πρωτότυπα στοιχεία που εισήγαγε το παιχνίδι δε θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν από μόνα τους την επιτυχία. Καταρχάς, τα βασικά «θεμέλια» ενός τίτλου είναι το gameplay και το Max Payne είχε κάτι παραπάνω από καταπληκτικό gameplay. Πέρα από την ιστορία, η οποία θα μπορούσε να αποτελεί σενάριο μιας ταινίας αστυνομικού θρίλερ, το παιχνίδι διέθετε πολλά σπουδαία χαρακτηριστικά που εμπλούτιζαν το gameplay. Ένα από αυτά ήταν η κίνηση του Max και γενικότερα των χαρακτήρων. Ακόμα και σήμερα, βάζει τα γυαλιά σε πολλά παιχνίδια για το τι σημαίνει ομαλότητα και φυσικότητα στην κίνηση.

Ο χαρακτήρας κινούταν στους χώρους με άνεση, ενώ και τα αντικείμενα του περιβάλλοντος χαρακτηρίζονταν από ρεαλιστικές αντιδράσεις κίνηση. Καρέκλες, πόρτες, ντουλάπια, βαρέλια και πολλά άλλα αντικείμενα μπορούσαν να «κομματιαστούν», προσθέτοντας πολλούς πόντους στο ρεαλισμό που χαρακτηρίζει τον τίτλο.

{PAGE_BREAK}

Όπως προαναφέραμε, ο τίτλος της Remedy επαναπροσδιόρισε τον ορισμό της λέξης «δράση» στα παιχνίδια. Το σύστημα μάχης που παρουσίασε το Max Payne ήταν με διαφορά το σπουδαιότερο την περίοδο που κυκλοφόρησε και θεωρείται ακόμα και σήμερα ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών. Η καταπληκτική κίνηση του ήρωα, σε συνδυασμό με το μαγευτικό bullet time, έκανε τον παίκτη να μην κουράζεται ούτε για μια στιγμή και να «διψάει» για ακόμη περισσότερη δράση. Τα όπλα που μας συνόδευαν κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς μας ήταν ένας σημαντικός παράγοντας της «δίψας» του παίκτη για περισσότερη δράση. Ο αριθμός τους και η ποικιλία τους έκανε τον Ράμπο και τον Εξολοθρευτή να φαντάζουν πολύ «μικροί» μπροστά στον Max. Μπερέτες, καραμπίνες, πολυβόλα, αυτόματα, τουφέκια, χειροβομβίδες, ήταν ένα μόνο μέρος του εξοπλισμού μας. 

Στις ομορφιές σου είσαι Max

Ο τίτλος της Remedy, έμεινε στην ιστορία και για τον υπέροχο οπτικοακουστικό τομέα του. Τα γραφικά που παρουσίαζε το παιχνίδι έθεσαν ψηλά τον πήχη για τα παιχνίδια τρίτου προσώπου και όχι μόνο. Η ομάδα σχεδιασμού έδωσε στην κυκλοφορία ένα παιχνίδι με επίπεδα λεπτομέρειας και γραφικών που ακόμα και σήμερα κάνει πολλούς να αναρωτιούνται για την ηλικία του. Τα επίπεδα ήταν υπέροχα σχεδιασμένα, ενώ οι υφές "έδεναν" αρμονικά μεταξύ τους, προσφέροντας ένα απίστευτο, για την εποχή, οπτικό αποτέλεσμα. Ο σχεδιασμός και το animation, όμως, του ίδιου του Max και των υπόλοιπων χαρακτήρων ήταν η «ατραξιόν» των γραφικών και έκαναν πολλά μάτια να γουρλώσουν από εντυπωσιασμό.

Φυσικά, παιχνίδι με αμέτρητες δόσεις δράσης αλλά χωρίς όμορφη μουσική και ηχητικά εφέ δεν υφίσταται. Έτσι λοιπόν, το Max Payne δεν υστερεί ούτε σε αυτόν τον τομέα. Τα μουσικά κομμάτια δένουν άριστα με το γενικότερο μοτίβο του τίτλου και βυθίζουν τον παίκτη ακόμα περισσότερο στον εφιάλτη και την αγωνία που ζει ο Max. Και στα εφέ, όμως, το Max Payne δίνει «ρέστα», αφού είναι κάτι παραπάνω από ρεαλιστικά. Οι σφαίρες που εκσφενδονίζονται από παντού και ο ήχος των όπλων θα κάνει πολλούς παίκτες να σκύψουν ώστε να αποφύγουν τους πυροβολισμούς. Φυσικά, και στα ηχητικά εφέ ο τίτλος της Remedy κλέβει για ακόμα μία φορά την παράσταση. Τη στιγμή που θα χρησιμοποιήσουμε το bullet time, ο ήχος των σφαιρών που φεύγουν σε slow motion από τις κάνες των όπλων είναι, απλά, καθηλωτικός.

We all love Max

Το Max Payne, αγαπήθηκε όσα λίγα παιχνίδια στη βιομηχανία, για την εξαιρετική ποιότητά του και για την ολοκληρωμένη εμπειρία που προσέφερε. Ήταν ένας τίτλος όπου ο παίκτης δενόταν με τον Max, συμπονούσε το δράμα ενός οικογενειάρχη που έχασε ό,τι πολυτιμότερο είχε στη ζωή και ήθελε να τον βοηθήσει να βρει τους υπεύθυνους αυτής της δολοφονίας.

Ο τίτλος της Remedy χαρακτηριζόταν από εξαιρετικό gameplay, έναν οπτικοαουστικό τομέα από άλλον «πλανήτη» και, φυσικά, αυτό που θα μείνει αξέχαστο σε όσους ασχολήθηκαν μαζί του, το περίφημο bullet time. Πολλά παιχνίδια έκτοτε έχουν δανειστεί χαρακτηριστικά από το «παιδί» της Remedy, αλλά κανένα δεν τα κατάφερε τόσο καλά όσο το ίδιο το Max Payne. Το Max Payne είναι, κατά την άποψη του υπογράφοντος, η πιο ολοκληρωμένη πρόταση δράσης που κυκλοφόρησε μέχρι σήμερα στο χώρο των βιντεοπαιχνιδιών.

Γιάννης Σκουλουδάκης

{nomultithumb}