NBA 2K15

Δίνοντας το παράδειγμα. Καλό και κακό…

---

Αναμφισβήτητα, η σειρά ΝΒΑ 2Κ καταφέρνει και πρωτοπορεί χρόνο με το χρόνο, κάνοντας ακόμα και τον ανταγωνισμό, που για χρόνια ήταν στην κορυφή των προτιμήσεων του κοινού, να «παραδοθεί αμαχητί» απέναντι στο ποιοτικό αποτέλεσμα που προσφέρει η 2Κ. Η νέα γενιά σβήνει φέτος το πρώτο της κεράκι και όλες οι εταιρίες που προσφέρουν παιχνίδια σε ετήσια βάση, θα πρέπει να προσφέρουν και τα ανάλογα κίνητρα στους χρήστες να «ακολουθήσουν» τη νέα τεχνολογία και να προσφέρουν τον… οβολό τους. Ήδη από πέρυσι η 2Κ παρουσίασε το next-gen ΝΒΑ 2Κ14, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ως ένας από τους «σημαιοφόρους» της νέας γενιάς –από τεχνολογικής άποψης.

Ο οπτικός τομέας του παιχνιδιού έκοβε την ανάσα σε όσους έρχονταν σε επαφή μαζί του, το animation ήταν επίσης στα γνωστά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει η εταιρία, αλλά υπήρχαν και ορισμένα προβλήματα που ταλάνιζαν τον τίτλο -τόσο στον τεχνικό τομέα, με μερικά bugs που μπορούσαν ακόμα και να καταστρέψουν έναν αγώνα, όσο με και αρκετά θέματα που αφορούσαν τους servers και το multiplayer. Το ΝΒΑ 2Κ15 έφτασε στα χέρια μας και ήρθε η ώρα να δούμε αν κατάφερε να περιορίσει τα προβλήματα που δημιούργησε στη σειρά η μετάβαση στη νέα γενιά. Γιατί δικαιολογίες για την περσινή «πρώτη προσπάθεια» μπορούν να υπάρξουν, φέτος όμως, ένα χρόνο μετά, πόσο εύκολα μπορούν να δικαιολογηθούν ανάλογα λάθη;

Κεντρικό πρόσωπο στη σειρά φέτος αποτελεί ο MVP της προηγούμενης χρονιάς, Kevin Durant, ενώ σημαντικό ρόλο έχει αναλάβει και ο «Σούπερμαν» του ΝΒΑ. Όχι ο «θέλω και εγώ λίγη από την αίγλη» Howard, αλλά ο ένας και μοναδικός «Σούπερμαν», ο Shaquille O’neal. O ρόλος που έχει αναλάβει ο «τεράστιος» βετεράνος του μπάσκετ είναι άκρως θετικός, μιας και συμπληρώνει το δίδυμο των σχολιαστών λίγο πριν την έναρξη κάποιου ματς, αναλύοντας τις πεντάδες και τους παίκτες κάθε ομάδας. Τα loadings του παιχνιδιού είναι πολύ μεγάλα, αλλά ευτυχώς η παρουσία του Shaq προσφέρει μία ευχάριστη νότα όσο εμείς περιμένουμε.

Τα modes στα οποία έχουμε τη δυνατότητα να αφιερώσουμε το χρόνο μας είναι (όπως συνήθως) πολλά. Το πλέον κλασσικό «My Association», που γνωρίζαμε μέχρι και το ΝΒΑ 2Κ13, έχει εξελιχθεί στη νέα γενιά ως «My League», μέσα στο οποίο έχουμε την ευκαιρία να παραμετροποιήσουμε το πρωτάθλημα όπως επιθυμούμε. Από τον αριθμό των αγώνων μέχρι και την παραμικρή κλίμακα δυσκολίας που μπορούμε να φανταστούμε. Φυσικά, δε θα μπορούσε να λείψει και το “My Player”, κατά τη διάρκεια του οποίου αναλαμβάνουμε τη δημιουργία ενός μπασκετμπολίστα και την πρόοδό του στο πρωτάθλημα του ΝΒΑ, μέχρι την κατάκτηση της κορυφής και των χρυσών δαχτυλιδιών των πρωταθλημάτων. Αξίζει να αναφέρουμε πως το My Player -στις νέες κονσόλες- έχει μία πιο «κινηματογραφική πινελιά», δίνοντας την αίσθηση πως δεν παίζουμε παιχνίδι μπάσκετ, αλλά κάτι διαφορετικό. Θα δούμε παραδείγματος χάρη τον παίκτη μας να ξεκουράζεται στο σπίτι όταν θα τον επισκεφθεί ο μάνατζέρ του ανακοινώνοντας ένα καλό συμβόλαιο ή θα παρατηρήσουμε το άγχος στο πρόσωπο του μπασκετμπολίστα μας όσο αυτός θα έρχεται «τετ α τετ» με τον πρόεδρο της ομάδας, περιμένοντας εναγωνίως την απόφασή του για το μέλλον της καριέρας του! «Μικρές λεπτομέρειες» θα σκεφθεί κανείς, αλλά αυτές οι λεπτομέρειες είναι που προσφέρουν κάτι διαφορετικό. Δεν είναι τυχαία η έκφραση «οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά».

Όσον αφορά τα modes γενικότερα, να αναφέρουμε ότι υπάρχουν διαφορές αναλόγως την έκδοση που θα επιλέξει ο παίκτης και για αυτό σας εφιστούμε την προσοχή πριν προχωρήσετε σε αγορά. Για παράδειγμα, το νέο mode “My GM”, στο οποίο διαχειριζόμαστε μία ομάδα από το μηδέν, δεν υπάρχει για τις εκδόσεις PS3 και Xbox 360. Αντιστρόφως, το “2K Heroes”, στο οποίο ελέγχουμε ομάδες του παρελθόντος δεν υπάρχει στις νέες κονσόλες και υπολογιστές. Για ποιο λόγο υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές δεν το γνωρίζουμε, πάντως θεωρούμε επιβεβλημένο να το γνωρίζετε πριν προβείτε σε οποιαδήποτε αγορά.

Τα περισσότερα modes έχουν άμεση σχέση και με το δίκτυο, οπότε είναι επίσης καλό να γνωρίζετε πως σε περίπτωση που δεν έχετε δυνατότητα σύνδεσης, τότε αυτομάτως χάνετε και το δικαίωμα να ασχοληθείτε με ολόκληρα modes, ενώ σε μερικά άλλα χάνετε τη δυνατότητα να κερδίσετε νομίσματα που χρησιμεύουν στη βελτίωση του παίκτη που έχετε δημιουργήσει ή αγορά ορισμένων δυνατοτήτων. Σχετικά με το παραπάνω θα φέρουμε και θα “κολλήσουμε” ένα πρόβλημα που ταλανίζει την σειρά από πέρσι. Τους servers. To NBA 2K15 -μέχρι και την στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές- αποτελεί ένα από τα χείριστα παραδείγματα της βιομηχανίας σχετικά με την αξιοπιστία και τη λειτουργικότητα του online τμήματος. Δεν ξέρουμε από που να πρωτοξεκινήσουμε. Από τις συχνές αποσυνδέσεις (και τις μάταιες προσπάθειες επανασύνδεσης) στους servers, που ως φυσικό επακόλουθο είχαν την αδυναμία να ασχοληθούμε με τα modes που επιθυμούσαμε και απαιτούσαν σύνδεση με το διαδίκτυο, ή από τη δραματική κατάσταση όταν θελήσαμε να παίξουμε online;

Τις πρώτες μέρες αδυνατούσαμε (έστω) να συμμετάσχουμε σε κάποιο παιχνίδι, ενώ όταν αυτό επιτέλους πραγματοποιούταν, δεν καταφέραμε ποτέ να ολοκληρώσουμε κάποιον αγώνα. Lag, delay, αποσυνδέσεις, όλα τα κακά που μπορεί να συναντήσει κάποιος σε ένα διαδικτυακό παιχνίδι βρίσκονται εδώ. Και δεν μιλάμε για ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου, όπου πιθανότατα χρειάζεται 10 λεπτά για να ολοκληρωθεί, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν μπασκετικό τίτλο, ο οποίος πέρα από φάουλ και καθυστερήσεις, απαιτεί τουλάχιστον 5 λεπτά για κάθε πραγματικό δωδεκάλεπτο αγώνα. Άρα, μπορείτε να φανταστείτε τη σπατάλη χρόνου όταν καταλαβαίνουμε πως, μετά από περίπου μισή ώρα αγώνα, δεν έχουμε καταφέρει απολύτως τίποτα, και το κυριότερο, δεν έχουμε διασκεδάσει επ’ ουδενί. Και το φαινόμενο αυτό υπήρχε από πέρσι, αλλά η 2Κ δε φρόντισε να το διορθώσει.

Δεν αντιλαμβανόμαστε αν αυτά είναι τυχαία γεγονότα ή γνωρίσματα των καιρών, αλλά τελευταία τα παραδείγματα πληθαίνουν επικίνδυνα. FIFA 15, Driveclub και τώρα NBA 2K15. Σε μία εποχή όπου οι εταιρίες μάς “σπρώχνουν” προς το διαδικτυακό παιχνίδι, τις διαμοιράσεις εμπειριών και ό,τι άλλο μπορεί να προσφέρει το internet, δε νοείται να υπάρχουν τόσο σοβαρά προβλήματα στο launch των παιχνιδιών. Αυτό το εκλαμβάνουμε μόνο ως αδύναμη (εσκεμμένα ή όχι δεν το ξέρουμε) προετοιμασία για την ολοκληρωμένη παράδοση ενός προϊόντος στα ράφια των καταστημάτων. Ο καταναλωτής δεν είναι πειραματόζωο, ούτε beta tester όταν δίνει 50 ή 60 Ευρώ για να προμηθευτεί ένα (υποτίθεται) ολοκληρωμένο προϊόν. Και αυτή τη στιγμή που μιλάμε και γράφεται το άρθρο, το ΝΒΑ 2Κ15 δεν είναι ολοκληρωμένο προϊόν όταν το μισό (σχεδόν) παιχνίδι υπολειτουργεί.

Και μιας και πιάσαμε τα αρνητικά, ας αναφερθούμε και σε κάτι άλλο που μας δημιούργησε αρνητική εντύπωση και δεν μας άφησε να χαρούμε το παιχνίδι όπως πρέπει. Νωρίτερα αναφερθήκαμε σε νομίσματα που κερδίζουμε ύστερα από επιτυχή ολοκλήρωση αγώνων ή κάποιες άλλες “πηγές”, όπως διαφημίσεις του μπασκετμπολίστα που έχουμε δημιουργήσει. Αυτά τα νομίσματα χρησιμεύουν στη βελτίωση των χαρακτηριστικών ή σε οποιαδήποτε διαφοροποίηση κάνουμε στο “My Player”. Ενώ στο παρελθόν μπορούσαμε να φτιάξουμε την εικόνα του μπασκετμπολίστα μας χωρίς κανένα εμπόδιο, τώρα πρέπει να πληρώσουμε και την παραμικρή αλλαγή! Επιθυμείς κάποιο συγκεκριμένο παπούτσι; Πλήρωσε! Θέλεις κάποιο τατουάζ ή περικάρπιο; Πλήρωσε!

Και για όσους ακόμα δεν έχουν αντιληφτεί που το πηγαίνουμε, να σας αναφέρουμε ότι νομίσματα μπορούμε να προμηθευτούμε πληρώνοντας και με πραγματικά χρήματα. Ναι, microtransactions ακόμα και όταν θέλουμε ένα παρδαλέ εικονικό παπούτσι της Nike που μας “γυάλισε”. Και όταν μία αναβάθμιση του μπασκετμπολίστα μας απαιτεί 1.000 νομίσματα, για παράδειγμα, και ένα ζευγάρι παπούτσια 2.000 ή 3.000 φαντάζεστε ότι είτε θα μείνουμε για πάντα με τα αθλητικά παπούτσια “αλάνας”, είτε θα πρέπει να πληρώσουμε επιπλέον για κάτι που μέχρι πριν μερικούς μήνες είχαμε κάθε ελευθερία να πράξουμε σύμφωνα με τα γούστα μας. Άλλη μία “ευχάριστη” προσθήκη που μας δείχνει προς τα πού κινείται η βιομηχανία…

Ήρθε όμως νομίζουμε η στιγμή να αλλάξουμε θέμα και διάθεση -όπως λένε και στα δελτία ειδήσεων. Το NBA 2K15, πέρα από την πλειάδα modes που διαθέτει, έχει και πολλές ομάδες και επιλογές συνθέσεων όσον αφορά αυτές. Στο φετινό επεισόδιο, πέρα από τις υπάρχουσες ομάδες του ΝΒΑ, υπάρχουν αρκετές κλασσικές που έγραψαν ιστορία, ενώ θα δούμε και τις γνώριμες ομάδες της Ευρωλίγκας. Δυστυχώς, και φέτος, οι συγκεκριμένες ομάδες μοιάζουν με… “φτωχό συγγενή”. Από τη μία πλευρά έχουμε την ανυπαρξία -και φέτος- κάποιας επίσημης διοργάνωσης στην οποία να μπορούμε να παίξουμε με τις ευρωπαϊκές ομάδες, και από την άλλη βλέπουμε την έλλειψη προσοχής που έχουν λάβει τόσο στις συνθέσεις τους όσο και στο σχεδιασμό τους. Οι συνθέσεις είναι περσινές, με αποτέλεσμα οι περισσότερες ομάδες να μην έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές, ενώ και οι παίκτες δεν έχουν λάβει την απαραίτητη προσοχή που έχουν οι αστέρες του ΝΒΑ. Μπορεί ο Σπανούλης να φαίνεται όμορφα σχεδιασμένος, αλλά αν συγκρίνουμε την επιμέλεια που έχει δεχθεί αυτός σε σχέση με τον Harden ή τον Davis, θα απογοητευτούμε…

Όταν έρχεται η ώρα να πατήσουμε στο παρκέ, τότε καταλαβαίνουμε γιατί η 2Κ θεωρείται η κορυφαία στο είδος. Η κινηματογραφικότητα και η τηλεοπτική “αύρα” “ξεχειλίζει” από τα ηχεία της τηλεόρασης! Η παρουσίαση της βασικής πεντάδας παικτών, οι cheerleaders κατά τη διάρκεια των διακοπών, οι συνεντεύξεις παικτών και προπονητών στο ημίχρονο ή το τέλος του παιχνιδιού, το ολοζώντανο κοινό, οι συνομιλίες με παίκτες στα αποδυτήρια, οι φωνές του προπονητή στην ανάπαυλα και άλλες τόσες λεπτομέρειες (μικρές ή μεγάλες) μεταφέρουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ατμόσφαιρα ενός αγώνα μπάσκετ.

Σχετικά με το gameplay, και το φετινό επεισόδιο δεν σταματά να μας εντυπωσιάζει -όπως συμβαίνει και κάθε χρόνο άλλωστε. Η κίνηση των παικτών είναι τόσο φυσική, και χάρη στα νέα animations που προσέθεσε η 2Κ, πραγματικά δεν σταματάμε να συναντάμε νέες κινήσεις, πτώσεις, συγκρούσεις και γενικότερα οτιδήποτε προσδίδει μια άριστη φυσικότητα στην κίνηση των παικτών. Το μοναδικό θέμα που αντιμετωπίσαμε και μας δυσκόλεψε (και συνεχίζει να μας δυσκολεύει) είναι πως λόγω της απόλυτης ελευθερίας κινήσεων προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, όταν αμυνόμαστε είναι υπερβολικά δύσκολο να αφοσιωθούμε στον αντίπαλο μπασκετμπολίστα, με αποτέλεσμα να πραγματοποιεί διεισδύσεις με τεράστια ευκολία. Ένα καλύτερο σύστημα “κλειδώματος” ίσως να ήταν η λύση σε αυτό το πρόβλημα, γιατί σε υψηλά επίπεδα δυσκολίας και με έναν “απλά καλό” αντίπαλο, οι πιθανότητες να τον ανακόψουμε και να τον μαρκάρουμε επιτυχώς είναι όσες και οι πιθανότητες να βρούμε ξεχασμένα 100€ στο παντελόνι της ντουλάπας.

Η κίνηση της μπάλας παραμένει στα υψηλά standarts που μας έχει συνηθίσει η Visual Concepts και δεν σταματήσαμε να θαυμάζουμε και να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή που ένα “αθόρυβο” καλάθι περνάει μέσα από το διχτάκι. Η δουλειά που έχει γίνει και στην παραμικρή λεπτομέρεια μέσα στον αγωνιστικό χώρο πραγματικά μας εκπλήσσει κάθε φορά. Και η τεχνητή νοημοσύνη των παικτών φυσικά παραμένει κορυφαία, αφού οι παίκτες κινούνται στο χώρο όπως θα έπρατταν και στην πραγματικότητα, ενώ και οι επιλογές τους για πάσες και σουτ είναι έξυπνες και ορθολογικές. Σπανίως συναντήσαμε μερικές κουτές συμπεριφορές, αλλά αυτές αποτελούν ένα πταίσμα μπροστά στο γενικότερο αποτέλεσμα που προσφέρεται στο ΝΒΑ 2Κ15.

Όλα αυτά όμως δε θα ήταν τόσο “καθηλωτικά” χωρίς τη μηχανή γραφικών που έχει δημιουργήσει η εταιρία. Τα γραφικά στις νέες κονσόλες (και στους υπολογιστές από φέτος) κόβουν την ανάσα και σίγουρα θα κάνουν πολλούς να αναρωτηθούν αν αυτό που αντικρίζουν στην τηλεόραση τους είναι πραγματικότητα ή βιντεοπαιχνίδι. Ακόμα και εμείς δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε τις διαφορές, ειδικά όταν η κάμερα επικεντρώνεται στα πρόσωπα με κάποιο κοντινό πλάνο και βλέπουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια των αστέρων του ΝΒΑ. Η μηχανή γραφικών, σε συνδυασμό με τα αμέτρητα animations παικτών, μπάλας, διχτύων και ρουχισμού, μεταφέρει τον όρο “παιχνίδι” σε άλλο επίπεδο. Αν κάποιοι αναζητούν τί είναι “next gen” στις νέες κονσόλες, η 2Κ προσφέρει την απάντηση.

Το γλυκό της όλης εμπειρίας “δένει” με τον ηχητικό τομέα του παιχνιδιού. Πέρα από τον σχολιασμό, ο οποίος θεωρούμε ότι είναι ο κορυφαίος σε αθλητικά παιχνίδια όχι μόνο λόγω της ποικιλίας, αλλά και της “έντασης” που προσφέρει, τα εφέ του κοινού μπορούν να χαρακτηριστούν το λιγότερο “υπέροχα”. Υπήρξαν φορές που οι ιαχές του κοινού (αναλόγως την εξέλιξη του αγώνα) μας συνεπήραν και για ορισμένα δέκατα των δευτερολέπτων πιστέψαμε ότι βλέπαμε πραγματικό αγώνα, μεταφέροντάς μας άριστα την ένταση της στιγμής! Ειδικά όταν οι γηπεδούχοι “γυρνάνε” κάποιο ματς στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού, θα αντικρύσουμε όλο το γήπεδο να ξεσηκώνεται και να παροτρύνει τους μπασκετμπολίστες για την ολική επαναφορά, ενώ αντιθέτως αν τα πράγματα δεν πηγαίνουν τόσο καλά, θα ακούσουμε αποδοκιμασίες και θα αντικρίσουμε άδεια καθίσματα και ένα “νεκροταφείο” στα τελευταία λεπτά. Το μοναδικό bug που παρατηρήσαμε, ήταν ότι οι φίλαθλοι των γηπεδούχων -σε ορισμένα παιχνίδια που κέρδιζαν κατά κράτος- σταματούσαν τις επευφημίες στα τελευταία λεπτά όπως συμβαίνει (ορθά) σε αντίστοιχες περιπτώσεις ήττας.

Εν κατακλείδι, το νέο επεισόδιο της σειράς ΝΒΑ 2Κ μάς άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων όσον αφορά τους αγώνες και το gameplay του, αλλά μας προβλημάτισε σε υπερθετικό βαθμό με τους ανισόρροπους servers και την “πλάγια” ένταξη συστήματος microtransactions. Αναρωτιόμαστε γιατί ένα παιχνίδι που παραδίδει μαθήματα στο σχεδιασμό, το gameplay, τα γραφικά, τον ήχο, τις επιλογές και τη γενικότερη ποιότητά του, να αμαυρώνεται από κάτι τόσο απλό στην επίλυσή του. Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και στις περσινές εκδόσεις και πιστεύουμε ότι αυτή η κατάσταση αδικεί τη Visual Concepts για την τεράστια προσπάθεια που κάνει με τη σειρά. Χρήματα για servers η 2Κ δεν έχει ή μήπως για αυτό προσέθεσαν τις “μικροσυναλλαγές” τελικά…;

Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.