Τα 10 σημαντικότερα «Μπασκετάκια» όλων των εποχών

Τα «επίσημα αγαπημένα» που έγραψαν ιστορία.


Τα «επίσημα αγαπημένα» που έγραψαν ιστορία.


Αχ, αυτές οι πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου… Ναι, ξέρω, κάποιοι ξεκινάτε τις εξεταστικές σας, κάποιοι ετοιμάζεστε να επιστρέψετε στα θρανία, κάποιοι να μπείτε στο φυσιολογικό και ρουτινιάρικο πρόγραμμα της δουλειάς σας. Συνοδεύεται πάντα με μια περίεργη αίσθηση ο Σεπτέμβρης, μια αίσθηση τύπου «πρέπει να οργανώσω τη ζωή μου». Έτσι είναι για τους περισσότερους. Όχι για όλους όμως. Για πολλούς από εμάς, αμετανόητους μπασκετόφιλους, «εραστές της σπυράριας μπάλας», είναι μέρες Eurobasket. Είναι οι μέρες που θα στηθούμε στου δέκτες μας για να παρακολουθήσουμε την προσπάθεια της «επίσημης αγαπημένης» στο κυνήγι του «Ιερού Γκράαλ», το περιπόθητο μετάλλιο και γιατί όχι το θρόνιασμά της στην κορυφή. Ο «μπασκετικός ιός» μάς έχει μολύνει και μας έχει κάνει «αρρωστάκια» με το άθλημα 30 χρόνια σχεδόν, οπότε, πάντα με το έναν ή τον άλλον τρόπο, θα βρεθεί χρόνος για να παρακολουθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα παιχνίδια. Θα δω και του αγώνες της Ισλανδίας και αυτούς της Ολλανδίας. Έτσι πάνε αυτά.

Η έναρξη, λοιπόν, του μπασκετικού πανηγυριού, μας δίνει την καλύτερη «ασσίστ» (κλισαδούρα απαραίτητη, χωρίς φόβο και πάθος) να κάνουμε μια λίστα με τα σημαντικότερα -κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος- video games τους είδους, να θυμηθούμε και φυσικά να… διαφωνήσουμε!!!! Εμμένω στο χαρακτηρισμό σημαντικότερα, και όχι “καλύτερα”, γιατί αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και αν βγάλουμε τα retro «κόκκινα γυαλιά Σαντσίζ», οι τίτλοι της τελευταίας πενταετίας απλά δε συγκρίνονται με τους παλαιότερους. Είναι μια λίστα για τίτλους που πήγαν με το έναν ή τον άλλο τρόπο μπροστά το είδος και έβαλαν ένα χεράκι ώστε να φτάσουμε από το «Basketball» (με κράχτη τον «πολύ» Kareem Abdul Jabbar) του Atari 2600 από το 1978 -και πιο πριν, το arcade Basketball της Taito, τo 1973-74-, που έχουν τόση σχέση με το άθλημα, όση είχε ο συμπαθής  Τσέκος, στα trailer του επερχόμενου NBA 2K16, το οποίο είναι έτοιμο να θέσει καινούρια δεδομένα στο genre. Η λίστα είναι δομημένη χρονολογικά και όχι με βαθμό επιρροής και σημαντικότητας

Ο διαιτητής πετάει τη μπάλα για το πρώτο τζάμπολ (δε θα γλιτώσετε εύκολα, είπαμε) και η καταμέτρηση ξεκινάει.

10. Double Dribble (Κonami, NES 1987)

Η πρώτη σοβαρή απόπειρα να μπει το simulation στην εξίσωση. 5 εναντίον 5 και αίσθηση πως επιτέλους παίζουμε καλαθόσφαιρα. «Bρωμάει» 8-bitilla  και NES από χιλιόμετρα, εντυπωσιακά sound effects για την εποχή, με τη μπάλα όταν χτυπάει στο παρκέ να ακούγεται σαν πυροβόλο όπλο και το χαρακτηριστικό «ιοουυουυυυυυιιιουυ», όταν εκτελούμε τρίποντο (το οποίο, αν ήταν εύστοχο, ηχούσε σαν έκρηξη από βόμβα) να με στοιχειώνει ακόμα. Εννοείται πως όπως όλα τα αθλητικά παιχνίδια τις εποχής είχε «cheato-θέσεις», από όπου ό,τι σούταρες έγραφε. Highlight τα cut scenes όταν επιχειρούσαμε κάρφωμα (και πολλά βρισίδια όταν κτυπούσε στεφάνη) και η προσπάθεια να μιμηθεί, ελλείψει δικαιωμάτων, τα λογότυπα των ομάδων. Οι Lakers είχαν για σήμα  μια…λίμνη. ΟΚ, ωραίες εποχές.

 

9. Jordan Vs Bird: One on One (Electronic Arts 1988)

Ίσως τη θέση του έπρεπε να την έχει το πρώτο μέρος της σειράς -Dr. J vs Bird (1983)- με τα πρωτοποριακά animations για την εποχή και τα σπασμένα ταμπλό από τα καρφώματα του Dr J, αλλά προτίμησα τη δεύτερη έκδοση του παιχνιδιού, γιατί πλάι στο κλασσικό «μονό» μεταξύ των δύο alpha dogs της εποχής, υπήρχε διαγωνισμός τριπόντων και καρφωμάτων, παίρνοντας το ρόλο του Bird και του Jordan αντίστοιχα. Τέτοια ποζέρια ήμασταν, όμως, που παίζαμε ασταμάτητα τα καρφώματα και χαιρόμασταν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως όποιος έπαιρνε τον Bird στο «μονό», είχε μεγάλο πλεονέκτημα, διότι ο ξανθομάλλης forward τα «παστέλωνε» κυριολεκτικά από παντού, αφήνοντας αυτόν που είχε διαλέξει τον «Μιχαλάκη» να κλαίγεται. Το δίκαιο ήταν να παίξεις δύο μόνα, αλλάζοντας εκ περιτροπής του ρόλους. Εκτός αν ήσουν ο μικρός της παρέας, οπότε βολευόσουν με τον Air. Καθόλου ωραίες εποχές. Σημαντικότερο γεγονός, ακόμα και από το ίδιο το παιχνίδι, είναι η εγκαινίαση της χρήσης των πραγματικών ονομάτων των παικτών. Η εποχή των εμπορικών licenses ξεκινούσε.

Νίκος Πλωμαριτέλης
Νίκος Πλωμαριτέλης

Εκεί που ο περίγυρός του έβλεπε ένα Intel 286 ένα εργαλείο δουλειάς «για το μέλλον», ο Νίκος έβλεπε μια παιχνιδομηχανή! Από τότε έως σήμερα συνεχίζει να είναι αμετανόητος PC Gamer, «λιώνοντας» ταυτόχρονα και τις διάφορες κονσόλες που περνούσαν και περνούν ακόμα από τα χέρια του.

Άρθρα: 94

Υποβολή απάντησης