Yakuza

Η SEGA αποδεικνύει ότι τα street brawlers μπορούν να είναι κάτι περισσότερο από γραμμικά παιχνίδια ξύλου

Omerta

Όταν η SEGA ανακοίνωσε την ανάπτυξη του τίτλου Yakuza για το PlayStation 2, το κοινό αποκόμισε την αίσθηση ότι το πόνημα της ιαπωνικής εταιρείας θα αποτελούσε μια παραγωγή που θα είχε να κάνει με τη θρυλική σειρά Shenmue. Προς μεγάλη μας απογοήτευση, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, το Yakuza δεν είχε απολύτως καμία σχέση με τις περιπέτειες του Ryu, αλλά με τη δραματική ιστορία ενός σκληροτράχηλου μπράβου ονόματι Kazuma. Για την ακρίβεια, το Yakuza δεν διατηρεί κανένα δεσμό με τη σειρά Shenmue ούτε καν σε ό,τι έχει να κάνει με το gameplay, μιας και εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα παραδοσιακό street brawler, δηλαδή ένα γραμμικό παιχνίδι ξύλου, το οποίο έχει τις ρίζες του σε κλασικούς τίτλους όπως οι Final Fight και Double Dragon.

Βέβαια, όταν ένα παιχνίδι φέρει την υπογραφή της SEGA, τότε περιμένουμε πολλά περισσότερα από έναν τίτλο γραμμικής εξέλιξης, στον οποίο το μόνο που θα είχαμε να κάνουμε θα ήταν να εκτελούμε combos απέναντι σε ατελείωτες ορδές εχθρών και μετά τις ώρες που περάσαμε με μια σχεδόν ολοκληρωμένη έκδοση του Yakuza, διαπιστώσαμε του λόγου το αληθές. To Yakuza είναι μεν ένα παραδοσιακό παιχνίδι ξύλου, όμως η εξέλιξη του, η ανάπτυξη των χαρακτήρων, το σενάριο και τα υψηλά production values το καθιστούν ως κάτι ιδιαίτερο και, αυτομάτως, το τοποθετούν στην κορυφή της εν λόγω κατηγορίας.

Η ιστορία του Yakuza είναι μια ιστορία αγάπης, προδοσίας, βίας και εγκληματικότητας. Πρωταγωνιστής είναι ο Kazuma, ένας σκληροτράχηλος μπράβος, ο οποίος ξεκίνησε από τις χαμηλές τάξεις της ιαπωνικής μαφίας και κατόρθωσε να είναι ένα βήμα πριν τη δημιουργία της δικής του «οικογένειας». Ο υπόκοσμος του Τόκιο σέβεται, εκτιμά και φοβάται τον Kazuma, καθώς οι ικανότητές του στη μάχη σώμα με σώμα είναι απαράμιλλες, ενώ οι διασυνδέσεις του φτάνουν μέχρι τα ανώτερα κλιμάκια της Yakuza. Ωστόσο, μετά από μια αποστολή ρουτίνας, όπου ο Kazuma κλήθηκε να συλλέξει κάποια χρέη, ένα από τα αφεντικά της Yakuza προσπάθησε να απαγάγει μια παιδική του φίλη. Προσπαθώντας να τη σώσει, o Kazuma βρέθηκε μπροστά σε ένα δράμα, όταν ο Nishuki, ένας ακόμη παιδικός του φίλος από τα χρόνια που ήταν μαζί στο ορφανοτροφείο, σκότωσε το αφεντικό της Yakuza προσπαθώντας να σώσει τη Yumi, κάτι που αυτομάτως μεταφράζεται σε θανατική καταδίκη για το νεαρό.

Θέλοντας να σώσει το φίλο του, ο Kazuma αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δολοφονία του μαφιόζου και κάπως έτσι ξεκινά η οδύσσειά του. Όπως προαναφέραμε, αν υπάρχει κάτι που καθιστά το παιχνίδι της SEGA ως ξεχωριστό αυτό είναι το σενάριό του, σε συνδυασμό με την κινηματογραφική προσέγγιση των παραγωγών του στο gameplay. Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές νιώσαμε ότι το Yakuza έχει δανειστεί τη φιλοσοφία της σειράς Metal Gear Solid, καθώς στην πρώτη ώρα της περιπέτειας η δράση διακόπτεται συνεχώς από κινηματογραφικές σκηνές επιπέδου Hollywood.

Η SEGA έχει δώσει τεράστια έμφαση στην κινηματογραφική διάσταση του παιχνιδιού, χρησιμοποιώντας γωνίες λήψεις που θυμίζουν ορισμένες από τις καλύτερες ταινίες δράσης και εγκλήματος, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι για την απόδοση των διαλόγων στους χαρακτήρες έχουν χρησιμοποιηθεί σημαντικοί ηθοποιοί όπως οι Michael Madsen (Reservoir Dogs, Sin City) και Mark Hammil (Star Wars). Σε αυτό το επίπεδο, το Yakuza καταφέρνει να αποστασιοποιηθεί από όποιες προσπάθειες έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια στη συγκεκριμένη κατηγορία, όπως είναι για παράδειγμα τα The Bouncer της Square και Urban Reign της Namco και να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από ένα απλό παιχνίδι ξύλου. Στο σενάριο που έχει γραφτεί από τον Ιάπωνα Seishu Hase, οι χαρακτήρες αναπτύσσονται στο μέγιστο δυνατό βαθμό, στοιχείο που κατά τη γνώμη μας είναι άκρως απαραίτητο για την αναγωγή του τίτλου σε περιπέτεια όπου ο παίκτης νοιάζεται για τους ήρωες που ελέγχει.

Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον τόσο προσεγμένο τρόπο ανάπτυξης της ιστορίας, το Yakuza καταφέρνει να προσφέρει και ένα, απλό μεν, απολαυστικό δε, gameplay, το οποίο βασίζεται στις παραδοσιακές μηχανικές των beat ‘em up παιχνιδιών. Ο Kazuma κινείται σε τρισδιάστατα τοπία, τα οποία είτε απεικονίζουν τους φωταγωγημένους και γεμάτους κίνηση δρόμους του Τόκιο, είτε εσωτερικούς χώρους όπως γραφεία, καταστήματα, φυλακές και μπαρ. Κάθε φορά που ο ήρωάς μας έρχεται αντιμέτωπος με μια νέα πρόκληση, ξεκινά μια κινηματογραφική σκηνή και έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα αρχίζει η μάχη. Με την έναρξη της μάχης η απεικόνιση, που κατά τη διάρκεια της περιήγησης στους δρόμους του Τόκιο ήταν τρίτου προσώπου, αλλάζει ελαφρώς και η κάμερα παίρνει μια συγκεκριμένη σταθερή θέση.

Οι μάχες στο Yakuza μπορεί να διεξάγονται πάντα σε συγκεκριμένη έκταση και με προκαθορισμένο αριθμό αντιπάλων, όμως το σύστημα χτυπημάτων είναι αυτό που δημιουργεί πραγματική απόλαυση στον παίκτη. Ο Kazuma έχει στη διάθεσή του ένα μεγάλο αριθμό από χτυπήματα και λαβές, ενώ μπορεί να χρησιμοποιήσει ως όπλο σχεδόν οποιοδήποτε αντικείμενο βρίσκεται στο χώρο (καρέκλες, τραπέζια, κάδους κ.λπ). Το ευχάριστο είναι ότι το σύστημα μάχης είναι απλοϊκό και συνάμα αποτελεσματικό, χωρίς προβλήματα ανταπόκρισης στις εντολές, καθυστερήσεις και combos που μόνο ένας παίκτης με τρία χέρια θα μπορούσε να εκτελέσει. Σε αυτό το σημείο φαίνεται ότι η SEGA έδωσε ιδιαίτερη προσοχή, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός άρτια δομημένου συνόλου. Η κατάσταση γίνεται ακόμη καλύτερη ρίχνοντας μια ματιά στα γραφικά του τίτλου της SEGA.

Τα μοντέλα των χαρακτήρων και στις δύο υποστάσεις του παιχνιδιού (κινηματογραφική και real time) είναι άριστα, με υψηλό αριθμό πολυγώνων και ρεαλιστικό animation, ενώ ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος είναι άψογος, με τις γειτονιές του Τόκιο να σφύζουν από ζωή, φωτεινές επιγραφές neon να προσδίδουν επιπρόσθετες «νότες» ρεαλισμού και δεκάδες πολίτες να κυκλοφορούν στους δρόμους. Βέβαια, παρά τις υποσχέσεις τις SEGA για «απόλυτη ελευθερία κινήσεων στους δρόμους του Τόκιο», διαπιστώσαμε ότι αυτή η «ελευθερία» είναι σχετική και περιορίζεται στη γραμμική μετακίνηση του Kazuma από ένα συγκεκριμένο σημείο του χάρτη προς ένα άλλο, ενώ το επίπεδο αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον (συνομιλία με NPCs, χρήση οχημάτων κ.λπ) είναι ανύπαρκτη.

Μπορεί το Yakuza να ανήκει στην κατηγορία των γραμμικών beat ‘em up παιχνιδιών, τα οποία, συνήθως, χαρακτηρίζονται από επαναλαμβανόμενο και με σημαντική έλλειψη βάθους gameplay, όμως το απολαυστικό σύστημα μάχης, σε συνδυασμό με την εξαιρετική του ιστορία και τις κινηματογραφικές «πινελιές» των παραγωγών, το καθιστούν ως κάτι πραγματικά ξεχωριστό που έχει σημαντικές προοπτικές για επιτυχημένη πορεία στην αγορά. Είναι ευχάριστο να βλέπεις την αναβίωση μιας τόσο παραμελημένης κατηγορίας, μια αναβίωση που λίγες εταιρείες θα τολμούσαν ή -ακόμη περισσότερο- θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας. Το GameOver πραγματικά αδημονεί να δοκιμάσει την τελική έκδοση του τόσο υποσχόμενου αυτού τίτλου.