Splinter Cell Double Agent

Δοκιμάσαμε την πρώτη «next-gen» περιπέτεια του Sam Fisher. Οι πρώτες εντυπώσεις εντός

Δοκιμάσαμε την πρώτη «next-gen» περιπέτεια του Sam Fisher. Οι πρώτες εντυπώσεις εντός

Αν και ελάχιστοι ήταν αυτοί που το περίμεναν, η σειρά Splinter Cell, από το πρώτο της κιόλας επεισόδιο, εξελίχθηκε σε σημείο αναφοράς για την κατηγορία action/ stealth παιχνιδιών, δημιουργώντας ένα πανίσχυρο αντίπαλο δέος στη –μέχρι τότε- μονοκρατορία του Hideo Kojima και της σειράς Metal Gear Solid. Το πόσο μεγάλη επιτυχία σημείωσαν τα παιχνίδια της Ubisoft, διαφαίνεται –και όχι μόνο- από το γεγονός πως ο Kojima-san αναφέρει χαρακτηριστικά τον ήρωα αυτών των παιχνιδιών μέσα στα μίνι παιχνίδια που βρίσκονται στην έκδοση Subsistence του Metal Gear Solid 3. Μετά λοιπόν από μια εξαιρετική πορεία στην προηγούμενη γενιά συστημάτων, ο θρυλικός Sam Fisher είναι έτοιμος να κάνει το πρώτο του βήμα στα αχαρτογράφητα εδάφη του next-gen gaming.

Το GameOver είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί εκτενώς με μια αρκετά προχωρημένη έκδοση του παιχνιδιού για το νέο σύστημα της Microsoft και αυτά που είδαμε, επιβεβαιώνουν, μέχρι ενός σημείου, τον τόσο προσφιλή χαρακτηρισμό «next-gen» που, λίγο-πολύ, όλοι μας χρησιμοποιούμε τον τελευταίο καιρό. Όπως ίσως θα έχετε διαβάσει μέσα από τα δεκάδες νέα και Δελτία Τύπου που έχουν δημοσιευτεί τους τελευταίους μήνες, αυτή τη φορά η περιπέτεια του Sam είναι εντελώς διαφορετική από τις προηγούμενες. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι η Ubisoft αποφάσισε ξαφνικά να πειράξει την επιτυχημένη συνταγή της σειράς και να πειραματιστεί με αυτήν. Απλά, μέσα στο κλασικό acrtion/ stealth gameplay που χαρακτηρίζει όλους τους τίτλους Splinter Cell και το οποίο συνεχίζει να υφίσταται, προσαρτήθηκε –επιτέλους θα προσθέταμε- ένα ενδιαφέρον σενάριο και μια μηχανική που καθιστά αυτό το νέο παιχνίδι ως κάτι πρακτικά και ουσιαστικά διαφορετικό.

Έτσι λοιπόν, έχουμε έναν Sam Fisher που έχει έρθει σε άμεση σύγκρουση με την μυστική υπηρεσία NSA των Η.Π.Α. και που μετά από σειρά αποτυχημένων αποστολών και του θανάτου της κόρης του, είναι πολύ, μα πολύ οργισμένος. Αυτήν την οργή και τη δυσκολία τού να ελεγχθεί ο κορυφαίος αυτός πράκτορας, χρησιμοποίησε στο έπακρο η Ubisoft για να προσθέσει το σημαντικότερο νέο στοιχείο του παιχνιδιού. Για πρώτη φορά λοιπόν, ο Sam δεν θα παίξει αποκλειστικά και μόνο το ρόλο του «καλού» πράκτορα που σώζει τον κόσμο από τους «κακούς» τρομοκράτες. Αντιθέτως, η ίδια η εξέλιξη του παιχνιδιού εναπόκειται πλέον στην κρίση του παίκτη, καθώς ο Sam (και κατά συνέπεια ο παίκτης) επιλέγει κατά βούληση το με ποια πλευρά θα ταχθεί σε αυτόν τον πόλεμο.

Μάλιστα, και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Ubisoft, αυτές οι επιλογές δεν είναι μόνο αισθητικής φύσεως, καθώς έχουν άμεσο αντίκτυπο στην εξέλιξη αλλά και στην ολοκλήρωση της περιπέτειας. Το κατά πόσο αυτό ισχύει δεν μπορέσαμε να το διαπιστώσουμε μετά τη δοκιμή μας, δεδομένου ότι ο preview κώδικας που λάβαμε ήταν περιορισμένης διάρκειας, ωστόσο, αν υπάρχει κάτι που δείχνει ότι όντως αλλάζει άρδην τη σειρά, αυτό είναι η δυνατότητα επιλογής συμμαχιών. Μετά την πρώτη αποστολή, η οποία θα σας κάνει να απορήσετε για το που βρίσκεται το…next gen του πράγματος, δεδομένου ότι δεν διαφέρει καθόλου από τις προηγούμενες προσθήκες στη σειρά, το κλίμα αλλάζει, ο Sam μπαίνει στη φυλακή και η σειρά Splinter Cell αποκτά πλέον νέο πρόσωπο.

Αλλά ακόμα και σε αυτήν την αποστολή όπου ο Sam είναι έγκλειστος, δεν έχουν ακόμα ξεδιπλωθεί όλες οι αλλαγές που θα συναντήσουμε. Απλά εδώ, έχουμε μια τάση της Ubisoft να αλλάξει ως προς το γενικότερο ύφος της τα παιχνίδια Splinter Cell και να δείξει μια άλλη πιο ανθρώπινη υπόσταση του Fisher. Φυσικά, η προαναφερθείσα αλλαγή και ανανέωση επιτυγχάνεται και με το νέο «look» του πρωταγωνιστή, ο οποίος πλέον δείχνει απειλητικότερος και πιο ισχυρός από ποτέ. Όσον αφορά στις θεμελιώδεις αρχές του gameplay του, το Double Agent συνεχίζει να είναι ένα γνήσιο action/ stealth παιχνίδι. Αν εξαιρέσουμε τις διάφορες αλλαγές που έχουν γίνει στο interface -το οποίο, ωστόσο, παραμένει context sensitive και λειτουργεί μέσα από ένα μενού επιλογών δράσης για κάθε ενέργεια του Fisher- στην ουσία έχουμε να κάνουμε με τις γνωστές μηχανικές απόκρυψης που απολαύσαμε στα προηγούμενα επεισόδια.

Ο Sam Fisher πρέπει να κρύβεται στις σκιές και να δρα με απόλυτη ησυχία, ενώ την ίδια στιγμή πρέπει να εξολοθρεύει φρουρούς πηγαίνοντας κρυφά από πίσω τους και εκτελώντας επάνω τους μια σειρά από ειδικές κινήσεις, προκειμένου να τους εξουδετερώνει. Ο οπλισμός και τα διάφορα gadgets (night vision, thermal vision κλπ) μοιάζουν δανεισμένα από το επεισόδιο Chaos Theory, αν και η ποιότητα των οπτικών εφέ βρίσκεται πλέον σε κορυφαία επίπεδα (περισσότερα για αυτό σε λίγο). Μια ακόμα αξιόλογη νέα προσθήκη είναι αυτή του GPS χάρτη. Θυμίζοντας λίγο την αντίστοιχη δυνατότητα που βρίσκουμε στα παιχνίδια Metal Gear Solid, o ψηφιακός αυτός χάρτης βοηθά σημαντικά τον παίκτη στις προσπάθειές του, καθώς εμφανίζει όλους τους εχθρούς που βρίσκονται στην περίμετρο του Sam ως κουκίδες.

Εντούτοις, και παρά το γεγονός πως στην ουσία του το Splinter Cell Double Agent παραμένει ένα action/stealth παιχνίδι, υπάρχουν και επίπεδα με διαφορετική προσέγγιση (αποστολές σε ηλιόλουστες μέρες για τη σειρά Splinter Cell είναι κάτι πρωτάκουστο), στα οποία η απόκρυψη δίνει τη θέση της σε μια πιο action νοοτροπία, δεδομένου ότι οι σκιές και τα σκοτάδια κατά τη διάρκεια της ημέρας σπανίζουν. Το ευχάριστο είναι ότι αυτές οι «ημερήσιες» αποστολές, ενώ αλλάζουν δραματικά το ύφος του παιχνιδιού, τελικά δεν δείχνουν να του στερούν την ταυτότητά του. Περνώντας στα της τεχνολογίας, δεν μπορούμε να κρύψουμε τον ενθουσιασμό μας για αυτά που αντικρίσαμε και πάντα μιλώντας για την έκδοση Xbox 360, επάνω στην οποία βασίστηκε αυτή η πρώτη ματιά στο Double Agent.

Αν και τα παιχνίδια Splinter Cell πάντα ξεχώριζαν στο αρχικό Xbox, το αποτέλεσμα εδώ ξεπερνά κάθε προσδοκία. Η 3D μηχανή δείχνει μεν να είναι μια αναβαθμισμένη έκδοση αυτής του Chaos Theory (με όποια θετικά και αρνητικά συνεπάγεται αυτό), όμως αυτή τη φορά τα γραφικά της σειράς περνούν σε νέα επίπεδα. Όλα τα οπτικά εφέ των gadgets που έχει ο Sam Fisher είναι σαφώς πιο εντυπωσιακά, ενώ άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως με την υψηλή ευκρίνεια του Xbox 360, το σκοτάδι και οι αντιθέσεις σε αυτό το παιχνίδι είναι σαφώς πιο ρεαλιστικές.

Επίσης, σημαντική αύξηση έχει επέλθει στον αριθμό των πολυγώνων που αποτελούν χαρακτήρες και στοιχεία του περιβάλλοντος, ενώ οι αντανακλάσεις στις επιφάνειες και η λεπτομέρεια που διακρίνεται στο σώμα του Fisher δεν έχουν προηγούμενο για τη σειρά. Εντούτοις, πέρα από τον εντυπωσιασμό που νιώσαμε βλέποντας και παίζοντας το Double Agent, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ορισμένα προβλήματα που ταλανίζουν τη σειρά εδώ και χρόνια, όπως τα περιστασιακά «τερτίπια» της κάμερας και το άτσαλο animation του Fisher όταν αυτός προσπαθεί να εκτελέσει άλματα. Ελπίδες για βελτίωση αυτών των προβλημάτων δεν υπάρχουν, μιας και το παιχνίδι είναι σχεδόν έτοιμο και αναμένεται να βρίσκεται στις προθήκες των καταστημάτων τον ερχόμενο μήνα. Παρόλα αυτά, τέτοιου είδους ατέλειες δεν είναι ικανές να μειώσουν ούτε στο ελάχιστο αυτά που δείχνει να προσφέρει στον παίκτη το Double Agent, ένα παιχνίδι που -κατά τη δική μας εκτίμηση- όχι μόνο συνεχίζει επάξια την κληρονομιά της σειράς, αλλά που θέτει σαφή υποψηφιότητα για τον καλύτερο τίτλο της χρονιάς. Αν θα τα καταφέρει ή όχι θα το διαπιστώσουμε τον επόμενο μήνα στην ολοκληρωμένη μας παρουσίαση.