Pro Evolution Soccer 6

Μετά την άποψή μας για την έκδοση PS2, ήρθε η ώρα να δούμε πως τα καταφέρνει το PES6 στο Xbox 360

Μετά την άποψή μας για την έκδοση PS2, ήρθε η ώρα να δούμε πως τα καταφέρνει το PES6 στο Xbox 360

Είναι μια καίρια στιγμή. Η στιγμή που ένα από τα πιο επιτυχημένα και αγαπητά franchises στη βιομηχανία κάνει το επόμενο τεχνολογικό του βήμα και περνάει, με υπερηφάνεια, στην νέα γενιά. Η σειρά Pro Evolution Soccer της Konami έχει καταφέρει αυτό που σχεδόν καμία σειρά δεν έχει καταφέρει σε μια τόσο ανταγωνιστική και πολύμορφη βιομηχανία όσο αυτή των videogames: να θεωρείται, εξ’ ορισμού, εκτός συναγωνισμού. Το δύσκολο αυτό εγχείρημα έχει επιτευχθεί όχι μόνο λόγω της αναμφισβήτητης ανωτερότητας της σειράς όσον αφορά στο gameplay αλλά και από την διάθεση του κύριου ανταγωνιστή της, FIFA, να πνέει τα λοίσθια κάθε χρονιά, μην κάνοντας κάποιο σημαντικό βήμα που να του δώσει λίγο περισσότερο ειδικό βάρος. Εντούτοις, αυτή η χρονιά βρίσκει τη σειρά της ΕΑ να προσπαθεί με ουσία για το κάτι παραπάνω, ενώ το αντίπαλο δέος της Konami να μοιάζει αιχμάλωτο στις ίδιες του τις επιτεύξεις.

Φυσικά, το Pro Evolution Soccer 6 –και φέτος- είναι στους τομείς που μετράνε πολύ καλύτερο, αρτιότερο και εν δυνάμει πιο ρεαλιστικό από τον ανταγωνιστή του. Παρόλα αυτά, η ποιότητα της έκδοσης για το PS2 –ακόμα και αν η έκδοση ανακυκλώνει ουσιαστικά το Winning Eleven 10- είναι εντυπωσιακά ανώτερη από την αντίστοιχη του Xbox 360. Σίγουρα, όταν ο Chris Lewis, το αφεντικό του Ευρωπαϊκού τμήματος του Xbox είχε φωνάξει πως «το Xbox 360 είναι το σπίτι για το ποδόσφαιρο της νέας γενιάς», δεν φαντάζονταν πως θα ερχόταν αντιμέτωπος με την κλασική νωχέλεια της Konami. Με λίγα λόγια, η έκδοση του PES6 για το Xbox 360 δεν είναι μόνο κατώτερη ποιοτικά από την αντίστοιχη του PS2 αλλά και προκλητικά πετσοκομμένη από σημαντικά χαρακτηριστικά, μεταμορφώνοντας τη γιορτή σε ένα αρκετά λυπηρό  γεγονός που αποτυγχάνει να επαληθεύσει το μύθο που κουβαλάει η σειρά.

Πρωτίστως, όσοι ανησυχούν για την συμπεριφορά του χειριστηρίου του Xbox 360 μπορούν να ηρεμήσουν. Για έναν τίτλο που έχει σχεδιαστεί με ακρίβεια πάνω στις προδιαγραφές του DualShock, καταφέρνει να μεταφερθεί πολύ ικανοποιητικά στην κονσόλα της Microsoft. Οι μικρότερες αποστάσεις στις σκανδάλες, η βολικότατη θέση και άμεση απόκριση των κουμπιών εξαλείφουν τους εφιάλτες που προκαλούσε το χειριστήριο του πρώτου Xbox, ενώ τα δύο έξτρα πλήκτρα (πάνω από τις σκανδάλες) θα κάνουν τους γνώστες του Super Cancel να χαμογελάσουν με ανακούφιση. Αυτοί είναι που θα παρατηρήσουν και πρώτοι τις θετικές αλλαγές από την περσινή έκδοση. Διαιτητές που δεν πέφτουν θύματα του εύκολου σφυρίγματος, βελτιωμένοι τερματοφύλακες, μια through lob που λειτουργεί, καλύτερη εκμετάλλευση των ανοιχτών διαδρόμων, αμυντικοί που είναι ευάλωτοι σε κορυφαίους επιθετικούς αλλά που δεν πέφτουν θύματα σε εύκολες ντρίπλες και κορυφαίο –αν και ακόμα scripted- animation. Εκεί όμως που αυτές οι βελτιώσεις καταφέρνουν να κάνουν την έκδοση του PS2 πιο ομαλή, απρόβλεπτη και εντυπωσιακή, στο στρατόπεδο του 360 δυσκολεύονται να λάμψουν λόγω κάποιων κακών σχεδιαστικών επιλογών.

To πρώτο πρόβλημα που παρατηρείται στο PES6 360 είναι η ανεξήγητη αλλαγή στην ταχύτητα του παιχνιδιού. Οι παίκτες μοιάζουν να κινούνται πιο αργά από την έκδοση του PS2, με το βάρος τους να μοιάζει περίεργα αυξημένο. Βέβαια, η προσπάθεια να αφομοιωθεί ένας πιο δυνατός τρόπος παιχνιδιού με τους παίκτες να έχουν πιο ρεαλιστικό όγκο είναι, όντως, μια σωστή επιλογή. Το πρόβλημα είναι όμως πως στην έκδοση του 360 αυτή η επιλογή καταλήγει να εφαρμόζεται και σε παίκτες του επιπέδου και της σπιρτάδας του Ronaldinho, του Henry κ.α., στερώντας τους έτσι το μεγάλο τους πλεονέκτημα που ονομάζεται “first touch από ακίνητη θέση”. Αυτό έχει αντίκτυπο και στο ρυθμό των αγώνων δυσκολεύοντας τους να ανεβάσουν ταχύτητα, φτάνοντας σε έναν ικανοποιητικό ρυθμό μόνο σε ανοιχτό γήπεδο όπου, αναπόφευκτα, τα υπερμεγέθη στατιστικά των μεγάλων παικτών στο σπριντ και στον έλεγχο της μπάλας αναδεικνύονται. Εκεί λοιπόν που η έκδοση για το PS2 προσφέρει τη δυνατότητα για γρήγορο και όμορφο ποδόσφαιρο, στο 360 αντιμετωπίζουμε μια δίχως εξήγηση πτώση του ρυθμού που μας θυμίζει –ενίοτε- τις κακές εποχές του Winning Eleven.

Κάκιστη είναι επίσης και η επιλογή να ελαττώσουν τη δύναμη των σουτ στο PES6 360, αφήνοντας έτσι να κυριαρχεί τις περισσότερες φορές το καμπυλωτό σουτ και όχι το ευθύβολο, ακόμα και σε περιπτώσεις που το τελευταίο είναι η μοναδική επιλογή. Η ευχαρίστηση έτσι εξαφανίζεται μιας και λίγες φορές ο παίκτης μπορεί να αισθανθεί το δέος –και τον κίνδυνο- που προκαλούν τα τρομακτικά σε δύναμη πόδια ενός, π.χ., Lampard. Η απόφαση να αλλαχτεί και αυτό το στοιχείο από την έκδοση του PS2 δείχνει την ανάγκη της Konami να προσπαθήσει να περάσει τις αλλαγές ως βελτιώσεις, προσπαθώντας έτσι να δικαιολογήσει τον πιο αργό ρυθμό ως έναν λέβητα ρεαλισμού που μόνο η νέα γενιά μπορεί να προσφέρει. Δυστυχώς, αποτυγχάνει. Και οι λόγοι δεν κρύβονται απλώς και μόνο στις κακές επιλογές του σχεδιασμού.

Είναι αλήθεια πως, παρά τα σφάλματα της έκδοσης του PES6 360 σε σχέση με αυτή του PS2, ο τίτλος καταφέρνει –αρκετές φορές- να προσφέρει το gameplay για το οποίο φημίζεται. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, ιδιαίτερα δε όταν η Konami προκαλεί με κάποιες αποφάσεις της και, ουσιαστικά, υποβιβάζει την έκδοση του 360 με μια σειρά από αμέλειες στα προσφερόμενα χαρακτηριστικά. Το PES6 360 προσφέρει μόνο 8 στάδια έναντι των 34 που συναντάμε στην έκδοση του PS2, έχει ένα υποτυπώδες Edit Mode και όχι το ολοκληρωμένο, δεν έχει International Challenge, η επιλογή Random Selection Match έχει εξαφανιστεί, o παίκτης δεν μπορεί να αποθηκεύσει τα replays παρά το σκληρό δίσκο που διαθέτει η κονσόλα (!), ενώ το διάσημο πλέον PES Shop έχει κλείσει τις πόρτες του.

Τα High Definition γραφικά είναι όντως πολύ πιο θελκτικά από τα αντίστοιχα του PS2 αλλά πλήττονται από πτώση του frame rate, πραγματικά μια ξεκάθαρη απόδειξη πως η Konami δεν θέλησε να εκμεταλλευτεί ούτε στο ελάχιστο τις δυνατότητες του μηχανήματος. Να σημειωθεί επίσης πως το PES6 360 δεν κάνει καθόλου καλή διαφήμιση στο Xbox Live ως υπηρεσία, μιας και πέρα από τα προβλήματα σύνδεσης και lag, επιτρέπει να διεξαχθούν μόνο αγώνες «ένας εναντίον ενός», ενώ παράλληλα η έκδοση του PS2 επιτρέπει «τέσσερις εναντίον τεσσάρων». Φυσικά, ο online τομέας –όταν λειτουργεί- αναδεικνύει όσες αρετές του gameplay έχουν μεταφερθεί ανέπαφες, ενώ η βέβαιη βελτίωση που θα έρθει μέσω κάποιου patch θα τον κάνουν –πιθανώς- και την κύρια ατραξιόν.

Δεν θα είναι καθόλου υπερβολή να πούμε πως η Konami έχασε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να «πάρει κεφάλι» στη δύσκολη ειδική διαδρομή  που ονομάζεται νέα γενιά. Εκτός από τις ελλείψεις και τα τεχνικά προβλήματα είναι φανερό πως δεν υπήρξε διάθεση ούτε καν στον αισθητικό τομέα. Η υψηλότερη ανάλυση σίγουρα κάνει τη διαφορά, όμως η καθαυτή μηχανή γραφικών είναι η ίδια που χρησιμοποιείται και στο PS2, με τα ίδια animations (και ελάχιστα καινούρια) να αφήνουν μια πικρή γεύση στο στόμα.

Το εύρος της αντίθεσης είναι πραγματικά τεράστιο. Από τη μία έχουμε μία σειρά που, παρά το γήρας και την άμεση ανάγκη της για ανανέωση, καταφέρνει να κάνει ένα βήμα εξέλιξης κάνοντας το PES5 να φαίνεται αρχαϊκό, και από την άλλη βλέπουμε μια εταιρία να αδιαφορεί για τις δυνατότητες που προσφέρει μια κονσόλα νέας γενιάς, επιλέγοντας να κάνει μια απλή μεταφορά με κακές σχεδιαστικές επιλογές και απαλοιφή σημαντικότατων χαρακτηριστικών. Δυστυχώς, παρά τις αρετές του τίτλου, αυτή η αντίθεση δεν τις αφήνει να λάμψουν ιδιαίτερα. 

Ηλίας Παππάς

Widescreen Ναι
Ανάλυση οθόνης 480i/ 480p/ 720p/ 1080i
PAL 60 Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Surround/ DD 5.1
PEGI 3+