Burnout Dominator

Δοκιμάσαμε μια πρώιμη έκδοση του νέου Burnout και…επιστρέψαμε για λίγο στα παρελθόν

Δοκιμάσαμε μια πρώιμη έκδοση του νέου Burnout και…επιστρέψαμε για λίγο στα παρελθόν

Είναι σίγουρο ότι η περίοδος που διανύουμε είναι μια από τις πιο ιδιόμορφες για την αγορά των videogames. Με τη μετάβαση από την «προηγούμενη» στη «νέα» γενιά, το κοινό πολλές φορές δείχνει συγχυσμένο χωρίς να μπορεί να πάρει σαφή θέση και να στραφεί προς τη μια ή την άλλη πρόταση των κατασκευαστών hardware. Το..κακό είναι ότι και οι ίδιες οι εταιρίες που δημιουργούν παιχνίδια δεν βοηθούν την κατάσταση. Πάρτε για παράδειγμα το Burnout Dominator, το πέμπτο μέλος της διάσημης σειράς από τις Criterion και Electronic Arts, του οποίου μια πρώιμη έκδοση δοκιμάσαμε πριν από λίγες ημέρες. Παρόλο λοιπόν που το franchise πέρασε στην περιβόητη νέα εποχή με την κυκλοφορία του Burnout: Revenge για το Xbox 360 και άφησε θετικές εντυπώσεις, το -σχεδόν έτοιμο- Dominator έρχεται για να αποδείξει ότι υπάρχει ακόμα πολλή ζωή στο PlayStation 2.

Το Burnout: Dominator όχι μόνο δείχνει την πρόθεση των δημιουργών του για «επιστροφή στις ρίζες» της σειράς, αλλά καταδεικνύει περίτρανα τον ισχυρισμό που, λίγο έως πολύ, όλοι μας αξιώνουμε εδώ και χρόνια: Ότι η καλύτερη περίοδος ζωής μιας κονσόλας είναι όταν αυτή κλείνει τον κύκλο της. Ξεκινώντας την καταγραφή των απόψεών μας από την πρώτη μας δοκιμή με το νέο επεισόδιο της σειράς, πρέπει να τονίσουμε ότι, προς έκπληξή μας, με αυτό το παιχνίδι δεν βρεθήκαμε μπροστά στο γνωστό «άρμεγμα», όπως πολύ χαριτωμένα χαρακτηρίζεται η προσπάθεια μιας εταιρείας να εκμεταλλευθεί ένα γνωστό franchise, μη προσφέροντας κάτι ουσιαστικό στις νέες εκδόσεις του.

Για να είμαστε ακριβείς, το Burnout Dominator δεν ανακαλύπτει τη φωτιά, αλλά την ίδια στιγμή δεν έρχεται σαν ένα πακέτο επέκτασης για το Takedown ή το Revenge. Θα λέγαμε ότι το παιχνίδι της ΕΑ θυμίζει περισσότερο τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς, όταν αυτή ανήκε στην Acclaim, στα οποία ο racing χαρακτήρας ήταν σαφώς εντονότερος από τον απολύτως arcade «crash-boom-bang» των τελευταίων προσθηκών στο franchise (βλ. Takedown και Revenge). Στο νέο Burnout κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι στη γέννηση της σειράς, όταν αυτή έλαβε χώρα με το πρώτο παιχνίδι του 2001 και βρισκόμαστε μπροστά σε έναν τίτλο που εστιάζει στην ξέφρενη μεν, κάπως πιο ρεαλιστική (αποδεχτείτε τον όρο με ιδιαίτερη χαλαρότητα) δε, οδήγηση. Παίζοντας στο κυρίως World Tour mode, βλέπουμε αμέσως τις αλλαγές που υπάρχουν στη φιλοσοφία του τίτλου.

Σε αντίθεση με το Revenge, το κυριότερο χαρακτηριστικό της σειράς -δηλαδή ο μετρητής boost- δεν ξεκινάει από χαμηλά και χτίζεται, τρόπο τινά, μετά από συνεχείς συγκρούσεις με τα οχήματα που βρίσκονται στο δρόμο. Αντιθέτως, στο Dominator οι μετωπικές συγκρούσεις και οι αυτοκτονικές τάσεις φεύγουν από το προσκήνιο καθώς δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να μας καθυστερούν. Ο μετρητής boost εδώ θεωρείται δεδομένος από την αρχή και απλά γεμίζει μετά από επικίνδυνη, αλλά με μαεστρία, οδήγηση, προσπεράσεις και κόντρες.

Μπαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα, αλλά αποφεύγοντας τα αντίπαλα οχήματα και βρίσκοντας τα καλύτερα shortcuts της εκάστοτε διαδρομής, επέρχεται πλήρωση του boost meter και εκεί κάνει την εμφάνισή της μιας ακόμα λειτουργία από το παρελθόν, που τα τελευταία χρόνια είχε διαγραφεί: τα Burnouts και τα Burnout chains. Αυτά τα χαρακτηριστικά έρχονται από το Burnout 2 και απαιτούν από τον παίκτη πιο σωστή και προσεγμένη οδήγηση για να επιτευχθούν. Όταν ο μετρητής γεμίσει, υπάρχει, φυσικά, η δυνατότητα να ξεκινήσουμε μια ξέφρενη πορεία χρησιμοποιώντας το boost. Αν καταφέρουμε να σπαταλήσουμε όλο το απόθεμα του boost με μια κίνηση, τότε επέρχεται επιβράβευση μιας και καταφέραμε ένα Burnout. Όσοι παρακολουθούν τη σειρά από τα πρώτη της βήματα θα γνωρίζουν ότι κατά τη χρήση των Burnouts, αν συνεχιστεί η παραβίαση του κώδικα κυκλοφορίας και προβαίνουμε σε ακόμα πιο επικίνδυνη οδήγηση, αυτός συνεχίζει να γεμίζει και να μας προμηθεύει με επιπλέον boost.

Πρακτικά αυτό είναι ένα Burnout chain. Έτσι δύναται να ολοκληρώσουμε μια διαδρομή τρέχοντας συνεχώς δαιμονισμένα και χρησιμοποιώντας αδιαλείπτως τα boost που θα κερδίζουμε. Το δυσάρεστο είναι ότι με την προσθήκη αυτών των νέων στοιχείων επήλθε η απουσία ενός εκ των πιο αγαπημένων modes από τα δύο προηγούμενα επεισόδια: του Crash. To προαναφέραμε και το τονίζουμε για μια ακόμα φορά: Το Burnout Dominator δείχνει να κλίνει περισσότερο προς το racing τμήμα του και λιγότερο σε αυτό των εντυπωσιακών συγκρούσεων. Εντούτοις, αυτές δεν απουσιάζουν εντελώς από το παιχνίδι, καθώς τα γνωστά real time «cinematics» επιστρέφουν, όπως επιστρέφει και το Aftertouch, με το οποίο δίνεται η δυνατότητα «οδήγησης» του αυτοκινήτου, καθώς αυτό καταστρέφεται, με απώτερο σκοπό την απόκτηση bonus κλείνοντας το δρόμο στα υπόλοιπα οχήματα.

Το σίγουρο είναι ότι το gameplay του Dominator εξελίσσεται σε κάτι διαφορετικό, με υψηλότερο βαθμό πρόκλησης και χειρισμό οχημάτων με μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον αντίστοιχο των προηγούμενων τίτλων της σειράς, ενώ την ίδια στιγμή η γνωστή απόλαυση είναι εκεί και αποζημιώνει στο μέγιστο βαθμό τον παίκτη που θα ασχοληθεί μαζί του. Όσο και αν η ουσία ενός Burnout βρίσκεται στο εντυπωσιακό του gameplay, οι εντυπώσεις συνήθως κλέβονται από τα εξαιρετικά του γραφικά. Το Dominator δεν αποτελεί εξαίρεση, καθώς διαθέτει ορισμένα από τα ομορφότερα τοπία που έχουμε δει σε racing τίτλο του PlayStation 2 μέχρι σήμερα. Για την ακρίβεια, θα λέγαμε ότι βλέποντας τον τίτλο της ΕΑ να τρέχει στο PS2, κάποιες στιγμές ήρθε στο μυαλό μας το Xbox. Βέβαια, τα μοντέλα των οχημάτων δεν διαθέτουν και το μεγαλύτερο αριθμό πολυγώνων, ενώ έχουν εφαρμοστεί και ορισμένα έξυπνα τρικ που κρύβουν τις χαμηλής ανάλυσης υφές, ωστόσο, το αποτέλεσμα που είδαμε ήταν αρκούντως ικανοποιητικό και πάντα στα πλαίσια που χαρακτηρίζει το διάσημο franchise.

Όπως διαπιστώσαμε από την πρώτη μας αυτή επαφή με το νέο Burnout, είναι προφανές ότι η EA UK νοστάλγησε τις καταβολές των πρώτων επεισοδίων και επιχειρεί μια στροφή 180 μοιρών, η οποία οδηγεί προς το παρελθόν της σειράς. Αν και το αποτέλεσμα μάλλον θα ξενίσει όσους αγάπησαν τα πιο απλοϊκά και φρενήρη Takedown και Revenge, η αλήθεια είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα γνήσιο «τέκνο» της Criterion και ένα παιχνίδι, που από τη μια διατηρεί αναλλοίωτο το πνεύμα της σειράς και από την άλλη προσθέτει ακόμα περισσότερους μήνες ζωής στο PlayStation 2. Περισσότερα προς τα τέλη Μαρτίου οπότε και αναμένεται να κυκλοφορήσει σε εκδόσεις για PlayStation 2 και PSP.

Γιώργος Καλλίφας

Κυκλοφορία Μάρτιος 2007

{nomultithumb}