CSI: Hard Evidence

Μια ακόμα χαμένη ευκαιρία επιτυχούς μεταφοράς της αγαπημένης τηλεοπτικής σειράς στα videogames

Μια ακόμα χαμένη ευκαιρία επιτυχούς μεταφοράς της αγαπημένης τηλεοπτικής σειράς στα videogames

Μπορεί τα τέσσερα παιχνίδια της σειράς CSI, που ήταν βασισμένα στην ομώνυμη και πολυβραβευμένη τηλεοπτική σειρά, να έλαβαν μέτριες έως κακές κριτικές από τον Τύπο, ωστόσο, φαίνεται πως αυτό δεν ήταν αρκετό για να εμποδίσει τη Ubisoft στην παραγωγή μίας ακόμη συνέχειας. Δυστυχώς όμως, το νέο επεισόδιο με τον υπότιτλο Hard Evidence, καταφέρνει ελάχιστα να μπει με επιτυχία στην κατηγορία των adventures ή των puzzles. Περισσότερο θα μπορούσαμε να το ορίσουμε ως μία interactive σειρά επεισοδίων δεδομένου ότι οποιαδήποτε δυσκολία στο να βρούμε στοιχεία και πληροφορίες για να εξιχνιάσουμε τα εγκλήματα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Στο παιχνίδι παίρνουμε τον ρόλο ενός νέου ερευνητή της εγκληματολογικής ομάδας CSI, βλέποντας πάντοτε κατευθείαν μέσα από τα μάτια του.

Αρχικά έχουμε την επιλογή του, μάλλον αχρείαστου, training, το οποίο μας διδάσκει τις διάφορες, έτσι κι αλλιώς, απλοϊκές λειτουργίες του user interface. Συνολικά θα χρειαστεί να διαλευκάνουμε πέντε υποθέσεις, σε κάθε μία από τις οποίες θα συνεργαζόμαστε και με έναν διαφορετικό πρωταγωνιστή της σειράς. Το σενάριο είναι αρκετά καλογραμμένο και καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον του παίκτη ψηλά σε μεγάλο βαθμό και πάντα σε σχέση με την εύρεση του δράστη και του κινήτρου του για το έγκλημα. Κατά τη διάρκεια της κάθε ιστορίας πιθανότατα να αλλάζετε συνεχώς άποψη σχετικά με την εξέλιξή της, φτάνοντας τελικά στη, συνήθως, απρόσμενη κατάληξη.

Δυστυχώς όμως, η δουλειά που έχει γίνει στους υπόλοιπους τομείς δεν βρίσκεται σε καμία περίπτωση στο ίδιο επίπεδο. Αν και οι περισσότεροι ηθοποιοί της σειράς έχουν χαρίσει τις φωνές τους στα ψηφιακά μοντέλα, θα χαρακτηρίζαμε την ερμηνεία τους ως “ξύλινη” καθώς φαίνεται έντονα πως μιλάνε σαν να κάνουν, απλώς, αναγκαστική ανάγνωση των κειμένων. Παραδόξως, οι ηθοποιοί που υποδύονται τους υπόλοιπους χαρακτήρες μπορεί να μην καταφέρνουν τίποτα το ξεχωριστό αλλά τουλάχιστον αποδίδουν τα λόγια τους με πολύ περισσότερη φυσικότητα. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι κατά κύριο λόγο απρόσωπα εξαιτίας του ελάχιστου έως μηδενικού animation που χρησιμοποιήθηκε. Συνήθως περιορίζονται στην κίνηση του κεφαλιού ή της μέσης τους, ενώ σπάνια θα δούμε να κινείται έστω και ελάχιστα οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματός τους.

Η πενία στην ποικιλία αυτού του παιχνιδιού και ειδικότερα στο interaction και στο σχεδιασμό των χαρακτήρων διαφαίνεται σε πολλά ακόμα σημεία. Για παράδειγμα, πολλές φορές θα χρειαστεί να επιστρέψουμε σε κάποια τοποθεσία ώστε, βάση νέων στοιχείων, να θέσουμε εκ νέου ερωτήσεις. Όμως, κάθε φορά βρίσκουμε το εκάστοτε άτομο να στέκεται στην ίδια θέση, δείχνοντας ακόμα περισσότερο την προχειρότητα της δουλειάς που έχει γίνει. Η μοναδική προσπάθεια των δημιουργών για την απόδοση εκφράσεων έγινε αποκλειστικά με την κίνηση των φρυδιών και των ματιών. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα απλή λύση -ούτως ώστε να εκφράζεται η λύπη ή ο θυμός- που σε συνδυασμό με τις μέτριες φωνές, έχει σαν αποτέλεσμα την πλήρη έλλειψη προσωπικότητας των χαρακτήρων.  

Ο χειρισμός στο νέο αυτό «interactive» CSI πραγματοποιείται αποκλειστικά με το mouse (το πληκτρολόγιο χρειάζεται μόνο για να προσπερνάμε τους διάλογους). Ξεκινώντας μία υπόθεση βρισκόμαστε αμέσως στον τόπο του εγκλήματος. Ανάλογα με τα στοιχεία που βρίσκουμε, “ξεκλειδώνουμε” νέα περιβάλλοντα προς έρευνα ή διάφορα τμήματα της υπηρεσίας μας, η οποία αποτελείται από το γραφείο του διευθυντή, το δωμάτιο ανακρίσεων, το εργαστήριο και το γκαράζ. Κάθε υπόθεση περιλαμβάνει από τρία έως πέντε σημεία έρευνας (εκτός αυτών της υπηρεσίας) και είναι γενικά τόσο μικρά σε μέγεθος ώστε δεν απαιτούνται περισσότερα από πέντε λεπτά για να ψάξουμε εξονυχιστικά ακόμα και το πιο μεγάλο από αυτά.

Προκειμένου να ερευνήσουμε κάποιους χώρους απαραίτητη είναι και η έκδοση ενός εντάλματος. Για να το καταφέρουμε αυτό θα πρέπει να βρούμε ενοχοποιητικά στοιχεία για το άτομο που μένει στην εκάστοτε τοποθεσία –ακριβώς όπως συμβαίνει και στην τηλεοπτική σειρά. Εν ολίγοις, θα χρειαστεί να μεταφερθούμε πολλές φορές μεταξύ των περιοχών, με το loading ενδιάμεσα να είναι ευτυχώς αρκετά μικρό σε διάρκεια. Ωστόσο η λειτουργία της αυτόματης αποθήκευσης της προόδου μας είναι λίγο εκνευριστική και μάλλον ανούσια, καθώς πραγματοποιείται έπειτα από κάθε loading ακόμα και αν δεν έχουμε κάνει κάποια καινούρια ενέργεια, καθυστερώντας, έστω και ελάχιστα, το ρυθμό του παιχνιδιού.

Σε κάθε μία περιοχή προσπαθούμε να βρούμε κάθε λογής στοιχεία, όπως δακτυλικά αποτυπώματα, τρίχες, υγρά κ.τ.λ. Κάθε φορά που βρίσκουμε κάποιο από αυτά, καλούμαστε να το συλλέξουμε χρησιμοποιώντας το κατάλληλο εργαλείο. Τα στοιχεία τα ανακαλύπτουμε ιδιαίτερα εύκολα καθώς ο κέρσορας αλλάζει χρωματισμό και γίνεται πράσινος όταν τον τοποθετούμε πάνω τους, υποδηλώνοντας έτσι την ύπαρξη κάποιου στοιχείου, ενώ σε γενικές γραμμές, η εύρεση τους κρίνεται ως ιδιαιτέρως εύκολη. Εκτός αυτού, το παιχνίδι μάς υποδεικνύει κατευθείαν το εργαλείο που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, ενώ η χρήση του δεν απαιτεί τίποτα παραπάνω από ένα μέχρι τρία κλικ του mouse. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα ή τις πληροφορίες που βρίσκουμε (όπως αριθμούς τηλεφώνων, βιντεοκασέτες, σφαίρες κ.τ.λ.) πρέπει να τα αναλύουμε στα διάφορα μηχανήματα του εργαστηρίου.

Οι ενέργειες που απαιτούνται για την επεξεργασία τους είναι τόσο απλοϊκές που μάλλον θα ήταν υπερβολή να τις χαρακτηρίζαμε ως mini games. Όταν, για παράδειγμα, θέλουμε να συγκρίνουμε το DNA ενός υπόπτου με το DNA του αίματος που βρήκαμε στον τόπο του εγκλήματος, θα πρέπει ουσιαστικά να συγκρίνουμε ένα χρωματιστό σχεδιάγραμμα με άλλα δύο μέχρι έξι και να δούμε αν ταιριάζουν οι μορφές τους. Ωστόσο, αντί να ψάχνουμε με το μάτι να βρούμε αν είναι παρόμοια, μπορούμε πολύ απλά και γρήγορα να πατήσουμε επάνω σε κάθε ένα από αυτά και να αφήσουμε τη συσκευή του εργαστηρίου να κάνει την απαιτούμενη σύγκριση μέχρι να βρούμε το σωστό. Η πιο πολύπλοκη επεξεργασία είναι η ένωση σπασμένων κομματιών που δεν είναι τίποτα άλλο, φυσικά, από ένα απλό παζλ.   

Όσον αφορά τη διαδικασία της ανάκρισης θα περίμενε κανείς να υπάρχουν διάφορες επιλογές κειμένων από όπου θα έπρεπε να διαλέξουμε τα κατάλληλα ώστε να “στριμώξουμε” τον ύποπτο. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, καθώς πρέπει αναγκαστικά να επιλέγουμε όλες τις διαθέσιμες προτάσεις –ανεξαρτήτως σειράς- αν θέλουμε να προχωρήσει η υπόθεση. Εκτός της ήδη μεγάλης ευκολίας του παιχνιδιού υπάρχει και η επιλογή να μας δώσει βοήθεια ο εκάστοτε συνεργάτης μας, λέγοντας μας ουσιαστικά ακριβώς την επόμενη κίνηση που θα πρέπει να κάνουμε. Αυτή η βοήθεια έχει επίπτωση στην τελική μας αξιολόγηση, η οποία όμως δεν έχει κανένα ιδιαίτερο όφελος.

Στο τέλος κάθε υπόθεσης, ανάλογα με τα σημεία που θα έχουμε ερευνήσει, τις βοήθειες που θα έχουμε λάβει και τις μυστικές κατσαρίδες (!) που θα έχουμε εντοπίσει και πιάσει, θα μας δίνεται η ανάλογη επιβράβευση. Αυτή μεταφράζεται στο “ξεκλείδωμα” διαφόρων, μάλλον αδιάφορων, extras, τα οποία περιλαμβάνουν τα trailer των 5 υποθέσεων και ελάχιστα concept arts. Σίγουρα όχι κάποια σοβαρή απώλεια σε περίπτωση που δεν επιτύχετε τους επιθυμητούς στόχους. Τέλος, τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού δεν αποτελούν τίποτα το ιδιαίτερο ενώ οι χαρακτήρες είναι ιδιαίτερα απλοϊκά σχεδιασμένοι, γεγονός που τους κάνει να μοιάζουν σα να ξέφυγαν από κάποιο παιχνίδι προηγούμενης γενιάς.

Είναι βέβαιο ότι η οποιαδήποτε πρόκληση στο CSI: Hard Evidence είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη με αποτέλεσμα η διάρκεια της κάθε υπόθεσης να μην ξεπερνάει τη μία ώρα (όση δηλαδή είναι και η διάρκεια ενός τηλεοπτικού επεισοδίου). Ωστόσο, αυτή η μικρή του διάρκεια, το καλογραμμένο σενάριο και το ανάλαφρο gameplay είναι στοιχεία που ίσως σας αφήσουν ικανοποιημένους με μία ενοικίαση, πολύ περισσότερο δε, αν είστε φίλοι της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς.

Νικόλας Μαρκόγλου

Απαιτήσεις Συστήματος
Επεξεργαστής 2.0 GHz
Μνήμη RAM 512 ΜΒ
Σκληρός Δίσκος 1.5 GB
Κάρτα Γραφικών 128 MB
PEGI 16+