Spider-man: Friend or Foe

Για άλλη μία φορά ο «φιλικός μας γείτονας» Spider-man αποτυγχάνει να μας προσφέρει απλόχερα τη διασκέδαση

Για άλλη μία φορά ο «φιλικός μας γείτονας» Spider-man αποτυγχάνει να μας προσφέρει απλόχερα τη διασκέδαση

Έπειτα από μία απογοητευτική τρίτη ταινία και μία, στην καλύτερη περίπτωση, μέτρια μεταφορά της στον χώρο των παιχνιδιών, η Activision εκδίδει φέτος ακόμη έναν τίτλο με πρωταγωνιστή τον πασίγνωστο ήρωα των κόμικς που δεν είναι άλλος από τον Spider-man. Δυστυχώς, και αυτό το νέο παιχνίδι, το μόνο που καταφέρνει είναι να ακολουθήσει την κατιούσα πορεία που έχει πάρει το franchise (όσον αφορά το χώρο των παιχνιδιών και του κινηματογράφου τουλάχιστον). Μπορεί το Friend Or Foe να απευθύνεται στους μικρούς μας φίλους αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το τόσο απλοϊκό περιεχόμενό του. Η ιστορία δεν βασίζεται σε κάποια από τις ταινίες αλλά, αντίθετα, η υπόθεσή του θυμίζει περισσότερο τα παιδικά κινούμενα σχέδια που βλέπαμε (και βλέπουμε…) τα πρωινά των Σαββατοκύριακων.

Παρακολουθώντας το, αρκετά ωραίο, εισαγωγικό βίντεο μαθαίνουμε τις απαραίτητες πληροφορίες για την νέα περιπέτεια του Spider-man. Ένας παρόμοιος μετεωρίτης με αυτόν που μετέφερε τον οργανισμό Venom έχει διασπαστεί σε 5 κομμάτια, τα οποία έπεσαν σε 5 διαφορετικά σημεία της γης. Την πτώση αυτού του μετεωρίτη ακολουθεί η απαγωγή διαφόρων γνωστών villains από το σύμπαν της marvel. Υπεύθυνος για αυτήν την απαγωγή είναι ένας μυστήριος εχθρός, ο οποίος διοικεί τα ανθρωπόμορφα όντα ονόματι Phantoms αλλά και τους υπόλοιπους villains χάρη σε ένα μηχανισμό που ελέγχει το μυαλό τους.

Με τη βοήθεια του Nick Fury και της τεχνητής νοημοσύνης της ιπτάμενης βάσης του, θα χρειαστεί να μαζέψουμε τα κομμάτια και να απελευθερώσουμε τους εχθρούς του Spider-man. Η υπόθεση δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, ωστόσο η πολύ καλή δουλειά τόσο στα κείμενα όσο και στην απόδοσή τους  καταφέρνει να την κάνει πολύ ευχάριστη. Όντας το δυνατότερο σημείο του τίτλου, οι διάλογοι είναι αβίαστα χιουμοριστικοί ενώ οι ηθοποιοί χαρίζουν τις φωνές τους επιτυχημένα. Ωστόσο τα καλά στοιχεία του τίτλου σταματάνε εδώ. Το σημαντικότερο στοιχείο του παιχνιδιού είναι η δυνατότητα να συμμαχούμε με τους διάφορους ορκισμένους εχθρούς του ήρωα μας αλλά και με άλλους ήρωες που έρχονται να μας βοηθήσουν οικειοθελώς.

Προκειμένου να πάρουμε τους πρώτους με το μέρος μας χρειάζεται να τους νικήσουμε σε ανάλογη αναμέτρηση. Με το πέρας σχεδόν κάθε επιπέδου αποκτούμε πρόσβαση σε κάποιον καινούριο χαρακτήρα. Κατά την διάρκεια της περιπέτειας μπορούμε να ελέγχουμε τον Spider-man, καθώς επίσης έναν ακόμη χαρακτήρα για να μας βοηθάει. Μπορούμε να εναλλάσσουμε τον χειρισμό μεταξύ των δύο με το πάτημα ενός κουμπιού, ενώ εξίσου εύκολο είναι να πάρει το χειριστήριο ένας φίλος μας και να μπει στη δράση. Παρόλο που η ιδέα να μπορούμε να παίξουμε με αγαπημένους χαρακτήρες -τους οποίους πολλοί σπάνια μπορούμε να ελέγξουμε σε άλλα παιχνίδια- όπως οι Green Goblin, Doc Oc, Rhino και άλλοι είναι ιδιαίτερα ελκυστική, ο ιδιαίτερα απλοϊκός χειρισμός δεν επιτρέπει την πλήρη αξιοποίησή τους.

Παρόλο που σε παρόμοιους action τίτλους η ύπαρξη αδύναμης-γρήγορης και δυνατής-αργής επίθεσης μάλλον θεωρείται αυτονόητη, εδώ υπάρχει μόνο ένα κουμπί για χτυπήματα, με το οποίο μπορούμε να επιτύχουμε μόνο δύο διαφορετικά combos. Εκτός αυτού, υπάρχει το κουμπί για τη λαβή και το πιάσιμο αντικειμένων καθώς και αυτό για το άλμα. Τις διάφορες ειδικές δυνάμεις των χαρακτήρων μπορούμε να τις ενεργοποιήσουμε έχοντας κρατημένο για λίγο το κουμπί της επίθεσης ή της λαβής. Μπορεί το παιχνίδι να προορίζεται για μικρότερες ηλικίες, αλλά το σύστημα χειρισμού είναι σίγουρα πιο απλό από ό,τι χρειάζεται. Θα μπορούσαν τουλάχιστον οι δυνάμεις να ήταν περισσότερες ή να ενεργοποιούνταν με την χρήση των υπολοίπων κουμπιών. Η έλλειψη κινήσεων σημαίνει, φυσικά, ότι οι περισσότεροι σύμμαχοι δεν παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές στις δυνατότητές τους. Διαφορετικά animations στις λαβές και διαφορετική απεικόνιση των combos δεν καταφέρνουν να αλλάξουν παρά ελάχιστα την εμπειρία.

Τελειώνοντας κάθε επίπεδο (από τα 20 συνολικά) και πριν ξεκινήσουμε την επόμενη αποστολή μπορούμε να ξοδέψουμε τους πόντους που αποκτούμε από την εξουδετέρωση των αντιπάλων προκειμένου να αναβαθμίσουμε την ισχύ, την αντοχή και τη δύναμη των ειδικών επιθέσεων των ηρώων. Εξαίρεση αποτελεί ο Spider-man για τον οποίο μπορούμε να “ξεκλειδώσουμε” νέες δυνάμεις. Το σημαντικότερο πρόβλημα του παιχνιδιού είναι η μονοτονία που το διακατέχει. Μπορεί, θεωρητικά, να ταξιδεύουμε σε ιδιαίτερα ξεχωριστούς χώρους (Τόκιο, Αίγυπτο και Τρανσυλβανία μεταξύ άλλων) αλλά εκτός από τη διαφοροποίηση των απλοϊκών backrounds και το διαφορετικό ντύσιμο των εχθρών έχουμε να κάνουμε ουσιαστικά με μικρές παραλλαγές του πρώτου επιπέδου.

Οι phantoms σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού έρχονται σε τρεις διαφορετικούς τύπους. Οι μικρότεροι και πιο κοινοί στο ίδιο μέγεθος με τον Spider-man, οι μεγαλύτεροι και πιο ανθεκτικοί στη συνέχεια και τέλος οι γίγαντες. Εκτός από τις μάχες με τα bosses, σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα πολεμάμε αυτούς ακριβώς τους εχθρούς. Η προσπάθεια της εταιρίας να τους διαφοροποιήσει ντύνοντάς τους με ρούχα ανάλογα για την κάθε περιοχή σίγουρα δεν καταφέρνει το παραμικρό, καθώς δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία αν θα πολεμάμε εχθρούς ντυμένους ως νίντζα ή με αιγυπτιακές στολές. Αλλά η μονοτονία του τίτλου δεν σταματάει εδώ. Όλα τα επίπεδα έχουν ακριβώς την ίδια μορφολογία. Μπορεί να βρισκόμαστε στο εσωτερικό μίας έπαυλης ή στις οροφές πανύψηλων κτηρίων, αλλά η ουσιαστική διαφοροποίησή τους είναι ελάχιστη.

Η εξέλιξη του gameplay έχει ως εξής: Προχωράμε σε διαδρόμους, φτάνουμε σε έναν ανοιχτό χώρο που θα τον χαρακτηρίζαμε ως αρένα, εξουδετερώνουμε διάφορους εχθρούς, ξεκλειδώνεται μία πόρτα, προχωράμε στον επόμενο διάδρομο και ούτω καθεξής. Αν και υποτίθεται ότι τη μία στιγμή βρισκόμαστε σε ουρανοξύστες του Τόκιο και την άλλη σε πύργους της Τρανσυλβανίας τα επίπεδα πάντα ακολουθούν την παραπάνω λογική έχοντας ταυτόχρονα μηδαμινή αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Μπορούμε να σηκώνουμε πέτρες, καρέκλες και διάφορα άλλα διάσπαρτα αντικείμενα (ανάλογα με το ύφος της τοποθεσίας που βρισκόμαστε) για να τα πετάμε στους εχθρούς και τίποτα παραπάνω.

Σαν να μην έφτανε η μονοτονία του παιχνιδιού που καταφέρνει να κάνει τον παίκτη να βαρεθεί σε λιγότερο από μισή ώρα, οι δημιουργοί αποφάσισαν ότι θα είναι ωραίο σε κάθε αρένα να γίνεται η παρουσίαση των εχθρών που θα μας επιτεθούν. Με αυτό εννοούμε ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων που εισερχόμαστε σε μία καινούρια “arena”, η δράση σταματάει και η κάμερα γυρνάει έτσι ώστε να μας δείξει τα σημεία από όπου έρχονται οι εχθροί. Το μόνο που επιτυγχάνεται με αυτήν την τεχνική είναι να πέφτει συνεχώς ο ρυθμός του παιχνιδιού. Εξοντώνοντάς τους εν συνεχεία, η κάμερα μάς δείχνει συνήθως, όχι μόνο την πόρτα που ξεκλειδώνεται ώστε να πάμε στην επόμενη περιοχή, αλλά κινείται με τέτοιο τρόπο που να αποκαλύπτει την τοποθεσία, εάν υπάρχει, κάποιου μυστικού αντικειμένου. Όχι πως θα ήταν δύσκολο να τα εντοπίσουμε, λόγω της λιτότητας των επιπέδων, αλλά ουσιαστικά αποτρέπει το οποιοδήποτε ψάξιμο αυτών.

Τα γραφικά του παιχνιδιού όχι μόνο δεν είναι καλά για την έκδοση του παιχνιδιού στο Xbox 360 αλλά είναι τόσο απλοϊκά που ακόμα και για το PS2 φαίνονται μέτρια. Αρκεί να δείτε την πρώτη cutscene με ingame γραφικά όπου γίνεται η συνάντηση του Spider-man με το Nick Fury για να δείτε το πόσο μέτρια και απλοϊκά σχεδιασμένα είναι τα μοντέλα. Από εκεί και έπειτα η απλότητα του σχεδιασμού παραμένει σε όλα τα περιβάλλοντα παρουσιάζοντας ελάχιστα διαφορετικά σκηνικά για κάθε μία από τις 5 διαφορετικές τοποθεσίες.

Η απλότητα του Spider-man: Friend Or Foe το καθιστά εντέλει ως ένα από τα πιο μονότονα παιχνίδια που έχουμε δοκιμάσει τον τελευταίο καιρό και σίγουρα η εισαγωγή διαφόρων χαρακτήρων δεν καταφέρνει να σώσει την κατάσταση. Είναι γεγονός ότι παίζοντας το demo είναι σαν να έχετε δει όλο το περιεχόμενο του παιχνιδιού, εξαιρουμένων των διαφορετικών ηρώων. Ομολογουμένως όχι και τόσο σημαντικός λόγος για να δοκιμάσετε την τελική έκδοση. Μπορεί ο τίτλος της Activision να προορίζεται για τις μικρότερες ηλικίες αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την έλλειψη περιεχομένου.

Νικόλας Μαρκόγλου

Ανάλυση 480p/ 720p/ 1080i/ 1080p
Widescreen Ναι
PAL 60Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Surround/ Dolby Digital 5.1
PEGI 7+