Tony Hawk’s Proving Ground

Αν αρέσκεστε στις υψηλές προκλήσεις, η νέα “περιπέτεια” του Tony θα σας ικανοποιήσει απόλυτα

Αν αρέσκεστε στις υψηλές προκλήσεις, η νέα “περιπέτεια” του Tony θα σας ικανοποιήσει απόλυτα

Βλέποντας την πορεία της σειράς Tony Hawk εδώ και τόσα χρόνια είναι αλήθεια πως έπρεπε να φτάσουμε στο έτος 2007 για να διαπιστώσουμε ορισμένα πράγματα που τόσο καιρό αδυνατούσαμε ή δεν θέλαμε να παραδεχτούμε. Πως δηλαδή επικρατεί μια στασιμότητα, που φέτος είναι ακόμα πιο έντονη. Γιατί, μπορεί η Neversoft να προσθέτει σε ετήσια βάση ολοένα και περισσότερα λιθαράκια σε αυτό το οικοδόμημα που καταπιάνεται με τα αρκετά δημοφιλές skateboarding, αλλά ποτέ δεν ρίσκαρε ή έστω προσπάθησε να αλλάξει κάτι. Απλά η λογική της είναι η βελτίωση με μικρά βήματα, που πολλές φορές δεν είναι και πολύ εμφανή στο ευρύ κοινό. Αυτό δεν σημαίνει πως σαν δημιουργία το Proving Ground είναι μέτριο. Σε καμία περίπτωση. Απλά δεν είναι τόσο αλλαγμένο ή ριζοσπαστικό όσο θα περίμεναν οι οπαδοί της σειράς. Και ειδικά όταν πλέον ο ανταγωνισμός δηλώνει παρών (βλ. Skate), με τις ισορροπίες να ταλανίζονται (παρόλο που για την ώρα δεν δείχνουν να αλλάζουν), τότε η γκρίνια μοιάζει με αναπόφευκτο κακό.

Κοιτάζοντας συνολικά το νέο αυτό Tony Hawk με μια πρώτη σκέψη θα λέγαμε πως στέκεται στο ύψος του ακολουθώντας τα υψηλά στάνταρ της σειράς, ενώ τα αρνητικά του στοιχεία εντοπίζονται σε δύο σημεία. Αφενός δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου στη δομή του σε σχέση με το περυσινό Project 8 και αφετέρου γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκο και δύσκολο. Στο δεύτερο σημείο πολλοί θα πουν πως δεν είναι απαραίτητα κακό ο βαθμός δυσκολίας να ανεβαίνει και ως έναν βαθμό θα μας βρουν σύμφωνους. Απλά όπως θα δούμε παρακάτω δεν είναι και τόσο απλό.

Από το αρχικό κιόλας μενού γίνεται εμφανής η προσπάθεια της απλοποίησης του τίτλου σε θέματα επιλογών, μιας και αυτές είναι οι απολύτως απαραίτητες (έστω και οριακά). Έτσι, πέρα από το carreer mode ή story mode αν προτιμάτε, τα υπόλοιπα modes είναι αυτά για κόντρες ανάμεσα σε δύο παίκτες καθώς και οι δικτυακές αναμετρήσεις. Βέβαια η συγκεκριμένη επιλογή δεν είναι κατακριτέα, αλλά θα θέλαμε να βλέπαμε και μια επιλογή για free ride, για παράδειγμα, όπου ο παίκτης παίρνει απλά την σανίδα του και ξεχύνεται στους δρόμους για να εκτελέσει τα ακροβατικά του. Αντί αυτού είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει μια πορεία, παρακολουθώντας αρκετά ανούσια cut scenes, για να συνειδητοποιήσει πως όλα αυτά θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν συμπεριληφθεί σε ένα αυτόνομο και προπάντων πρακτικότερο tutorial.

Αυτή η αντίληψη της Neversoft, που δεν επιλέγει την οδό της αμεσότητας και της γρήγορης πρόσβασης, είναι διάχυτη από την αρχή μέχρι το τέλος, τόσο που γρήγορα ο τίτλος καταντάει να απευθύνεται σε ένα πολυπληθές μεν, αλλά hardcore κοινό, που είναι διατεθειμένο να περάσει πολλές ώρες μπροστά από την οθόνη του μέχρι να καταφέρει να τον ολοκληρώσει. Το Proving Ground προσπαθεί και τελικά επιτυγχάνει να περάσει την ψευδαίσθηση πως υπάρχει και ένα σενάριο πάνω στο οποίο στηρίζονται όλα. Εδώ το παρών δίνουν πολλοί γνωστοί skaters του παγκόσμιου στερεώματος, ωστόσο, οι ερμηνείες των «ηθοποιών» οι οποίοι τους υποδύονται δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Οι συμβουλές τους είναι αρκετά χρήσιμες και θα βοηθήσουν τον παίκτη να υπογράψει κάποιο συμβόλαιο ή μια χορηγία, κάτι που τελικά φαίνεται να είναι και ο απώτερος στόχος του παιχνιδιού.

Αναμενόμενα, η επιλογή create player είναι παρούσα όπου και η συμφωνία της εταιρίας με γνωστές φίρμες ειδών ένδυσης, υπόδησης και λοιπών αξεσουάρ προσφέρει πρακτικά άπειρες επιλογές. Έτσι είναι καθαρά θέμα γούστου η τελική εμφάνιση του skater όσο και του board το οποίο θα χρησιμοποιεί, ενώ η χρήση του Xbox Live επιτρέπει την επιμήκυνση της λίστας και την ανανέωσή της ανά τακτά χρονικά διαστήματα (πάντα σύμφωνα με την Neversoft). Αφήνοντας στην άκρη τα στοιχεία της εμφάνισης και περνώντας σε περισσότερο ουσιαστικά, από την αρχή παρουσιάζονται 3 κατηγορίες skaters. Η πρώτη ονομάζεται rigger και είναι η περισσότερο ελεύθερη από τις 3.

Εδώ το σκεπτικό είναι η δημιουργία ακροβατικών ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία, χρησιμοποιώντας οτιδήποτε φανταστεί κανείς (έναν κάδο απορριμμάτων για παράδειγμα). Μέσω ενός αρκετά κατανοητού μενού, ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να τοποθετήσει μπάρες σε οποιοδήποτε σημείο θέλει, για να εκτελέσει αργότερα κάποιο grind. Από την άλλη συναντάμε τον hardcore skater, όπου έχει σαν βασική επιδίωξη να κάνει skate παντού και πάντα, αγνοώντας τα πάντα γύρω του, ακόμα και τα όργανα του Νόμου. Τέλος, η τριάδα ολοκληρώνεται από τον carreer skater, ο οποίος -όπως μαρτυρά το όνομα- του έχει βάλει σαν σκοπό να κάνει το χόμπι του επάγγελμα, κάνοντας πολλές φωτογραφήσεις, με σκοπό πάντοτε τη δημοσιότητα.

Πάντως το πλέον ευχάριστο είναι πως, πλέον, το story mode παρουσιάζεται περισσότερο απελευθερωμένο από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, προσφέροντας μια ικανοποιητική ελευθερία κινήσεων. Έτσι, έπειτα από αρκετή ώρα είναι αλήθεια, ξεκινάει και η δράση. Ο χαρακτήρας αρχικά έχει περιορισμένες διαθέσιμες κινήσεις, καθόλου φήμη, ενώ και τα skills του βρίσκονται σε μηδαμινά επίπεδα. Οπότε, είναι εμφανές ότι αυτά είναι τα στοιχεία στα οποία επιβάλλεται να επικεντρώσει την προσοχή του ο παίκτης και να τα αυξήσει. Και η προσπάθεια θα πρέπει να είναι πολύ μεγάλη. Η σειρά εδώ και χρόνια βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις μας, αλλά παράλληλα από τα τέλη του 1998 όπου και εμφανίστηκε το πρώτο Tony Hawk, τίτλο τόσο δύσκολο όσο το Proving Ground δεν συναντήσαμε. Και αυτό διότι δεν είναι λίγες οι φορές όπου ένα μικρό λάθος  θα αποβεί μοιραίο, με τον παίκτη να βρίσκεται πεσμένος στο έδαφος και με το skateboard του να αγνοείται.

Η επιλογή του Nail the rick είναι και πάλι εδώ, οπότε πιέζοντας τους δύο αναλογικούς μοχλούς ο χρόνος επιβραδύνεται και η κάμερα πλησιάζει κοντά στα πόδια του χαρακτήρα. Έτσι ακολουθώντας μια αλληλουχία χειρισμών ο αναβάτης εκτελεί ορισμένα εντυπωσιακά stunts, ενώ παράλληλα όσο ανεβαίνει επίπεδα και οι διαθέσιμες κίνησες θα είναι περισσότερες, αυτές θα μπορούν να συνδεθούν κερδίζοντας έτσι ακόμα περισσότερους πόντους. Μέχρι εδώ όλα καλά. Τα αρνητικό της όλης υπόθεσης είναι πως τελικά το όλο στήσιμο καταντά γρήγορα να γίνει υπερβολικά δύσκολο. Εδώ τα λάθη δεν συγχωρούνται, ενώ και το επίπεδο δυσκολίας ανεβαίνει κάπως απότομα.

Σίγουρα υπάρχει μεγάλη ποικιλία από objectives όπου τα περισσότερα είναι πανέξυπνα, αλλά ορισμένα είναι και σχεδόν ακατόρθωτα. Τα παράπονά μας εστιάζονται στο γεγονός πως έχουμε να κάνουμε με έναν σαφώς arcade τίτλο, που όμως δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν όντως είναι κάτι τέτοιο ή αν θέλει να περάσει κάποια στιγμή στην αντίπερα όχθη του simulation, άσχετα αν απέχει πολύ. Τα ακροβατικά που εκτελούνται είναι αδύνατο να εκτελεστούν από κάποιον πραγματικό αθλητή, οπότε η τόση εμμονή και στην παραμικρή λεπτομέρεια (ή στο ακριβές πάτημα κάποιου πλήκτρου) προσωπικά μας βρίσκει αντίθετους. Σαφέστατα και η φυσική είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και το όλο σκεπτικό είναι η εκτέλεση συνεχόμενων ακροβατικών, καθώς και grinds σε οποιαδήποτε επιφάνεια, αλλά ποιος ο λόγος τα πάντα να είναι τόσο δύσκολα;

Όπως είπαμε και παραπάνω το Proving Gound στοχεύει σε ένα κοινό που είναι διατεθειμένο να δαπανήσει πολλές ώρες μαζί του και που μπορεί να συγχωρέσει το παράλογο επίπεδο δυσκολίας. Και αυτή είναι και η σημαντικότερη διαφορά του από τον μεγάλο του αντίπαλο, το skate της EA. Γιατί συνολικά οι δύο τίτλοι είναι πολύ καλοί, αλλά είναι εμφανές πως η Neversoft, κυρίως λόγω εμπειρίας, κερδίζει στα σημεία. Και αυτό θα φανεί έπειτα από αρκετές ώρες παιχνιδιού, όπου και οι πιο υπομονετικοί και ικανοί καταφέρουν να ξεδιπλώσουν όλες τις αρετές του και ανακαλύψουν το βάθος που προσφέρει.

Περνώντας στα του τεχνικού τομέα, το παρουσιαστικό του Proving Ground θα λέγαμε πως δεν απογοητεύει. Τα γραφικά -και ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τους χαρακτήρες- δεν εντυπωσιάζουν αλλά απεναντίας είναι οριακά αποδεκτά. Την κατάσταση σώζει η πόλη στην οποία διεξάγεται η δράση κυρίως λόγω της έκτασής της και των όμορφων εφέ με τα οποία είναι εμπλουτισμένη. Γενικότερα, τα γραφικά δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην έννοια new gen, αν και τελικά υπερκαλύπτονται από το gameplay. Σε καλύτερη μοίρα πάντως βρίσκεται ο ήχος. Εδώ δεν υπάρχουν πολλά μεγάλα ονόματα του χώρου, αλλά το soundtrack που αποτελείται, αναμενόμενα, από πολλά hip hop και dance ακούσματα, είναι το πλέον ιδανικό.

Τέλος το σύνολο ολοκληρώνεται από τις επιλογές για multiplayer, τόσο on όσο και offline, ενώ για πρώτη φορά ο παίκτης μπορεί να δημιουργήσει ένα δικό του επίπεδο βάση ενός που ήδη υπάρχει και να επιτρέψει σε άλλους φίλους του να το δοκιμάσουν μέσω Xbox Live. Μπορεί σε πολλά σημεία το παραπάνω κείμενο να είναι επικριτικό και όχι άδικα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ξαφνικά ο βασιλιάς άλλαξε στέμμα. Απλά φέτος αισθάνεται εντονότερη όσο ποτέ άλλοτε την παρουσία του ανταγωνισμού και που καλά θα κάνει σε μελλοντικές ενσαρκώσεις να προσπαθήσει να αλλάξει και να ξαναγίνει φιλικό προς τον χρήστη και ειδικά προς όλους εκείνους που αναζητούν την απλή διασκέδαση.

Γιώργος Τσακίρογλου

Ανάλυση 480p/ 720p/ 1080i/ 1080p
Widescreen Ναι
PAL 60Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Surround/ Dolby Digital 5.1
PEGI 16+