Resident Evil: Umbrella Chronicles

Η σειρά επισκέπτεται το Wii με ένα on-rails shooter που καταφέρνει να κρατήσει εν μέρει τις υποσχέσεις του

Γυρνώντας λίγα χρόνια πίσω, τότε που τα arcades γνώριζαν μεγάλη άνθηση, αναμφίβολα μεγάλη αναγνώριση είχαν τα παιχνίδια με light guns. Κάτι τα εντυπωσιακά περιφερειακά, κάτι η έμφυτη τάση των περισσότερων να αποδείξουν πως είναι καλοί στο σημάδι, όλο το χαρτζιλίκι εξαντλούνταν σε μερικά μόνο λεπτά. Κοιτάζοντας το σήμερα, δυστυχώς πολλά έχουν αλλάξει και έτσι πλέον η μόνη εμπειρία που μπορεί να απολαύσει ο καθένας περιορίζεται μόνο στην κατ’ οίκον. Αλλά ακόμα και έτσι, δε γίνεται να ακουστούν πολλά παράπονα, μιας και αρκετοί τίτλοι της συγκεκριμένης κατηγορίας έχουν κυκλοφορήσει εδώ και τόσα χρόνια. Από την άλλη πλευρά, το κακό είναι πως πέρα από τη θρυλική σειρά Time Crisis, ελάχιστες δημιουργίες καταφέρνουν να σκαρφαλώσουν πάνω από την μετριότητα, ενώ, πλέον, ακόμα και η δημιουργία της Namco–Bandai ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Το Resident Evil: The Umbrella Chronicles είναι ένας τίτλος που εκπλήσσει ευχάριστα, μιας και προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης, παρμένες όλες από τους τίτλους της σειράς, αλλά με την πάροδο του χρόνου καταλήγει να απευθύνεται μόνο στους οπαδούς της, αφού πολλά στοιχεία δείχνουν να απουσιάζουν, ενώ και ορισμένες λανθασμένες επιλογές στον χειρισμό καταντούν κουραστικές.

Ήταν εμφανές εδώ και καιρό πως η Capcom ήθελε να δημιουργήσει έναν ανάλογο τίτλο και τελικά το Wii Remote φαίνεται πως της έδωσε το έναυσμα για να προσπεράσει τα στραβοπατήματα του παρελθόντος. Αναφερόμαστε στο παλιότερο και τραγικό Gun Survivor, σε έναν τίτλο που είχε κυκλοφορήσει σε μια άγονη περίοδο για την σειρά Resident Evil και το μόνο κοινό που είχε με τους άλλους τίτλους του franchise ήταν απλά το όνομα. Τα πρώτα σημάδια σοβαρής ενασχόλησης της εταιρίας άρχισαν να φαίνονται με την κυκλοφορία του Resident Evil 4 στο Wii, όπου έγιναν ορατά τα πρώτα θετικά στοιχεία, πάντα σε θέματα χειρισμού.

Παράλληλα, αναμενόμενα είναι και τα χαρακτηριστικά του τίτλου. Πρόκειται για ένα light gun game με ό,τι καλό και κακό αυτό συνεπάγεται, ενώ είναι και μια δημιουργία που φέρει το όνομα Resident Evil, η οποία με τη σειρά της έχει και τα καλά αλλά και τα αρνητικά της στοιχεία. Εδώ η Capcom επέλεξε να δημιουργήσει έναν τίτλο που προσφέρει συγκεκριμένα επίπεδα από τα Resident Evil Zero, 1 και 3. Δυστυχώς, πέρα από ορισμένες αναφορές, τα γεγονότα του δεύτερου τίτλου απουσιάζουν παντελώς, ενώ το ένα επιπλέον σενάριο με τους Jill και Chris, που εισβάλλουν στα κεντρικά της Umbrella στη Ρωσία, δεν είναι και τόσο ενδιαφέρον.

Το ευχάριστο είναι πως όλα τα κενά που υπήρχαν εδώ και τόσα χρόνια στο σενάριο καλύπτονται πλέον από όμορφα cut scenes, λύνοντας έτσι πολλές απορίες, ενώ με την ολοκλήρωση ορισμένων κεφαλαίων, ξεκλειδώνονται αποστολές με τον Wesker. Γενικότερα, το Umbrella Chronicles έρχεται «φορτωμένο» με αρκετό extra υλικό, σε μια κίνηση που γενικότερα μας έχει συνηθίσει η Capcom τα τελευταία χρόνια. Κοιτάζοντας συνολικά τον τίτλο, είναι αλήθεια πως σε γενικές γραμμές φέρει εις πέρας την αποστολή του, μιας και πρόκειται για ένα διασκεδαστικό παιχνίδι. Η εμπειρία που προσφέρει είναι ικανοποιητική, αν και παρά το όλο υλικό που υπήρχε διαθέσιμο, η διάρκειά του κρίνεται οριακά αποδεκτή.

Αρχικά, κρίνεται αναγκαίο να πούμε πως το Umbrella Chronicles είναι ένα κλασικό light gun game, δηλαδή, ένας τίτλος που απαιτεί γρήγορα αντανακλαστικά, καλό σημάδι και που φυσικά διακρίνεται από την αυστηρή γραμμικότητα του, καθώς και από ένα αμφιλεγόμενο επίπεδο δυσκολίας. Παρόλο που υπάρχουν 3 διαθέσιμα, τελικά το πρώτο κρίνεται ανούσιο μιας και είναι υπερβολικά εύκολο, ενώ το δυσκολότερο από ένα σημείο και μετά είναι πραγματικά unplayable. Έτσι, ο παίκτης κινείται σε προκαθορισμένα μονοπάτια, με τα κεφάλαια να ακολουθούν τη χρονολογική σειρά του σεναρίου. Υπάρχει η δυνατότητα επιλογής χαρακτήρα, με τις διαφορές να εντοπίζονται μόνο στην αντοχή του καθένα στα αντίπαλα χτυπήματα, ενώ τα zombies είναι φυσικά και πάλι οι πρωταγωνιστές Πλέον, αυτά τα πλάσματα έχουν και ένα critical shot (συνήθως στο κεφάλι) από όπου εξουδετερώνονται με ένα και μόνο χτύπημα. Νέοι χαρακτήρες δεν υπάρχουν, ενώ και τα bosses επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν με συγκεκριμένο τρόπο.

Σε επίπεδο οπλισμού υπάρχουν πάρα πολλά όπλα, και εναλλάσσονται αρκετά εύκολα και γρήγορα ενώ οι χειροβομβίδες, αν και λίγες στον αριθμό, θα αποδειχθούν σημαντικός σύμμαχος λόγω της ισχύος τους. Παράλληλα, σε πολλά σημεία θα εμφανίζονται διάσπαρτα αντικείμενα, όπως first aid spays ή πυρομαχικά και εδώ θα φανούν τα γρήγορα αντανακλαστικά του καθενός. Ακόμα καλύτερα, σε ορισμένα σημεία υπάρχει η δυνατότητα επιλογής της πορείας, αλλά τελικά αυτό μάλλον περισσότερο προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια και να κρύψει κάπως την προαναφερθείσα γραμμικότητα, μιας και ουσιαστικές αποκλίσεις από την κεντρική πορεία δεν υπάρχουν.

Σε γενικές γραμμές αυτό είναι το Umbrella Chronicles. Βέβαια δεν είναι όλα του τα στοιχεία και τόσο αξιόλογα. Σαφώς και ορισμένες στιγμές έχουν μεταφερθεί πολύ καλά σε πρώτο πρόσωπο, ενώ η σκηνή από το Resident Evil με τα σκυλιά να εισβάλουν από τα παράθυρα είναι καλύτερη από ποτέ. Αλλά από την άλλη, το κυριότερο ελάττωμα είναι πως μεγάλο μέρος της ατμόσφαιρας έχει καταστραφεί, μιας και παρά τις προσπάθειες της Capcom, τα πάντα είναι αρκετά προβλέψιμα. Το όλο σύνολο έχει αποκτήσει έναν arcade χαρακτήρα, που όμως του λείπει ο ρυθμός, ενώ απουσιάζουν πάρα πολλά επίπεδα που θα θέλαμε να ζήσουμε ξανά, μειώνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την αξία του.

Το γεγονός πως ο τίτλος δανείζεται υλικό από τους συγκεκριμένα επεισόδια, συνεπάγεται πως -θέλοντας και μη- έχει κληρονομήσει και πολλά αρνητικά στοιχεία, με σοβαρότερο το AI των αντιπάλων, ενώ για άλλη μια φορά στον τομέα του ήχου -και ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τους διαλόγους- το αποτέλεσμα κρίνεται τουλάχιστον τραγικό. Πέρα από τα cut scenes, όπου εμφανίζονται και οι 2 χαρακτήρες, την ώρα της δράσης -και παρόλο που η κάμερα πολλές φορές εκτελεί στροφές 360 μοιρών- ο δεύτερος απλά απουσιάζει με μόνο τη φωνή του να δηλώνει παρούσα. Αυτά είναι προβλήματα που δικαιολογούνται λόγω της φύσης του τίτλου, αλλά από την άλλη αν κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με την σειρά Resident Evil, είναι πιθανό να απογοητευτεί και μάλιστα πολύ γρήγορα.

Εξίσου αδιάφορος είναι και ο τεχνικός τομέας, όπου ξεχωρίζουν περισσότερο οι χαρακτήρες παρά τα περιβάλλοντα, μιας και με την προσθήκη της τρίτης διάστασης, αυτά έχασαν μεγάλο μέρος από την λεπτομέρεια που τα διέκρινε παλιότερα. Αναμφίβολα, ο τομέας που ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους είναι αυτός του χειρισμού. Το Wii Remote είναι με διαφορά το βολικότερο περιφερειακό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν light gun, ενώ και η ακρίβειά του είναι παροιμιώδης. Για τον έλεγχο απαιτείται και η χρήση του Nunchuk, το οποίο έχει αναλάβει τον μερικό έλεγχο της κάμερας, καθώς και την εναλλαγή των όπλων.

Για τη δοκιμή του Umbrella Chronicles έγινε χρήση του Wii Zapper, όπου και εδώ θα σταθούμε λιγάκι παραπάνω. Ουσιαστικά πρόκειται για μια πλαστική θήκη από καλής ποιότητας πλαστικό, πάνω στην οποία «κουμπώνουν» το Wii Remote σε θέση παράλληλη με το έδαφος, αλλά και το Nunchuk στο πίσω μέρος. Η γενικότερη αίσθηση είναι πως ο παίκτης κρατάει στα χέρια του μια απομίμηση καραμπίνας και τελικά είναι πολύ καλή. Μοναδικό παράπονο είναι η σκανδάλη. Η πυροδότηση των όπλων γίνεται με το πλήκτρο Β του Remote, το οποίο ακουμπά επίσης απευθείας πάνω στο zapper χωρίς να μεσολαβεί κάτι άλλο – ένα ελατήριο για παράδειγμα – όμως ο “πλαστικός” ήχο που προκύπτει είναι κάπως ενοχλητικός.

Σε γενικές γραμμές το Zapper είναι ένα αρκετά βολικό περιφερειακό, αλλά αποδεικνύεται κουραστικό για το συγκεκριμένο τίτλο. Ο λόγος είναι πως για να κάνει κάποιο όπλο reload, απαιτείται η γρήγορη κίνηση του Wii Remote δεξιά–αριστερά, οπότε το αυξημένο βάρος του περιφερειακού με τα χειριστήρια επάνω είναι άβολο. Το συμπέρασμα που βγαίνει από το Resident Evil: Umbrella Chronicles είναι πως πρόκειται για έναν αρκετά αξιόλογο τίτλο, ίσως και για τον καλύτερο της κατηγορίας. Απλά, λόγω περιεχομένου, δείχνει να απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο κοινό, που θέλει να μάθει ακόμα περισσότερα για το σενάριο της σειράς και που είναι σε θέση να συγχωρέσει για άλλη μια φορά τα λάθη της. Σίγουρα η κατηγορία δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για πειραματισμούς και η Capcom ακολούθησε την πεπατημένη, αλλά ακόμα και έτσι αξίζει τον χρόνο σας.

Ανάλυση 480p
Widescreen Ναι
PAL 60Hz Ναι
Ήχος Mono/Stereo/Dolby ProLogic II
PEGI 18+