Trauma Center: Second Opinion

Μια δημιουργία που δεν χρειάζεστε δεύτερη γνώμη για να την αποκτήσετε

Μια δημιουργία που δεν χρειάζεστε δεύτερη γνώμη για να την αποκτήσετε

Μια δημιουργία που δεν χρειάζεστε δεύτερη γνώμη για να την αποκτήσετε

Τελικά αποδεικνύεται συνεχώς πως το Wii Remote είναι ένα χειριστήριο με πολλές λειτουργίες. Παρόλο που έχει δείξει ως τώρα αρκετές από τις αρετές του, φαίνεται πως ακόμα έχουν πολλά να δούνε τα μάτια μας, μιας και η προνοητικότητα της Nintendo είναι για άλλη μια φορά υπεράνω κριτικής. Και φυσικά, ο συγκεκριμένος τρόπος χειρισμού έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στην πράξη αυτό φαίνεται και στη νέα δημιουργία της Atlus, το Trauma Center: Second Opinion έναν τίτλο που αρχικά ίσως να μην κερδίζει τις εντυπώσεις, αλλά που τελικά είναι σε θέση να προσφέρει πάρα πολλές ώρες διασκέδασης, καθώς επίσης και πρόκλησης. Η ιδέα που κρύβεται πίσω από το Second Opinion είναι πως παίκτης καλείται να παίξει τον γιατρό, ξυπνώντας και εν μέρει μνήμες από την παιδική ηλικία των περισσοτέρων που αρέσκονταν να παίζουν το συγκεκριμένο παιχνίδι με τους φίλους ή ακόμα καλύτερα με τις φίλες τους…

Το θετικό της όλης υπόθεσης είναι πως το γενικότερο στήσιμο ναι μεν απευθύνεται σε υπομονετικούς gamers με σταθερό χέρι, αλλά ακολουθεί όσο το δυνατό περισσότερο μια απλουστευμένη οδό, ούτως ώστε να ικανοποιήσει ένα μεγάλο πλήθος παικτών, που θεωρούν το συγκεκριμένο επάγγελμα δύσκολο και απαιτητικό. Και σε τελική ανάλυση τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα.

Οι φίλοι της Nintendo θα γνωρίζουν σίγουρα το παλιότερο Trauma Center: Under the Knife, τίτλο που είχε κυκλοφορήσει για το DS και που το Second Opinion δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα καλοδουλεμένο port αυτού. Οι βελτιώσεις είναι πάρα πολλές ενώ στο κρίσιμο σημείο του χειρισμού, το Wii Remote κρίνεται αποτελεσματικότερο του stylus, χωρίς αυτό να συνεπάγεται πως το δεύτερο δεν κάνει καλά την δουλειά του. Απλά το νέο χειριστήριο αφήνει μια άλλη αίσθηση, σαφώς ακριβέστερη αλλά και πειστικότερη. Για όσους ασχολούνται για πρώτη φορά με την σειρά, να πούμε πως εδώ η καρτουνίστικη αισθητική αφήνει στην άκρη όποιες αποκρουστικές εικόνες συνεπάγεται μια εγχείρηση με αποτέλεσμα η ατμόσφαιρα να είναι περισσότερο χαρούμενη, παρά στενάχωρη ή καταθλιπτική.

Μιας και πρόκειται για δημιουργία της Atlus σε συνεργασία με την Nintendo είναι αλήθεια πως δεν περιμέναμε και κάτι το διαφορετικό. Και επειδή όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, το σύνολο αποδεικνύεται πως είναι έτσι όπως θα έπρεπε να είναι, φορτωμένο με πάρα πολλά και προπάντων ενδιαφέροντα στοιχεία.

Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο ενός νεαρού και φιλόδοξου γιατρού ονόματι Derek Stiles, ο οποίος ξεκινάει την καριέρα του σε ένα νέο νοσοκομείο και με τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει να είναι πάρα πολλές. Το σενάριο είναι αρκετά όμορφο και καλοδουλεμένο, το οποίο, φυσικά, εξελίσσεται μέσω cut scenes, τα οποία με την σειρά τους στηρίζονται στη λογική των story boards. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά μιας και στην πορεία μια παγκόσμια επιδημία καθώς και οι extra ικανότητες του παίκτη, δίνουν έναν διαφορετικό τόνο στον τίτλο. Για να μην υπάρξουν εσφαλμένες εντυπώσεις, το Trauma Center: Second Opinion δεν είναι ένας εύκολος τίτλος, αλλά ούτε και απευθύνεται σε μικρούς παίκτες.

Σίγουρα, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, οι εγχειρήσεις δεν παρουσιάζουν λεπτομερώς τα εσωτερικά όργανα, μιας και όλα έχουν μια καρτουνίστικη αισθητική, αλλά ακόμα και έτσι η ένδειξη ηλικίας (12+) καθώς και το ανεβασμένο επίπεδο δυσκολίας, βάζουν φρένο σε αρκετούς επίδοξους χειρουργούς. Σχετικά με το επίπεδο δυσκολίας, αυτό είναι σωστά κατανεμημένο σε τρεις βαθμίδες -από easy μέχρι hard- και έτσι ο καθένας θα βρει αυτό που του ταιριάζει, αν και το χαμηλότερο κρίνεται ως ιδιαιτέρως εύκολο.

Το Trauma Center: Second Opinion είναι ουσιαστικά ένας puzzle τίτλος, με τον παίκτη να καλείται να εκτελέσει μια σειρά από ενέργειες, που ως σκοπό έχουν να θεραπεύσουν τον ασθενή του. Ακούγεται απλό αλλά πιστέψτε μας δεν είναι. Αρχικά, οι επεμβάσεις είναι μεν εύκολες και γίνονται πάντα με την βοήθεια της συνεργάτιδας – νοσοκόμας, αλλά αργότερα η πρόκληση εκτοξεύεται σε υψηλά επίπεδα. Ακολουθώντας την εξέλιξη του σεναρίου, οι εγχειρήσεις είναι χωρισμένες σε κεφάλαια, με τον παίκτη να έχει την δυνατότητα να επαναλάβει οποιαδήποτε ανά πάσα στιγμή. Αναμενόμενα, οι επεμβάσεις είναι και ο πυρήνας του τίτλου. Στην αρχή ο παίκτης θα ασχοληθεί κυρίως με διάφορα εξωτερικά τραύματα, καθώς και με σπασμένα κοκάλα και έτσι τα πρώτα κεφάλαια θα τελειώσουν σχετικά γρήγορα.

Αλλά από εκεί και πέρα αρχίζουν τα ενδιαφέροντα. Οι μετέπειτα εγχειρήσεις είναι όσο δύσκολες θα περίμενε κάποιος να είναι, για παράδειγμα, η μεταμόσχευση καρδιάς και η αίσθηση που αφήνει ο τίτλος είναι η σωστή. Πάντως, η αλληλουχία των κινήσεων είναι πολλές φορές η ίδια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως καταντούν κουραστικές. Έτσι, σε μια επέμβαση που έχει να κάνει με κάποιο εσωτερικό όργανο, αρχικά απαιτείται να γίνει μια σωστή τομή πριν εντοπιστεί το πρόβλημα, ενώ κάθε φορά στο τέλος ακολουθούν τα ράμματα, τα αντισηπτικά φάρμακα και η εφαρμογή της γάζας.

Εδώ θα φανεί ποιος είναι αυτός που έχει σταθερό χέρι, μιας και αν μια τομή γίνει λάθος, τότε οι σφυγμοί του ασθενούς θα πέσουν, ενώ και η πίεση του χρόνου καθιστά την όλη κατάσταση περισσότερο αγχωτική. Όπως λίγο πολύ συμβαίνει και στην πραγματικότητα δηλαδή. Αλλά ευτυχώς, σε όλα τα παραπάνω σύμμαχος είναι ο ακριβέστατος χειρισμός, με το Wii Remote να κάνει και πάλι την διαφορά. Καταρχάς, το Remote έχει αναλάβει την κίνηση του κέρσορα στην οθόνη, ενώ με το Nunchuk γίνεται η εναλλαγή ανάμεσα στα (πολλά) διαθέσιμα εργαλεία. Ο χειρισμός συνολικά είναι απίστευτα βολικός και δεν θα πάρει πάνω από 5 λεπτά για τον παίκτη να τον κάνει κτήμα του.

Εκεί όμως που φαίνεται η διαφορά είναι στην ακρίβεια του τίτλου και οι λεπτές κινήσεις που απαιτούνται. Και εδώ για άλλη μια φορά το Wii Remote δείχνει τα «δόντια» του. Μπορεί ορισμένες ενέργειες να είναι δύσκολες στην εκτέλεσή τους, αλλά αυτό συνεπάγεται πως η πρόκληση βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και σε συνδυασμό με το εξαιρετικά ενδιαφέρον αλλά και πρωτότυπο περιεχόμενο του Trauma Center, δημιουργούν ένα υπερβολικά διασκεδαστικό και ενδιαφέρον πακέτο. Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί το Healing Touch, μια ικανότητα όπου ο παίκτης επιβραδύνει τον χρόνο και θα αποδειχθεί σωτήρια ουκ ολίγες φορές.

Γενικότερα, ο παίκτης δύσκολα θα βαρεθεί παρόλο που πρόκειται για μια αποκλειστικά single player εμπειρία. Ακόμα και όταν ολοκληρώσει όλες τις επεμβάσεις, θα ανατρέξει στις περισσότερες να τις εκτελέσει ξανά και ξανά, μιας και η υλοποίησή τους είναι μνημειώδης. Η εξέλιξη του σεναρίου δίνει μεν ζωή στους χαρακτήρες, ωστόσο το μόνο παράπονο που εντοπίσαμε είναι τα υπερβολικά voice overs. Σαφώς και το Second Opinion έχει τα κάποια προβλήματά του -με σημαντικότερο αυτών τη μη υποστήριξη widescreen στα 480p- αλλά ακόμα και έτσι δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για γκρίνια, μιας και το συγκεκριμένο πρόβλημα υπερκαλύπτεται από το όλο σύνολο.

Σε επίπεδο γραφικών ο τίτλος δεν κάνει την υπέρβαση, αλλά απεναντίας δείχνει να παραμένει στάσιμος. To γεγονός πως πρόκειται για ένα port είναι εμφανές στον τεχνικό τομέα γενικότερα, μιας και θα λέγαμε πως τα πάντα είναι περισσότερο λειτουργικά, παρά εντυπωσιακά. Εξάλλου, αυτό ταιριάζει και με το γενικότερο ύφος του τίτλου και σε τελική ανάλυση δεν ενοχλεί. Τα εσωτερικά όργανα έχουν αναπαραχθεί με όμορφο τρόπο, το ίδιο και τα εργαλεία, ενώ και τα cut scenes είναι καλοδουλεμένα. Οι περισσότεροι εδώ θα βρουν λόγο για να γκρινιάξουν, αλλά θα επαναλάβουμε και πάλι πως η ουσία βρίσκεται αλλού.

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το Trauma Center: Second Opinion. Μια δημιουργία όπου βάζει νοερά το παίκτη στην θέση του γιατρού και επιτρέπει σε πολλούς να ζήσουν το όνειρό τους, έστω και εικονικά. Ένας τίτλος με πολλές ώρες διασκέδασης και πρόκλησης, με τα πράγματα να μην είναι και τόσο απλά, όσο τουλάχιστον φαίνονται στην αρχή και που αναμφίβολα δεν απαιτείται μια δεύτερη γνώμη για να τον αποκτήσουν οι κάτοχοι Wii.

Γιώργος Τσακίρογλου

Ανάλυση 480i/ 480p
Widescreen Ναι (Όχι σε ανάλυση 480p)
PAL 60 Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Dolby Surround Pro Logic II
PEGI 12+

Γιώργος Τσακίρογλου
Γιώργος Τσακίρογλου

Τα videogames για τον Γιώργο δεν είναι τρόπος ζωής. Η μεγάλη αγάπη του παραμένουν οι δύο τροχοί και -αναπάντεχα- ό,τι ψηφιακό προσπαθεί να τους μοιάσει. Τα χρόνια πέρασαν και πλέον τα "παιχνίδια" αποτελούν ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα, αλλά πάντα ένα αναπόσπαστο κομμάτι της, όπως είναι η μουσική, οι βόλτες, τα ταξίδια και... οι σούζες!

Άρθρα: 4264

Υποβολή απάντησης