Need for Speed ProStreet

Το ProStreet έρχεται και στο PSP, με μια δημιουργία που δυστυχώς δεν κρατά ψηλά το όνομα της σειράς

Το ProStreet έρχεται και στο PSP, με μια δημιουργία που δυστυχώς δεν κρατά ψηλά το όνομα της σειράς

Κοιτάζοντας την σειρά Need for Speed συνολικά μπορεί εύκολα να διακρίνει ο καθένας πως εδώ και χρόνια η ΕΑ δεν διστάζει να προβεί σε σημαντικές αλλαγές στον πυρήνα της, οι οποίες είναι άλλοτε θετικές και άλλοτε αρνητικές. Βέβαια, το γεγονός πως καταφέρνει να βρίσκεται στην επικαιρότητα είναι κάτι το θετικό, αν και πλέον ο λόγος που αυτό συμβαίνει οφείλεται ξεκάθαρα στο γεγονός της σωστής προώθησης, αλλά και στην γενικότερη κουλτούρα που το ακολουθεί. Αλλά όλα αυτά μέχρι και φέτος, όπου δυστυχώς το ProStreet αποδεικνύεται σε μια από τις χειρότερες δημιουργίες της πάλαι ποτέ κορυφαίας σειράς που θα απογοητεύσει όσους περίμεναν ένα ανανεωμένο arcade racer. Όσοι παρακολουθούν τους τίτλους Need for Speed από τα πρώτα τους βήματα, μπορούν εύκολα να διακρίνουν πως πολλές φορές έχουν πέσει θύματα πειραματισμών της εταιρίας. Φυσικά και ως ένα βαθμό αυτό είναι καλό να συμβαίνει, αλλά δυστυχώς πολλές φορές η φιλοσοφία του developer φάνηκε πως στόχευε καθαρά στο κερδοσκοπικό μέρος, αγνοώντας τα παράπονα του κοινού.

Έτσι αυτό που ξεκίνησε σαν ένα κατά τρόπο race simulator με εξωτικά αυτοκίνητα, στην πορεία έγινε ένα καθαρόαιμο arcade -με τις καταδιώξεις με την αστυνομία να αποτελούν μέχρι και σήμερα την καλύτερη ίσως στιγμή της σειράς- για να δώσει τη θέση του σε παράνομους αγώνες όπου οι μετατροπές των αυτοκινήτων ήταν πλέον ο βασικός κορμός. Όλα αυτά συνέβαιναν πριν την έλευση του ProStreet και παρά τα προβλήματά τους, είναι αλήθεια πως όλες οι δημιουργίες είχαν να προσφέρουν και από κάτι το ξεχωριστό. Μπορεί το ετήσιο update να ήταν πλέον γεγονός, αλλά ακόμα και έτσι υπήρχε ψυχή σε κάθε τίτλο που έφερνε το ιστορικό όνομα Need for Speed.

Αλλά δυστυχώς και για άγνωστη αιτία, η ΕΑ με μια κίνηση που δυσαρέστησε τους περισσότερους, διαγράφει με μιας το παρελθόν και για άλλη μια φορά προβαίνει σε μια ριζική αλλαγή που όμως είναι και με διαφορά η χειρότερη στιγμή της. Τα πάντα πλέον κινούνται σε νόμιμα πλαίσια, την εμφάνισή τους κάνουν αυτοκίνητα καθημερινής χρήσης, οι αγώνες διεξάγονται σε αδιάφορες αγωνιστικές πίστες και γενικότερα το ProStreet θέτει από μόνο του όρια που σε τελική ανάλυση δεν του αρμόζουν. Παράλληλα, το ύφος αλλά και η δομή των αγώνων έχει αλλάξει και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που αν δεν υπήρχε το όνομα Need for Speed, η νέα αυτή δημιουργία θα περνούσε εντελώς απαρατήρητη.

Όλα αυτά συνέβησαν πριν περίπου τρεις μήνες όταν και κυκλοφόρησε ο τίτλος για τις «μεγάλες» κονσόλες αλλά και το PC. Αναμενόμενα, έφτασε και η ώρα της μεταφοράς στις φορητές κονσόλες και έτσι μετά το DS, έρχεται το PSP να φιλοξενήσει αυτό το νέο racer,  αλλά δυστυχώς αποδεικνύεται πως η παρούσα έκδοση είναι απλά κακή. Η προχειρότητα είναι εμφανής παντού, ενώ πολλά στοιχεία της πρωτότυπης έκδοσης εδώ είτε έχουν απλοποιηθεί ή, ακόμα χειρότερα, έχουν διαγραφεί. Μπορεί από μόνη της η κονσόλα της Sony να θέτει σοβαρούς περιορισμούς, αλλά κοιτάζοντας άλλες αντίστοιχες δημιουργίες είναι εμφανές πως εδώ επικρατεί η λογική της βιαστικής μεταφοράς. Με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται αυτό.

Ο μόνος τομέας όπου το ProStreet καταφέρνει να κερδίσει τα εύσημα έχει να κάνει με το γενικότερο layout και τον πρωτότυπο σχεδιασμό των μενού. Η μοντέρνα εικόνα με τα όμορφα logos που περνούν γρήγορα μπροστά από την οθόνη, με την συνοδεία πάντοτε των γνωστών πλέον EA tracks, δημιουργούν μια αρκετά ελκυστική εικόνα. Ο παίκτης πληροφορείται πως βασικός σκοπός είναι να κερδίσει όσο το δυνατό περισσότερους αγώνες με σκοπό να αυξήσει το επίπεδό του, μιας και έτσι θα γίνονται διαθέσιμα περισσότερα αυτοκίνητα καθώς και πίστες. Έπειτα ακολουθεί η επιλογή της Driver Persona, η οποία πρακτικά είναι το επίπεδο δυσκολίας και έτσι διαθέσιμες είναι οι Weekend Warrior (easy), Adrenaline Junkie (medium) και Speed King (expert) με τις διαφορές μεταξύ τους να είναι ορατές μέσα στην πίστα.

Επιλέγοντας το career και εξερευνώντας τις επιλογές αγώνα, βλέπουμε τα modes Knockout, Speed trap, Circuit και Time Attack. Για κάποιο μυστήριο λόγο απουσιάζουν τα drag και drift racings, ενώ και τα προαναφερθέντα δύσκολα καταφέρνουν να ικανοποιήσουν, κυρίως λόγω της αλλοπρόσαλλης ΑΙ. Έτσι, οι αντίπαλοι ενεργούν πάντοτε ύπουλα, ιδίως στο Speed King επίπεδο, αναπτύσσοντας εξωπραγματικές ταχύτητες στις ευθείες και στρίβοντας με χαρακτηριστική άνεση στις στροφές. Ακόμα χειρότερα, σπάνια αντιλαμβάνονται την παρουσία του αυτοκινήτου του παίκτη, ενώ ο μικρός τους αριθμός στην πίστα δεν προδιαθέτει για έντονο ανταγωνισμό.

Έτσι, σχεδόν από τον πρώτο αγώνα θα αρχίσουν και τα παράπονα, μιας και το playability περνάει σε δεύτερη μοίρα. Είναι αλήθεια πως οι παίκτες περισσότερη ώρα θα ασχοληθούν με τις μετατροπές που θα κάνουν στο αυτοκίνητό τους παρά με τα τεκταινόμενα στην εκάστοτε διαδρομή. Ευτυχώς ο συγκεκριμένος τομέας είναι αρκετά προσεγμένος, με τις βελτιώσεις να αφορούν τόσο μηχανικά μέρη όσο και αυτά που διαφοροποιούν την εξωτερική εμφάνιση, κάνοντας το κάθε όχημα όσο όμορφο ή άσχημο θέλει ο καθένας. Αλλά επιστρέφοντας στους αγώνες και με ένα σαφώς βελτιωμένο όχημα, η αίσθηση που αποκομίζει κάποιος δεν αλλάζει.

Τα συνολικά 101 events είναι πραγματικά βαρετά, μιας και ακολουθείται συνεχώς το ίδιο μοτίβο, το οποίο ωθεί τον παίκτη να κερδίζει λεφτά, να προβαίνει στις ανάλογες βελτιώσεις και να συνεχίζει στον επόμενο αγώνα. Μπορεί αυτό να ακούγεται ενδιαφέρον, αλλά γρήγορα καταντάει επαναλαμβανόμενο, ενώ και η ΑΙ δεν προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα, με τον παίκτη άλλοτε να κερδίζει τους αγώνες υπερβολικά εύκολα και άλλοτε μετά βίας να καταφέρνει να ακολουθεί τους πρωτοπόρους. Η άσχημη εικόνα μετριάζεται από το multiplayer όπου μέχρι και 4 άτομα μπορούν να συναγωνιστούν, προσπερνώντας έτσι τα αρκετά προβλήματα του τίτλου, όπως είναι για παράδειγμα οι βαρετές πίστες.

Προσπαθώντας να αναζητήσει κάποιος ένα θετικό στοιχείο για να σταθεί και να πει κάτι ενθαρρυντικό για το ProStreet, είναι αλήθεια πως δεν θα καταφέρει να εντοπίσει κάτι τέτοιο. Την ήδη άσχημη εικόνα δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο ο ασαφέστατος χειρισμός -με τον αναλογικό μοχλό το παιχνίδι, απλά, δεν «παίζεται»- ενώ και ο τεχνικός τομέας δύσκολα θα καταφέρει να ικανοποιήσει. Φυσικά, ούτε λόγος για να εντυπωσιάσει, μιας και η τραχιά εικόνα των γραφικών παραπέμπει σε τίτλους που δίχως υπερβολή μεσουρανούσαν την εποχή του PlayStation. Το alliasing είναι υπερβολικά έντονο, το frame rate -ιδιαίτερα στις στροφές- πέφτει κατακόρυφα ενώ και η ταχύτητα των οχημάτων είναι αποκαρδιωτικά χαμηλή, άσχετα από τις βελτιώσεις που έχει κάνει ο παίκτης.

Καλύτερης μεταχείρισης έχουν τύχει τα αυτοκίνητα, με τις ζημιές να είναι ορατές, αν και η χαμηλή ανάλυση πραγματικά τα αδικεί. Από εκεί και πέρα τα εφέ έχουν μια βασική εικόνα, ενώ οι πίστες πέρα από αδιάφορες σχεδιαστικά είναι ιδιαίτερα άδειες και βαρετές. Ο ήχος από την άλλη είναι σαφώς καλύτερος, με όμορφα μουσικά κομμάτια και σωστούς ήχους της μηχανής και των ελαστικών. Μπορεί να μην κάνουν τη μεγάλη διαφορά, αλλά σε σχέση με τα γραφικά, είναι σαφώς περισσότερο προσεγμένα.

Διαβάζοντας τα παραπάνω μπορεί εύκολα να συμπεράνει ο καθένας πως το ProStreet στην έκδοσή του για το PSP είναι μια πραγματικά αδιάφορη κυκλοφορία. Δυστυχώς, η σειρά Need for Speed με τις επιλογές της EA δείχνει να περνά μια σοβαρότατη κρίση, αν και όλα μαρτυρούν την πρόθεση της να δοκιμάσει κάποια στιγμή την τύχη της σε νέα μονοπάτια, σαφώς πιο simulation. Μόνο το μέλλον θα δείξει αν τελικά αυτό θα της βγει σε καλό, γιατί με τα μέχρι στιγμής δεδομένα η κατάσταση δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική.

Γιώργος Τσακίρογλου

PEGI 3+