Shinobi

Απλό, γρήγορο, δύσκολο

Shinobi, ένα όνομα πολύ γνωστό στους φίλους της SEGA. Ένα παιχνίδι που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1987 σε arcade και έμαθε μικρούς και μεγάλους να «σφάζουν» και να πετσοκόβουν κάθε αντίπαλο που έβρισκαν στο πέρασμά τους με το katana και τα kunai. Ο πιο γνωστός ήρωας της σειράς ήταν ο Joe Mushashi, στο φετινό όμως Shinobi αναλαμβάνουμε το ρόλο του πατέρα του Joe, Jizo Mushashi. Αν και η σειρά έχει δημιουργηθεί από τη SEGA, στο νεότερο τίτλο έχει αποκλειστικά το ρόλο του publisher. Η δημιουργός εταιρία είναι η Griptonite Games και ομολογουμένως τα έχει καταφέρει θαυμάσια, σε σχέση με τις αποτυχημένες 3D προσπάθειες που σταμάτησαν το 2003 και το PS2.

Το νέο Shinobi είναι ένα action/ platformer προοπτικής 2D, στο οποίο θα εξολοθρεύσουμε κάθε είδους αντίπαλο μπορούμε να φανταστούμε, από ninjas, μέχρι… ντούκια με mini-guns και μεταλλαγμένα τέρατα, ενώ και οι πίστες στις οποίες θα ταξιδέψουμε είναι πάρα πολλές και εξίσου όμορφες. Θα περιηγηθούμε σε γραφικά ιαπωνικά χωριά της εποχής, χιονισμένα όρη, ακόμα και εργαστήρια. Ωστόσο, η δράση και ο ρυθμός θα διακόπτονται για να περάσουμε ορισμένα επίπεδα, τα οποία έχουν σχεδιαστεί προκειμένου να εκμεταλλεύονται την τρισδιάστατη απεικόνιση της κονσόλας της Nintendo. Σε μερικά από αυτά τα επίπεδα, όπως το surfing, θα χρειαστεί να χειριστούμε τον ήρωά μας με το γυροσκόπιο του 3DS.

Η ιδέα και η υλοποίηση αυτών των μηχανισμώνείναι αρκετά καλές, αλλά θα δημιουργηθεί ένα θέμα όταν ενεργοποιήσουμε το 3D. Επειδή αναγκαζόμαστε να έχουμε το βλέμμα μας κεντραρισμένο στην τρισδιάστατη οθόνη της κονσόλας, οποιαδήποτε κίνησή της αριστερά ή δεξιά δημιουργεί σοβαρά προβλήματα -ένα συχνό φαινόμενο σε πολλά παιχνίδια του 3DS. Στις υπόλοιπες πίστες, όπου δε χρειαζόμαστε το γυροσκόπιο, η απόλαυση του 3D είναι σαφώς ανώτερη. Όπως προείπαμε, ο «πυρήνας» του παιχνιδιού είναι λίγο πολύ γνωστός και ιδιαίτερα γνώριμος σε όσους έχουν ασχοληθεί με τα πρώτα Shinobi της SEGA. Είναι μάλιστα τόσο όμοια, που ακόμα και ο βαθμός δυσκολίας του τίτλου θυμίζει εκείνες τις εποχές, όταν ο ένας θάνατος ακολουθούσε τον άλλο με ακατάπαυστο ρυθμό.

Ναι, το παιχνίδι δεν αποτελεί βόλτα στο πάρκο και δε ντρεπόμαστε να πούμε ότι ο υπογράφων έπαιξε το Shinobi στο βαθμό δυσκολίας "Beginner" για να υπάρχει ελπίδα να βγει αυτό το κείμενο. Ακόμα και σε αυτό το επίπεδο, οι «σφαλιάρες» είναι αμέτρητες, οπότε όποιος θαρραλέος τολμήσει να επιλέξει οτιδήποτε άνω του normal, θα χρειαστεί νέα φορητή κονσόλα σίγουρα. Αλλά η δυσκολία του παιχνιδιού δεν έγκειται μόνο στο πόσο δύσκολα σκοτώνονται οι εχθροί, αλλά και στο πόσο πολύ έχει αφομοιώσει ο χρήστης τα πλήκτρα του 3DS. Αν αυτός είναι ο πρώτος ή ο δεύτερος τίτλος σας, τότε καλύτερα να το ξανασκεφτείτε. Μέχρι να βρείτε με ποιο κουμπί γίνεται deflect το shuriken, ή ποιο είναι το “x” για να κάνετε κίνηση αντεπίθεσης, θα έχετε χάσει πέντε φορές… Για αυτόν το λόγο, αν δεν είσαστε έτοιμοι για πολλά «χαστούκια», σας προτείνουμε να ξεκινήσετε από το Beginner στο οποίο προσφέρονται άπειρες ζωές (θα τις χρειαστείτε) και δεν υπάρχει το άγχος του να χάσετε.

{PAGE_BREAK}

Όπως προαναφέραμε, το Shinobi απαιτεί εξαιρετικό συγχρονισμό και εξοικείωση με τα πλήκτρα της κονσόλας. Χειριζόμαστε τον Jizo με τον αναλογικό μοχλό, με τα κουμπιά έχουμε τις βασικές κινήσεις (άλμα, επίθεση, κ.λπ), με την σκανδάλη R γίνεται η απόκρουση επιθέσεων, ενώ με την σκανδάλη L ενεργοποιούμε τις μαγικές ικανότητες του ήρωά μας. Οι μαγείες είναι τέσσερις και μπορούμε να τις επιλέξουμε αγγίζοντας την οθόνη αφής. Η μαγεία της φωτιάς, κάνει άμεση ζημιά στους γύρω αντιπάλους μας και μας επιτρέπει να εξαπολύουμε δύο φλεγόμενα kunai για ορισμένη χρονική περίοδο. Η μαγείας της γης θα μετατρέψει το νίντζα μας σε έναν αόρατο, δυνατότερο και γρηγορότερο πολεμιστή για ορισμένο διάστημα, η μαγεία του φωτός θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε μερικά χτυπήματα, ενώ η μαγεία του νερού θα βελτιώσει το ύψος των αλμάτων και την ταχύτητα, ενώ θα κάνει και γρηγορότερα “reloads” στα kunai.

Από τεχνικής άποψης η προσπάθεια της Griptonite δείχνει αρκετά όμορφη, ξυπνώντας υπέροχες μνήμες σε όσους είχαν ασχοληθεί με τη σειρά στο παρελθόν. Τα επίπεδα είναι πανέμορφα σχεδιασμένα με άριστη ποικιλία, ενώ και η κίνηση του ήρωα είναι φυσικότατη και άκρως ομαλή. Για ένα 2D platformer, το γενικότερο οπτικό σύνολο είναι άκρως ικανοποιητικό. Στον τομέα του 3D τώρα, τα πράγματα είναι σχετικά απογοητευτικά. Η αίσθηση του βάθους είναι ανεπαίσθητη, ακόμα και όταν τοποθετήσουμε τον slider του συστήματος στο μέγιστο. Στα πρώτα λεπτά ενασχόλησης με το παιχνίδι θα το παρατηρήσουμε σίγουρα, αλλά μετά από λίγο θα έχουμε την αίσθηση ότι παίζουμε με το 3D απενεργοποιημένο. Ακόμα και στα επίπεδα όπου είναι ειδικά σχεδιασμένα για να προσδίδουν βάθος, το αποτέλεσμα είναι μέτριο. Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε στα πολύ ωραία μουσικά θέματα που παίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, από χαλαρά κομμάτια, μέχρι έντονα «bitάκια», όλα με έναν κοινό παρανομαστή: τους ιαπωνικούς ήχους.

Εν τέλει, το Shinobi είναι ένα αρκετά καλό παιχνίδι, το οποίο ξεπερνά με ιδιαίτερη ευκολία τις μετριότητες που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς στην κονσόλα και το γενικότερο σύνολό του, το τοποθετεί εύκολα στις πέντε καλύτερες επιλογές για τον κάτοχο της φορητής κονσόλας. Για όποιον αγάπησε τα πρώτα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν από τη SEGA, αυτό το παιχνίδι αποτελεί μια… ωδή στις σπουδαίες εποχές του ’80 όπου οι ninjas «βασίλευαν». Αν και ο τίτλος είναι σαδιστικά δύσκολος σε πολλά σημεία, ενώ υπάρχουν και ορισμένα θέματα με την υλοποίηση του 3D, αυτό δεν αμαυρώνει τη συνολικότερη εικόνα του.

Απλό, γρήγορο, δύσκολο.

Γιάννης Σκουλουδάκης