Proteus

Μόνοι σε έναν «πιξελιασμένο» παράδεισο

Σύμφωνα με τη Wikipedia, το όνομα Πρωτέας είναι μια αρχαία λέξη, που σημαίνει «πρώτος», «πρωτόγονος» και «πρωτογέννητος». Αν συνδέσουμε αυτές τις έννοιες με την ικανότητα του Πρωτέα να παίρνει όποια μορφή θέλει, τότε φτάνουμε στη βαθύτερη κατανόηση του μύθου. Ότι δηλαδή, ο Πρωτέας είναι μια πρώτη μορφή ύλης, που διαδοχικά μεταμορφώνεται και δημιουργεί όλες τις άλλες μορφές που αποτελούν τον κόσμο.

Έτσι και στο φερώνυμο παιχνίδι, θα βρεθούμε σε ένα μικρό νησί που βρίσκεται στη μέση του ωκεανού και θα κληθούμε να το εξερευνήσουμε, μέσα από τις διαφορετικές μορφές που παίρνει καθώς περνά ο χρόνος. Προχωρώντας μέσα από τις τέσσερις εποχές του χρόνου, το περιβάλλον αλληλεπιδρά μαζί μας μέσω διαφορετικών μουσικών θεμάτων και διαφορετικών χρωματικών συνδυασμών.

Πέρα όμως από αυτή την αλληλεπίδραση, δε θα χρειαστεί να κάνουμε τίποτε άλλο, καθώς ούτε μπορούμε να συλλέξουμε αντικείμενα, ούτε μπορούμε να πυροβολήσουμε, αλλά ούτε και να λύσουμε κάποιο γρίφο. Αυτό που μας δυσαρέστησε περισσότερο, είναι η μη ύπαρξη δυνατότητας για save. Όμως, αυτό ίσως μπορεί να δικαιολογηθεί, αφού οι δημιουργοί θέλησαν να ρίξουν όλο το βάρος στην εξερεύνηση και την παρατήρηση του περιβάλλοντος, η οποία διαρκεί περίπου 30 με 40 λεπτά.

Για να προχωρήσουμε στο Proteus, θα χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι να έρθει η νύχτα. Τότε εμφανίζονται πολλά αστέρια (θα μπορούσαν να είναι και λουλούδια) και σχηματίζουν μια κυκλική διάταξη. Μπαίνοντας στη μέση αυτής, θα μεταφερθούμε αυτόματα σε μια άλλη εποχή. Η άνοιξη και το καλοκαίρι θα μας καλωσορίσουν με ζεστά χρώματα και χαρούμενη μουσική, ενώ το φθινόπωρο και ο χειμώνας θα μας υποδεχτούν με πιο μουντές αποχρώσεις και ήχους, που μας έκαναν να νιώσουμε αισθήματα μοναξιάς και στεναχώριας.

Τα γραφικά του Proteus μοιάζουν με αυτά του Minecraft, αν και θα λέγαμε ότι είναι ακόμη πιο μινιμαλιστικά. Προσπαθούν να εξομοιώσουν το φυσικό περιβάλλον -πχ. τα δέντρα, τον ήλιο, τη θάλασσα και οποιαδήποτε μορφή ζωής υπάρχει γύρω-, αλλά λόγο της απλότητάς τους είναι δυσδιάκριτη η ακριβής ταυτοποίηση μερικών αντικειμένων. Εντύπωση επίσης μας έκανε το γεγονός, ότι δεν υπήρχε καμία άλλη ένδειξη ανθρώπινης ύπαρξης –αν βέβαια υποθέσουμε ότι βλέπουμε μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου.

Μόνο κάποιοι πάσσαλοι στην κορυφή ενός βουνού, με κάποιες ασαφείς φιγούρες, μας έβαλαν σε σκέψεις για πιθανή ύπαρξη ζωής πριν φτάσουμε στο νησί. Σε γενικές γραμμές, θα λέγαμε ότι τα 8-bit γραφικά του τίτλου προσπαθούν να αποδώσουν μια ιμπρεσιονιστική αισθητική, χρησιμοποιώντας ζωντανά χρώματα, αποτυπώνοντας έτσι την άμεση εντύπωση που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα.

Η μουσική έχει τον κυρίαρχο ρόλο σε όλη τη διάρκεια του Proteus. Καθώς οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη και εμείς εξερευνούμε το φυσικό τοπίο του νησιού, η μουσική εναλλάσσεται ανάλογα με το τι συμβαίνει γύρω μας κάθε φορά. Βέβαια, δε μπορούμε να πούμε ότι μας άρεσαν όλα τα μουσικά θέματα, όμως τα βρήκαμε αρκετά συμπαθητικά. Η μουσική, όπως είναι αναμενόμενο, δε θα μπορούσε να μην ακολουθεί την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού, προσφέροντας μινιμαλιστικούς ηλεκτρονικούς τόνους.

Το παιχνίδι προσπαθεί να δώσει μια καλλιτεχνική πνοή σε κάθε του πτυχή, κάνοντάς το αυτομάτως μια ιδιαίτερη πρόταση. Το Proteus μπορεί να μην είναι κάτι επαναστατικό, όμως μοιάζει σα μια ταινία μικρού μήκους, σαν ένα καλοφτιαγμένο μαθητικό project. Σίγουρα είναι ένας τίτλος που είτε θα αγαπηθεί από την αρχή ή θα μισηθεί, μιας και είναι δύσκολο να υπάρξει μέση οδός. Για αυτούς που θα αγαπήσουν το Proteus, κάθε φορά που θα επισκέπτονται τον κόσμο του θα αποτελεί μια μοναδική εμπειρία, ενώ για τους υπόλοιπους μια βαρετή εξερεύνηση χωρίς σκοπό και ουσία.

Μαρία Γούναρη