Σκέψεις

Περί… τροχών

---

Με αφορμή την έλευση του Gran Turismo 6 αλλά και κατόπιν πολλών συζητήσεων με φίλους σε ήσυχα βραδινά στέκια, είναι ίσως η πρώτη φορά που ένιωσα να φτάνω σε ένα αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο για το οποίο φταίνε δικοί μου άνθρωποι, που με την πάροδο των χρόνων φαίνεται πως έχουν αρχίσει να χάνουν τη λογική τους σκέψη (ή εγώ την δική μου) και κάτω από την αφόρητη πίεση που τους ασκεί το νέο high tech PC τους, να προσπαθούν να αποδείξουν πως τελικά το άσπρο δεν είναι και τόσο άσπρο. Αλλά ούτε και μαύρο. Μάλλον έχει αρχίσει να γκριζάρει, σαν τα μαλλιά της κεφαλής μας ένα πράγμα.

Έχει λογική αυτό ή, πλέον, τα 30 και κάτι χρονάκια μας, μας χτυπάνε την πόρτα; Και αφού χτυπάνε τόσο επίμονα για να μας ταρακουνήσουν, εγώ γιατί είμαι υποχρεωμένος να ανοίξω;

Τις ημέρες που έπαιζα πυρετωδώς το Gran Turismo 6 ώστε να προλάβω το deadline, που ευτυχώς αυτή τη φορά μου άφησε ανοικτό ο Γιώργος –ένας είναι ο Γιώργος στο GameOver…- πολλές σκέψεις διέτρεχαν συνεχώς το μυαλό μου. Τους τελευταίους μήνες έχω γίνει μάρτυρας υπερβολικά μεγάλων δόσεων κοροϊδίας –όχι από την Polyphony αλλά γενικότερα- και η αλήθεια είναι πως περίμενα τον Yamauchi στη γωνία για να του τα ψάλλω. Με το Gran Turismo 5 από ένα σημείο και έπειτα έπαψα να ασχολούμαι, γιατί αυτά που ήθελα να δω, αυτά που μου είχαν υποσχεθεί, δεν τα έκαναν ποτέ πράξη. Τα updates που προσθέτουν απλά και μόνο “νέες” διοργανώσεις, στα δικά μου τα μάτια, δεν ήταν άξια να ξεκλέψουν κάτι από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που έχω στη διάθεσή μου, οπότε ο τίτλος πήρε τη θέση του, μετά από μήνες ενασχόλησης, στη βιβλιοθήκη με τα αζήτητα.

Όμως, ο Ιάπωνας μου έκλεισε το στόμα. Μεταξύ μας, δεν περίμενα να βρω το GT 6 τόσο ολοκληρωμένο, τόσο πλούσιο, τόσο δίκαιο. Τόσο προσγειωμένο αλλά και τόσο ελπιδοφόρο, με την ενότητα GT Vision να αφήνει υποσχέσεις. Αλλά η κόντρα, η αντιπαλότητα με τα φιλαράκια κρατάει χρόνια, οπότε αν κάποιος από την παρέα δεν θέλει να ακούσει, τζάμπα χάνεις τα λόγια σου. Όσο λογικός και αν προσπαθείς να είσαι. Όπως λογικός μάλλον δεν είμαι ούτε εγώ, που τόσα χρόνια τους κάνω παρέα.

-Καλά ρε Γιώργο, ακόμα με το PS3 ασχολείσαι;
-Γιατί βρε γκρινιάρη, έχεις να προτείνεις κάτι άλλο;
-Α, καλά εσύ είσαι χαζός. Το PC τι το έχεις και κάθεται; Πήγαινε καμιά βόλτα με την μηχανή να ξεφύγεις λιγάκι.
-Τι προτείνεις να παίξω; Ο καιρός δεν είναι για μηχανές, δεν την πατάω ξανά.
-F1 2013 στο PC, όλα στο φουλ, το παιχνίδι σκίζει. Νομίζεις πως βλέπεις τηλεόραση.
-Το προχώρησες αρκετά; Δεν σε κόβω για πολύ υπομονετικό παίκτη. Και από όσο θυμάμαι, είναι και κομματάκι δύσκολο.
-Θέλεις και τα λες; Να πιάσω εγώ simulation; Απλά το βάζω και χαζεύω. 1080p φίλε μου.
(Παύση από μέρους μου, κατευθείαν μου ήρθε στο μυαλό το κείμενο του Σάββα. Απάντηση δεν έδωσα αλλά ούτε και συνέχεια).

Η κουβέντα συνεχίστηκε με το Forza 5, το οποίο κανένας μας δεν έχει ακόμα δει. Συγνώμη, λάθος μου. Κανένας μας δεν έχει ακόμα ασχοληθεί μαζί του. Δεν το έχει πιάσει στα χέρια του. Όλοι, όμως, το έχουμε δει και φυσικά έχουμε ολοκληρωμένη άποψη. Άγιο πράγμα αυτό το YouTube. Είναι αστείο, όμως, το πόσο εύκολα ορισμένα Μέσα έχουν τη δύναμη να κατευθύνουν το κοινό, να δημιουργούν αντιπαλότητες, να χτίζουν τοίχοι, τα οποία στα δικά μου τουλάχιστον μάτια, μοιάζουν αστεία.

Επιστροφή στα του Forza. Το αντίπαλον δέος του Gran Turismo 6 έκανε ήδη τη μετάβαση στην νέα γενιά hardware, αλλά όπως συνέβη και τρία χρόνια πριν, απευθείας συγκρίσεις δεν πρόκειται και δεν έχουν καμία ουσία να γίνουν. Οι σειρές Forza Motorsport και Gran Turismo μοιάζουν τόσο ίδιες, αλλά και τόσο διαφορετικές, με την κάθε μία να φτάνει με άνεση στη γραμμή του τερματισμού μέσω όμως διαφορετικής διαδρομής. Οι δύο δημιουργίες αποτελούν προϊόντα διαφορετικής κουλτούρας, με την κάθε σχολή να προσεγγίζει την απόλυτη εξομοίωση με το δικό της τρόπο. Το εκπληκτικό της υπόθεσης, όμως, είναι πως ποτέ δεν δείχνουν απόμακρες από την πραγματικότητα ή υπερβολικά απρόσιτες, αλλά απεναντίας επιδιώκουν να εισάγουν τον παίκτη με αργά και σταθερά βήματα στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και ειδικότερα στο υψηλό επίπεδο των αγώνων.

-Γιώργο εσένα που σου αρέσουν αυτά, τι λέει το παιχνίδι;
-Θα σε γελάσω, δεν πήρα ακόμα το Xbox One.
-Βρε Πόντιε (παρεμπιπτόντως είμαι μικρασιατικής καταγωγής) που ζεις; Εδώ έχει βουίξει το διαδίκτυο. Τους κορόιδεψε όλους η Microsoft. Άλλα παρουσίασε και άλλα τελικά κυκλοφόρησε. Είδες τι κάνει ένα τούμπανο PC; Ξεπερασμένο το Xbox One. Αλλά φουλ simulation κολλητέ. Και εσύ ασχολείσαι με αυτό το Gran Turismo. Αρχαιολογία φίλε μου.
(Δεύτερη παύση από μέρους μου, αλλά έχω ήδη αρχίσει να εκνευρίζομαι. Και κάπου εκεί εμφανίζεται ο αδερφικός μου φίλος Κωστής, που ούτε που γνωρίζει τι εστί τιμονιέρα και πετάει το κορυφαίο…)
-Gran Turismo, Forza, οδοντόκρεμες και τα δύο. Αν το αμάξι στρίβει σε μια στροφή, δεν είναι simulation. Ανοίξτε τα μάτια σας, PC και μόνο PC.
(Τρίτη παύση και φαρμακερή, παρήγγειλα μια νέα γύρα μπύρες, μήπως πιουν και ηρεμήσουν. Μέχρι να έρθει η σερβιτόρα, προσπαθούσα να μην ακούω αυτά που με τόση φόρα έβγαιναν από το στόμα του άσχετου. Αδερφικός μου φίλος αλλά άσχετος από gaming).

Πολλά έχουν γραφεί κατά καιρούς για συγκεκριμένες PC προτάσεις που υποτίθεται πως σαρώνουν τον ανταγωνισμό με τα δυσθεώρητα επίπεδα εξομοίωσης που αγγίζουν, όμως όσοι έχουν βρεθεί στο τιμόνι ενός πραγματικού αυτοκινήτου, θα συμπεράνουν πως τελικά ο όρος simulation δεν είναι κάτι το αστρονομικό και απρόσιτο, αλλά μια έννοια απολύτως κατανοητή. Μια έννοια που οι “φτωχές” κονσόλες μπορούν να αναπαράγουν με χαρακτηριστική άνεση, ακόμα και αν σε τεχνικό επίπεδο δείχνουν να υστερούν, εξαιτίας ενός hardware που δεν αναβαθμίζεται, αλλά με τον καιρό αντικαθίσταται. Για να μην παρεξηγηθώ, αν με ρωτήσει κανείς τι προτιμώ στο PC, αυτό είναι το παλιό καλό Richard Burns Rally και μάλιστα δαγκωτό.

Αλήθεια, ποιος μπορεί να ξεχάσει την επική σχεδόν ατάκα του Michael Schumacher (που περνάει δύσκολες στιγμές) όταν η EA Games είχε τη φαεινή ιδέα να τον βάλει να παίξει το F1 2000 στο PC;. “Πιο εύκολα οδηγείς διαστημόπλοιο, παρά ένα αυτοκίνητο σε αυτό το παιχνίδι”, είχε δηλώσει ο Γερμανός, με τους ιθύνοντες της εταιρίας να νιώθουν άβολα από την αφοπλιστική ειλικρίνειά του. Εξάλλου πόσοι στον κόσμο έχουν οδηγήσει ένα μονοθέσιο της F1, ένα πρωτότυπο του FIA GT, ένα 12κύλινδρο κτήνος από το NASCAR, ένα όχημα προδιαγραφών WRC ή έστω μια “ταπεινή” 458 Italia, ώστε να λένε με βεβαιότητα τι εστί simulation και τι όχι;

-Ρε συ Γιώργο, εκείνο το ιταλικό, πως το λένε μωρέ, για PC που προορίζεται, πως σου φάνηκε;
-Το Assetto Corsa λες;
-Ναι μωρέ μάλλον αυτό. Δεν είμαι βέβαιος αν λέμε το ίδιο, αλλά σίγουρα σκίζει. Δεν νομίζω να το παίξω ποτέ, αλλά θα έχω ένα λόγο να σου κλείσω το στόμα. Εσένα που είσαι κολλημένος με κονσόλες και με πλαστικά τιμονάκια.
-Τι να σου πω, εδώ και τρεις μήνες που επικοινώνησα μαζί τους, ακόμα έρχεται. Και για την beta, μου ζήτησαν λεφτά.
-Ε ρε φίλος Ιταλοί, τι να πω. Πες τους να στείλουν και κανένα πακέτο με spaghetti. Μην σκας, θα φτιάξει και τη γνωστή σάλτσα η Δήμητρα, χαμός θα γίνει. Το κρασί θα το φέρεις εσύ. Ένα άλλο που είχε μόνο Ferrari; Να το πάρω; Πεθαίνω για simulation (τρομάρα του) αλλά παίζω μόνο με πληκτρολόγιο.
-Το Test Drive Ferrari μάλλον εννοείς. Να το πάρεις φίλε μου, να το πάρεις. Και όταν η γυναίκα σου σε διώξει από το σπίτι επειδή από τα νεύρα σου θα έχεις σπάσει τα πάντα, μην πεις πως δεν σε προειδοποίησα. Κάνει και για οδοντόκρεμα. Και επειδή σε αγαπάω, το νέο σου πληκτρολόγιο θα σου το κάνω εγώ δώρο. Οθόνη μη ζητήσεις, έχω να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας για τις μηχανές και είμαι στενά.

Τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται από αιχμηρά έως προκλητικά, αλλά κατόπιν αρκετών ετών ενασχόλησης αποκλειστικά με racing τίτλους, καλό θα ήταν ορισμένα πράγματα να ειπωθούν επιτέλους με το όνομά τους. Η Polyphony Digital, όπως φυσικά και η Turn10, δαπανούν τεράστια ποσά ώστε να κάνουν το όραμά τους πραγματικότητα, με απώτερο σκοπό την οδηγική απόλαυση, πάντα στα συγκεκριμένα πλαίσια ενός videogame που προορίζεται αποκλειστικά για μια κονσόλα. Δεν είναι τυχαίο που οι δύο αυτές σειρές υπάρχουν τόσα χρόνια και είναι βέβαιο πως θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο προσκήνιο για πολλά ακόμα. Δεν αποτελούνται από μια ομάδα 5-10 ατόμων, που περιφρονούν τα πάντα, υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια και έχουν το θράσος να ζητούν από το κοινό την… προ-πληρωμή των κόπων τους.

Και είναι πραγματικά λυπηρό να γράφονται τόσα πολλά για τις πραγματικές μεν αλλά εντελώς προαιρετικές δε συναλλαγές (αναφέρομαι στο GT, όχι στο Forza), όταν άλλες εταιρίες ζητούν την οικονομική ενίσχυση του κοινού ώστε να επιτευχθεί ένας κατώτατος στόχος και να ολοκληρωθεί -αν ποτέ ολοκληρωθεί- το χρονοβόρο στάδιο της ανάπτυξης. Όλους μας πείραξε το επί πληρωμή demo του Gran Turismo Prologue.

Αλήθεια, το Project C.A.R.S. που βρίσκεται;

Γιώργος Τσακίρογλου