Blackguards 2
Μηνύματα σε δύο διαφορετικά μήκη κύματος.
Μηνύματα σε δύο διαφορετικά μήκη κύματος.
Παίζετε pen & paper παιχνίδια; Ναι; Σας αρέσουν τα board games τακτικής και ρόλων, με τις σειρές να εναλάσσονται και τους παίκτες να ξύνουν ασυναίσθητα το πηγούνι, απομονωμένοι για λίγες στιγμές από όσα γύρω τους (και πάνω τους) βάλλει η πραγματικότητα; Αν και τώρα η απάντηση είναι θετική, τότε το ιδανικό setting -που δυστυχώς δεν μπορούμε να οπτικοποιήσουμε εδώ- για την ανάγνωση αυτού του preview θα περιελάμβανε ένα κάπως υγρό ημι-υπόγειο, ανεπαρκώς φωτισμένο, με ανησυχητικά πολλά ράφια να το πλαισιώνουν και αριθμό τραπεζιών που θα ταίριαζε σε μικρογραφία ταβέρνας.
Σε έναν τέτοιο χώρο πρέπει οι προγραμματιστές της Daedalic να περνούν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους. Σε ένα υπόγειο ή ημί (pun intended), σαν σε αυτά που όλοι οι θιασώτες του pen paper έχουν αποτίσει φόρο τιμής, με τα ράφια γεμάτα με κλώνους κι εκδόσεις του D&D, αλλά με το τραπέζι να φιλοξενεί -σε όλη του την “απλωμένη” χάρη- το… Dark Eye. Το RPG που φέρεται ως ο ευρωπαϊκός αντίποδας της σειράς D&D κι αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης του πρώτου Blackguards. Τέτοια ήταν η αγάπη των προγραμματιστών για το επιτραπέζιο, που το μετέφεραν με κάθε δυνατή πιστότητα στις οθόνες των υπολογιστών, λησμονώντας, όμως, βασικές αρχές του computer gaming. Παράπονα, εισηγήσεις και προτάσεις έφτασαν σωρειδόν στα γραφεία της Daedalic κι οι φιλικοί devs τα εισάκουσαν και έθεσαν σε ισχύ τον μοναδικό τρόπο να τα κάνουν πράξη. Αυτός, δεν είναι άλλος από τη συνέχεια στη σειρά και ακούει στο προφανές όνομα Blackguards 2.
Ως μεγάλοι εραστές επιτραπέζιων και μη παιχνιδιών ρόλων και τακτικής, η άφιξη της press preview έκδοσης μάς έκανε να αφήσουμε το φρεσκοφουρνισμένο ψωμάκι στη μέση, να σβήσουμε τα φώτα και να βάλουμε τα ηχεία στην κατάλληλη ένταση. Δυο εβδομάδες αργότερα, μετά από μπόλικο testing, κάμποσα κατεστραμμένα ξυραφάκια, ένα ζευγάρι κομπρέσσες για τα μάτια και σταθερή επικοινωνία με το dev team, καταλήξαμε σε αρκετά, ανάμεικτα συμπεράσματα.
Το Blackguards 2 έχει προβλήματα. Ναι, σύμφωνοι, πρόκειται για “work in progress”, όπως τονίζουν επανειλημμένα οι δημιουργοί. Αλλά, πραγματικά, έχει προβλήματα. Μεγάλο μέρος του χρόνου χάθηκε σε πισωγυρίσματα, μιας και τα save files χάνονταν μυστηριωδώς, εξαναγκάζοντας ένα New Game τουλάχιστον για δύο φορές. Σε άλλες περιπτώσεις, save απλά δε γινόταν, ενώ, με το επιτυχές πέρας κάποιας μάχης, συχνά-πυκνά το παιχνίδι “πάγωνε”, με μόνη λύση την επανεκκίνηση της μάχης. Άλλοτε οι αντίπαλοι γίνονταν αόρατοι, καθιστώντας αδύνατη τη στόχευση και κατ’ επέκταση την επίθεση, ενώ περιστασιακά τα controls δεν ανταποκρίνονταν. Όσοι έχουν παίξει απαιτητικά tactical RPGs καταλαβαίνουν τι σημαίνει να χρειαστεί να ξεκινήσει κανείς εκ νέου μια επιτυχημένη μάχη, προϊόν κάμποσου trial & error λουσμένου με γενναία δόση από το “μπουκαλάκι” της τύχης.
Γιατί όντως, πρόκειται για ένα απαιτητικό εκπρόσωπο του είδους -και μοιάζει να είναι αρκετά ευχάριστο κι ενδιαφέρον αν και όταν δουλέψει σωστά. Το setting μοιάζει υποσχόμενο, με μια φυλακισμένη, “αθώα” γυναίκα, που διψά όμως για εξουσία, να μετατρέπεται σε μισότρελη μεγαλομανή, δηλητηριασμένη εξίσου από τις αράχνες που μπλόκαραν κάθε της προσπάθεια για απόδραση, από τις φωνές του αιμοδιψούς πλήθους της αρένας κάτω από την οποία βρισκόταν κλεισμένη, αλλά κι απ’ τις σελίδες του μυστηριώδους βιβλίου περι ηγετών που βρήκε εκεί. Η απόδραση όμως ήρθε κι η γυναίκα ψάχνει να κατακτήσει ή να εκδικηθεί (ή και τα δύο), μαζεύοντας στην ομάδα της μια συλλογή από ξοφλημένους αντι-ήρωες.
Η τριπλή διάζευξη που ίσως προσέξατε προσπαθεί να αντικατοπτρίσει την ελευθερία των επιλογών και την πληθώρα αποτελεσμάτων και συνεπειών που αυτές επιφέρουν. Κάθε τι που κάνετε μπορεί να έχει προεκτάσεις στην ιστορία: η σιωπή στη θέση της αντίδρασης, σε έναν διάλογο. Η προτεραιότητα επίθεσης σε μια πόλη, αντί της διπλανής. Η έκβαση μιας ανάκρισης… Όλα μαζί εκτιμάται ότι θα συνθέτουν μια άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία, κομμένη και ραμμένη στην προσωπικότητα του παίκτη – όσο αυτό είναι δυνατόν.
Στην πράξη, οι μηχανισμοί που δίνουν εικονική σάρκα και οστά, δουλεύουν ικανοποιητικά (όταν το κατορθώσουν) και δεν ξεφεύγουν από τις νόρμες του είδους: τοποθέτηση της ομάδας στο σημείο εκκίνησης μιας μάχης, μπάρα initiative που δείχνει την αυστηρή σειρά με την οποία παίζει ο κάθε χαρακτήρας ή εχθρός, κυκλικό μενού για κάθε μέλος με όλες τις διαθέσιμες επιλογές. Εξερεύνηση, μάχες, loot, προσπέλαση του exit point -κι όταν αυτά επιτευχθούν- νίκη. Σα μηχανισμός φάνηκε αρκετά στιβαρός κι ικανοποιητικός. Ένα εργαλείο απλό και μινιμαλιστικό στη σχεδίαση, φτιαγμένο για να κάνει με ακρίβεια τη δουλειά του.
Οι διαφοροποιήσεις από το σωρό έγκεινται αλλού. Πέρα από τη προαναφερθείσα ποικιλία στις εκβάσεις, προσθέτουμε τις δύο περιοχές κίνησης κι ένα απλούστατο κι αρκετά βαθύ σύστημα αναβάθμισης. Το δεύτερο χρησιμοποιεί όλα τα ΧΡ μου μαζέψατε για να αναβαθμίσει οποιοδήποτε ability, spell, skill ή ό,τι άλλο επιθυμήσετε, προσφέροντας εντυπωσιακή ποικιλία στην ανάπτυξη χαρακτήρα. Θέλετε έναν mage που να δουλεύει λίγο τόξο, λίγα ξόρκια και κάτι από τσεκούρι στα πρώτα μόλις επίπεδα; Γιατί όχι; Πόσο θα βοηθήσει κάτι τέτοιο, βέβαια, μόνο εσείς το ξέρετε. Το πρώτο, δε, χαρακτηριστικό έχει να κάνει στην ουσία με τα hexes κίνησης. Όταν κινείστε στη σκούρα περιοχή θα έχετε και δικαίωμα για μια action. Όταν την περάσετε και μπείτε στην πιο ανοιχτή, τότε θα μπορέσετε μονάχα να σκύψετε ή να περάσετε τη σειρά στον επόμενο.
Το σκύψιμο -και γενικά τα εμπόδια- παίζουν το ρόλο τους, μιας και διαμορφώνουν το line of sight. Ψηλοί χαρακτήρες μπορούν να σημαδεύουν πάνω από εμπόδια. Σκυφτοί μπορούν να περάσουν απαρατήρητοι. Το πακέτο των χαρακτηριστικών έρχονται να ολοκληρώσουν οι τακτικές επιλογές στον χάρτη, με την κάθε περιοχή που έρχεται στην κατοχή σας να προσφέρει και κάποιο bonus, κάτι που θα βάλει τα γρανάζια στρατηγικής να δουλέψουν τρίζοντας.
Αμφιλεγόμενα διασκεδαστικό, εξωτικά ενδιαφέρον και προβλεπόμενα όμορφο, το Blackguards 2 εκπέμπει μηνύματα σε δύο διαφορετικά μήκη κύματος. Αυτό του προβληματισμού για τα κάμποσα αδύναμα που έχει στη beta μορφή του (και που εμπνέουν κάποιας μορφής ανησυχία) κι αυτό του αισόδοξου ενθουσιασμού, ότι οι υποσχέσεις των devs της Daedalic θα γίνουν πραγματικότητα και θα μας φέρουν ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι. Μέχρι να δούμε ποιο από τα δύο ενδεχόμενα τελικά επικρατήσει, κρατάμε τα δάχτυλα σταυρωμένα κι αφήνουμε την αισιόδοξη φύση μας να ελπίζει.
