Killzone: Liberation

Το «Halo Killer» μεταφέρεται στο PSP, έχοντας πλέον ένα εντελώς νέο πρόσωπο

Το «Halo Killer» μεταφέρεται στο PSP, έχοντας πλέον ένα εντελώς νέο πρόσωπο

Εντάξει, το Killzone για το PlayStation 2 ποτέ δεν ήταν το «Halo Killer» που οι φίλοι της Sony έλπιζαν ότι θα έπιαναν στα χέρια τους. Η δημιουργία της Guerilla, της οποίας το hype κυριολεκτικά ώθησε τη Sony στο να την εξαγοράσει και να την προσθέσει στα στούντιό της, αποδείχθηκε πολύ κατώτερη των προσδοκιών όλων μας και τελικά ξεχάστηκε όπως οποιοδήποτε άλλο μέτριο παιχνίδι της αγοράς. Ωστόσο, το όνομα Killzone δεν μπήκε τελικά στο χρονοντούλαπο, όπως αρχικά εικαζόταν και εκτός ενός τίτλου νέας γενιάς, τον οποίο η Guerilla ήδη αναπτύσσει για το PlayStation 3, παράλληλα ετοιμάζει και μια έκδοση του Killzone για το PSP. Το ευχάριστο είναι ότι, αυτή τη φορά, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα απλό port της έκδοσης από το PlayStation 2 (η Sony αρχίζει και δείχνει πολύ θετικά δείγματα προς αυτήν την κατεύθυνση), αλλά έναν εντελώς καινούργιο τίτλο, με νέο σενάριο και, κυρίως, εντελώς διαφορετική προσέγγιση στις μηχανικές και στο γενικότερο σχεδιασμό του.

Ενώ λοιπόν το αρχικό Killzone ήταν ένα παιχνίδι βολών πρώτου προσώπου (κατά κόσμο «FPS»), η έκδοσή του στο PSP είναι ένα παιχνίδι βολών και τακτικής τρίτου προσώπου, που απεικονίζει τη δράση διαμέσου μιας ισομετρικής κάμερας. Αυτή και μόνο η οπτική αλλαγή είναι, τεχνικά, ικανή να αλλάξει άρδην το ύφος και το γενικότερο τρόπο ανάπτυξης του gameplay του παιχνιδιού και να προσφέρει στους κατόχους PSP έναν τίτλο από μια κατηγορία που εδώ και χρόνια έχει εκλείψει από την αγορά. Παρά όμως τις θεμελιώδεις διαφορές που διαχωρίζουν αισθητά τη θέση του Liberation από το αρχικό Killzone, πολλά από τα στοιχεία που εντοπίσαμε κατά τη διάρκεια αυτής της δεύτερης (είχε προηγηθεί μια πρώτη ματιά στην έκθεση Ε3) επαφής μας με το επερχόμενο παιχνίδι είναι κοινά με αυτά του πρώτου τίτλου της Guerilla.

Οι ομοιότητες έχουν να κάνουν με τον κεντρικό πρωταγωνιστή, ο οποίος συνεχίζει να είναι ο σκληροτράχηλος πεζοναύτης Templar και, φυσικά, με τον αέναο πόλεμο της ανθρωπότητας κατά των Helghast, δηλαδή της φατρίας των αποίκων που στράφηκαν κατά της μητέρας Γης. Το σενάριο θέλει τον Templar να ξεκινά έναν αγώνα απελευθέρωσης μιας ομάδας ομήρων από μέλη της ISA, τους οποίους έχει υπό την κατοχή του ο στρατηγός Metrac, μια νέα και –όπως προκύπτει- σημαντική φιγούρα στο σύμπαν του Killzone. Σκοπός του παίκτη είναι να χρησιμοποιήσει τον Templar και αφού βρει το δρόμο του μέσα από 16 επίπεδα και ερχόμενος αντιμέτωπος με στρατιές των Helghast, να διασώσει τους ομήρους. Αυτό που πρέπει ευθύς εξ αρχής να αναφέρουμε, είναι ότι το Liberation μοιάζει να αποφεύγει το σημαντικότερο λάθος του «ξάδελφου» στο PlayStation 2: Αυτό της επανάληψης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο αρχικό Killzone, δεν υπήρχαν περισσότεροι από τρεις ή τέσσερις διαφορετικοί τύποι αντιπάλων καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ενώ ακόμη και ο σχεδιασμός των επιπέδων και των χαρτών, διόλου ευφάνταστος ήταν. Αν και σε ό,τι έχει να κάνει με τους χάρτες, τη φύση τους και την παλέτα των χρωμάτων που έχει χρησιμοποιηθεί, η κατάσταση στο Liberation δεν είναι και τόσο βελτιωμένη, η ποικιλία των εχθρών, των όπλων, αλλά και του gameplay εν γένει, είναι σαφώς καλύτερη. Για παράδειγμα, στο Liberation οι παίκτες δεν περιορίζονται πια στις μάχες με τα πόδια, καθώς μπορούν πλέον να χρησιμοποιήσουν μια σειρά από φουτουριστικά άρματα μάχης και με αυτά να αντιμετωπίσουν το εχθρικό πεζικό, αλλά και αντίπαλα άρματα. Επίσης, το οπλοστάσιο του Templar είναι πια σαφώς μεγαλύτερο, αν και ο περιορισμός στο πόσα από αυτά τα όπλα θα φέρει επάνω του σε κάθε αποστολή συνεχίζει να είναι αυστηρός.

Πέρα από όλα τα προαναφερθέντα, ορισμένες κλασικές Killzone στιγμές, όπως η χρήση πακτωμένων μυδραλίων και πυροβόλων και η εναπόθεση εκρηκτικών C4 σε συγκεκριμένα σημεία που θα ανατινάξουν θέσεις κλειδιά του επιπέδου, έχουν προσαρμοστεί άρτια στο gameplay τρίτου προσώπου, πάντα με τις ανάλογες ρυθμίσεις σε χειρισμό και διάταξη πλήκτρων. Όσον αφορά στο χειρισμό του, το Killzone: Liberation φέρνει στο μυαλό πολλά παραδοσιακά παιχνίδια δράσης του παρελθόντος, που έκαναν χρήση ισομετρικής άποψης. Η κάμερα είναι πάντα σταθερή και η απόστασή της από τη δράση βρίσκεται στο καλύτερο δυνατό σημείο, ώστε και μια ευρεία και κατατοπιστική εικόνα του ωφέλιμου χώρου να έχουμε και η λεπτομέρεια στα γραφικά να είναι ικανοποιητική.

Ο preview κώδικας που δοκιμάσαμε περιείχε αξιόλογο αριθμό επιπέδων, γεγονός που μας βοήθησε να πάρουμε μια αρκετά καλή ιδέα για το που βαδίζει ο τίτλος της Guerilla. Σε κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα, ο Templar πρέπει να προχωρά προς μια προκαθορισμένη πορεία, αντιμετωπίζοντας ομάδες των Helghast και εκτελώντας συγκεκριμένα objectives που του δίδονται καθ’ οδόν. Ο έλεγχός του γίνεται χρησιμοποιώντας τον αναλογικό δίσκο της κονσόλας, ενώ ένα ευφυές σύστημα σκόπευσης, βοηθά σημαντικά στον τρόπο που ο ήρωας βάλει κατά των εχθρών. Αν και αυτό το σύστημα δεν είναι τύπου «lock on», κάθε φορά που ένας Helghast βρίσκεται σε ακτίνα πυρός και ο παίκτης βάλει εναντίον του, συγχωρεί –πάντα στο βαθμό του θεμιτού- την δυστοκία καθιστώντας έτσι την εμπειρία λίγο πιο βατή.

Τέλος, στα στοιχεία του Killzone: Liberation που μας άρεσαν, κατατάσσουμε το πολύ ενδιαφέρον co-op mode, όπου δύο παίκτες με δύο PSP και δύο αντίτυπα του παιχνιδιού μπορούν να παίξoυν σε συνεργασία ολόκληρη την περιπέτεια, τα πολλά online modes (διαμέσου ad-hoc) και η χρήση των buddies, δηλαδή διαφόρων bots που ελέγχονται από την τεχνητή νοημοσύνη και υπακoύν σε εντολές που τους δίνουμε με τη χρήση του d-pad. Στα αρνητικά, για την ώρα, θα χρεώσουμε το μονότονο και επαναλαμβανόμενο animation συμμάχων και εχθρών (προς έκπληξή μας, είδαμε ότι όλοι οι Helghast πεθαίνουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο!) και ο πολύ κακός ήχος, που είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο και χρειάζεται άμεσο και έντονο optimization.

Το Killzone: Liberation δείχνει να διαμορφώνεται σε μια ενδιαφέρουσα και αξιόλογη προσπάθεια. Η αλλαγή ύφους από FPS σε τίτλο δράσης τρίτου προσώπου μόνο καλό δείχνει να κάνει στην έκδοση για το PSP, η ποικιλία και η εξέλιξη στο gameplay, στην παρούσα φάση, είναι ικανοποιητική και τα γραφικά, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους τους πρόσφατους τίτλους της Sony για το PSP, δικαιώνει το χαρακτηρισμό «φορητό PlayStation 2», που κατά καιρούς αποδίδεται στο σύστημα της Sony. Περισσότερα για τη δημιουργία της Guerilla θα έχουμε στα τέλη Νοεμβρίου.

Κυκλοφορία Νοέμβριος 2006

{nomultithumb}