Table Tennis

Αν και δημιουργεί ιδανικές προϋποθέσεις, το Table Tennis στο Wii περισσότερο απογοητεύει παρά ικανοποιεί

Αν και δημιουργεί ιδανικές προϋποθέσεις, το Table Tennis στο Wii περισσότερο απογοητεύει παρά ικανοποιεί

Κοιτώντας την πλειοψηφία των αθλητικών τίτλων που κυκλοφορούν κάθε χρόνο, γίνεται σαφές πως ορισμένα αθλήματα χαίρουν ιδιαίτερης αναγνώρισης, ενώ, λογικά, αρκετά βρίσκονται στην αφάνεια. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι απλός και στηρίζεται στην δημοτικότητα του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ ειδικότερα (τουλάχιστον για την Ευρώπη), στοιχείο που αποτελεί εγγύηση για μια πετυχημένη εμπορική πορεία. Βέβαια, με τα χρόνια άρχισε να γίνεται εντονότερη όσο ποτέ άλλοτε η αίσθηση της στασιμότητας και της επανάληψης, οπότε το κοινό αναζητούσε κάτι το διαφορετικό, κάτι τουλάχιστον με μεγαλύτερη πρόκληση. Και τελικά την λύση στο πρόβλημα την έδωσε η Rockstar. Μπορεί να ακούγεται λιγάκι περίεργο, μιας και η εν λόγω εταιρία δεν μας έχει συνηθίσει σε αθλητικούς τίτλους, αλλά το εγχείρημά της, που ασχολείται με το ping pong, αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από καλό.

Έτσι, πριν από ένα και πλέον χρόνο οι κάτοχοι Xbox 360 είχαν τη χαρά να ασχοληθούν με το Table Tennis, έναν τίτλο που χωρίς να έχει τύχει ιδιαίτερης διαφήμισης, κατάφερε να εκτοξεύσει το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο άθλημα στα ύψη, ενώ φυσικά η δυνατότητα δικτυακών αναμετρήσεων, που θεωρείται κάτι το δεδομένο για τους συνδρομητές Xbox Live, επιμήκυνε ακόμα περισσότερο τη διάρκεια του. Σαφώς και δεν είχαμε να κάνουμε με τον πλέον εμπορικό τίτλο για την κονσόλα της Microsoft, αλλά σίγουρά συναντήσαμε κάτι διαφορετικό και προπάντων ενδιαφέρον.

Η ανακοίνωση πως το Table Tennis θα μεταφερθεί και στο Wii, αποτέλεσε είδηση που λίγο πολύ την αναμέναμε. Ο λόγος, φυσικά, είναι το μοντέλο χειρισμού πάνω στο οποίο στηρίζεται το Wii και έτσι ελπίζαμε πως το ήδη καλό σύνολο, με τις αναμενόμενες περικοπές στον τεχνικό τομέα, θα κέρδιζε το χαμένο έδαφος από τον πιο απελευθερωμένο χειρισμό του. Σε γενικές γραμμές η παραπάνω πρόταση μπορεί να παρουσιάσει τον τίτλο στο σύνολό του, αλλά θα ήταν πραγματικά άδικο αν στεκόμασταν μόνο σε αυτά τα στοιχεία. Γιατί γίνεται σαφές πως η Rockstar προσπάθησε, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να προσφέρει αυτό που ήλπιζε. Πάντως  αρχικά ο τίτλος αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις σε επίπεδο σχεδιασμού, που όμως έρχονται σε αντίθεση με τις λίγες διαθέσιμες επιλογές.

Και γενικότερα η έκδοση για το Wii αφήνει μια περίεργη αίσθηση, μιας και μοιάζει με κάτι μισοτελειωμένο, κάτι που είχε όλα τα φόντα να ξεχωρίσει και, γιατί όχι, να ξεπεράσει ακόμα και την έκδοση του Xbox 360 σε επίπεδο gameplay. Γιατί εδώ ο παίκτης συνεχώς θα προσπαθεί να κάνει το κάτι παραπάνω, να αξιοποιήσει το Nunchuk για παράδειγμα, αλλά τελικά θα ανακαλύψει πως τα πολλά λάθη καταστρέφουν την διασκέδαση.

Μη νομίζετε πως το Table Tennis έγινε από την μια μέρα στην άλλη ένας μέτριος τίτλος ή ότι η Rockstar έχασε κάτι από το δημιουργικό της ταλέντο. Ναι μεν υπάρχουν αρκετά καλά στοιχεία, που όμως αδυνατούν να έρθουν στην επιφάνεια κυρίως λόγω της γενικότερης χαλαρότητας που διακρίνει τον τίτλο στο σύνολό του. Και αυτή η χαλαρότητα έχει περάσει δυστυχώς και στο χειρισμό. Στην προσπάθεια της να κάνει τον τίτλο όσο το δυνατό φιλικότερο προς τον χρήστη, η Rockstar επέλεξε να συμπεριλάβει τρία είδη χειρισμού, που καλύπτουν τόσο τους άπειρους, όσο και τους μυημένους (αλλά και γυμνασμένους παίκτες). Έτσι, το ένα από αυτά απαιτεί την χρήση μόνο του Wii Remote, ενώ στα άλλα δύο έχει συμπεριληφθεί και το Nunchuk. Και μιας και ασχοληθήκαμε με τον χειρισμό, απλά θα λέγαμε πως αυτός αποτελεί τη μεγαλύτερη απογοήτευση του τίτλου.

Εδώ πραγματικά περιμέναμε πολλά περισσότερα, λόγω του μοντέλου χειρισμού που αναφέραμε παραπάνω, μιας και πριν ακόμα ασχοληθούμε με το Table Tennis στην έκδοσή του για το Wii, προσπαθούσαμε να φανταστούμε κατά πόσο ο έλεγχος θα ήταν κοντά στην πραγματικότητα και πόσο πολύ θα απογείωνε την απόλαυση αλλά και την πρόκληση. Δυστυχώς, από το όνειρο μέχρι την πραγματικότητα υπάρχει μεγάλη διαφορά και έτσι προσγειωθήκαμε κάπως απότομα είναι η αλήθεια.

To σημαντικότερο πρόβλημα εντοπίζεται στο γεγονός πως υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση από την κίνηση που κάνει ο παίκτης με το Wii Remote μέχρι αυτή να εκτελεστεί. Ναι μεν υπάρχει ένα χρονικό περιθώριο για να συγχωρούνται τα λάθη, αλλά γνώμη μας είναι πως αυτό παραείναι μεγάλο. Χωρίς υπερβολή, πρώτα εκτελείται κάποια κίνηση και έπειτα, ο παίκτης μπορεί να την δει να απεικονίζεται στην οθόνη με… την ησυχία του. Ακόμα η προπόνηση είναι βαρετή και ανούσια μιας και σε τελική ανάλυση το να χτυπήσει κανείς το μπαλάκι με την ρακέτα, είναι πολύ εύκολο. Αυτή η καθυστέρηση εννοείται πως έχει το τίμημά της στους αγώνες, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από έλλειψη ρυθμού. Εδώ βλέπουμε πως η Rockstar θυσίασε μέρος της πρόκλησης για χάρη της ευκολίας.

Σαφώς και ο χειρισμός δεν είναι τόσο τραγικός, αλλά για κάποιον απαιτητικό παίκτη ίσως να αποτελέσει και την δικαιολογία για να αφήσει το Table Tennis στην άκρη. Και είναι πραγματικά κρίμα να μην υπάρχει κάποια ρύθμιση που να περιορίζει αυτό το πρόβλημα, γιατί κατά τα άλλα, δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό σφάλμα δεδομένου ότι η κίνηση του Wii Remote γίνεται στους τέσσερις άξονες και έτσι υπάρχει μεγάλη ποικιλία χτυπημάτων.

Αλλά σε γενικές γραμμές το Table Tennis για το Wii δεν είναι ο τόσο απαιτητικός και τεχνικός τίτλος που ίσως πολλοί να περίμεναν. Σαφώς και η λογική του είναι στηριγμένη στην απλότητα και προσφέρει ένα σύνολο περισσότερο σοβαρό από το Tennis του Wii Sports, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερό του και ειδικά στον τομέα της διασκέδασης. Γνωρίζουμε πως είναι δύσκολο να συγκριθούν οι δύο παραπάνω δημιουργίες, μιας και αναφέρονται σε διαφορετικά αθλήματα, αλλά γίνεται σαφές πως η απλότητα του δεύτερου και ο ποιο προσεγμένος χειρισμός του, κερδίζουν ευκολότερα την εκτίμηση του παίκτη. Από εκεί και έπειτα, σε επίπεδο επιλογών, την εμφάνισή τους κάνουν 11 γνωστοί αθλητές οι οποίοι αγωνίζονται σε 19 γήπεδα.

Πέρα από τα διάφορα τουρνουά που μεταφέρθηκαν από το Xbox 360 ίδια και απαράλλαχτα, η απουσία διαφόρων mini games μειώνει ακόμα περισσότερο τη διάρκεια ζωής του τίτλου -κάτι που δεν είναι και από τα δυνατά του χαρτιά- όπως συνέβαινε, για παράδειγμα, στο Virtua Tennis. Το σύνολο ολοκληρώνεται από το multiplayer μέρος όπου, τόσο σε offline όσο και σε online, προσφέρει αναμενόμενα αναμετρήσεις ανάμεσα σε δύο παίκτες.

Περνώντας στον τεχνικό τομέα, με άνεση θα ξεχωρίζαμε τον ήχο, όπου τα πάντα έχουν μεταφερθεί άψογα και βρίσκονται πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Η φωνή του διαιτητή, ο ήχος που αφήνει το μπαλάκι κατά την επαφή του με την ρακέτα ή το τραπέζι είναι όλα πολύ πειστικά και δημιουργούν την ανάλογη ατμόσφαιρα. Σε αξιοπρεπή επίπεδα κινούνται και τα γραφικά, που υπολείπονται μεν αρκετά από τα αντίστοιχα της έκδοσης για την κονσόλα της Microsoft, αλλά ακόμα και έτσι δεν παύουν να είναι πειστικά. Μόνο παράπονο το animation των παικτών, το οποίο πέφτει και αυτό θύμα του προβληματικού χειρισμού, όπως αυτός παρουσιάστηκε παραπάνω.

Κάποιοι ίσως δυσανασχετήσουν με τη βαθμολογία που απέσπασε το Table Tennis για το Wii, αλλά ρίχνοντας μια ματιά στα προαναφερθέντα είναι σαφές ότι τα πολλά του προβλήματα δεν του επιτρέπουν κάτι περισσότερο. Σαφώς και περιμέναμε περισσότερα παρά μια απλή μεταφορά, πάνω στην οποία προσαρμόστηκε ο χειρισμός, αντί να γίνει το αντίθετο που είδαμε στις οθόνες μας. Πάντως ακόμα και έτσι, υπάρχει και η θετική πλευρά του τίτλου, η οποία είναι σε θέση να προσφέρει αρκετές έντονες στιγμές και συγκινήσεις. Η επιλογή είναι δική σας…

Γιώργος Τσακίρογλου

Ανάλυση 480p
Widescreen Ναι
PAL 60Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Surround
PEGI 3+