Pursuit Force: Extreme Justice

Με τις απαραίτητες προσθήκες, το EJ κρίνεται ως άξιος συνεχιστής του Pursuit Force

Με τις απαραίτητες προσθήκες το Extreme Justice κρίνεται ως άξιος συνεχιστής του Pursuit Force

Όταν είχε κυκλοφορήσει το αρχικό Pursuit Force είχε αποτελέσει μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις για το PSP. Η συνολικά υψηλή του ποιότητα σε συνδυασμό με το εξαιρετικό και διασκεδαστικό gameplay κατάφεραν να ξαφνιάσουν ευχάριστα το κοινό μιας και, δίχως υπερβολές, ήταν μια από τις πιο καλοδουλεμένες δημιουργίες που είχε την τύχη να φιλοξενήσει η φορητή κονσόλα της Sony. Παρόλο που ο τίτλος δεν γνώρισε την αναγνώριση που του αναλογούσε, η BIGbig προχώρησε στη δημιουργία ενός sequel όπου και πάλι τα πάντα δείχνουν να βρίσκονται στην θέση τους. Γιατί το Pursuit Force: Extreme Justice προσφέρει ό,τι και ο προκάτοχός του, αλλά σε μεγαλύτερες δόσεις, με τις επιλογές να έχουν αυξηθεί και με τα προβλήματα να έχουν σχεδόν εξαλειφθεί. Ή, έστω, να έχει γίνει η προσπάθεια για κάτι τέτοιο γιατί όπως θα δούμε και παρακάτω αυτά διορθώθηκαν ως ένα βαθμό, αλλά δυστυχώς δεν παύουν να υφίστανται.

Αλλά ακόμα και έτσι δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για παράπονα. Και αυτό γιατί το Extreme Justice καταφέρνει και προσφέρει έντονες στιγμές δράσης, τόσο σε αυτούς που δεν ασχολούνται για πρώτη φορά με το είδος, αλλά και στους νεοεισερχόμενους. Και αυτή η προσβασιμότητα γίνεται αντιληπτή από την αρχή κιόλας όπου υπάρχει η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα από τρία επίπεδα δυσκολίας. Η ιδέα πίσω από τον τίτλο είναι πως ο παίκτης αποτελεί μέλος της Justice Force, μιας εναλλακτικής ομάδας άμεσης δράσης και καθήκον του είναι να επεμβαίνει όπου υπάρχει κίνδυνος. Τα πάντα εξελίσσονται στην Capital City όπου αναμενόμενα είναι γεμάτη από παρανοϊκούς εγκληματίες, τόσο στην συμπεριφορά αλλά όσο και στην εμφάνιση και έτσι δίχως άλλα περιττά ξεκινάει και η δράση.

Από το κεντρικό κιόλας μενού η επιλογή για story mode αναμενόμενα είναι αυτή που θα απασχολήσει περισσότερο. Προσπερνώντας την αδιάφορη εισαγωγική σκηνή που υπάρχει απλά…για να υπάρχει, ο παίκτης αναλαμβάνει αμέσως δράση ενάντια στην παρανομία, αν και είναι δυστυχώς αναγκασμένος να ακούει συνεχώς τα σχόλια των συνεργατών του, που αν μη τι άλλο είναι και αρκετά κουραστικά και επαναλαμβανόμενα. Η αίσθηση που αποπνέει γενικότερα ο τίτλος δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου και έτσι αν θέλαμε να τον περιγράψουμε θα τον κατατάσσαμε στην κατηγορία των car chases με τις ανταλλαγές πυροβολισμών να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Σαφώς και πρόκειται για ένα σύνολο με αμιγώς arcade επιρροές που λειτουργεί πάρα πολύ καλά και που θα μπορούσε να ήταν ακόμα καλύτερο αν ο developer δεν δίσταζε να κάνει το κάτι παραπάνω, πέρα από τα στενά όρια που θέτει πάντοτε ένα sequel. Γιατί το Extreme Justice είναι μεν καλύτερο, ομορφότερο και γενικότερα προσφέρει όλα αυτά που περιμένει να δει κάποιος σε μια συνέχεια, αλλά από την άλλη είναι και ελάχιστα αλλαγμένο από το πρωτότυπο.

Η δομή των αποστολών είναι πάνω κάτω η ίδια. Ο παίκτης ξεκινάει με ένα όχημα και αφού διανύσει κάποια διαδρομή, επιβάλλεται να εξουδετερώσει τους αντιπάλους του και μάλιστα και μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Ο τρόπος εξουδετέρωσης μπορεί να γίνει τόσο με ανταλλαγές πυροβολισμών ή ακόμα καλύτερα με το σήμα κατατεθέν του τίτλου, που δεν είναι άλλο από το άλμα στο αντίπαλο όχημα. Η συγκεκριμένη κίνηση λειτουργεί και πάλι πολύ καλά και έτσι όταν η απόσταση ανάμεσα στα οχήματα είναι μικρή ο παίκτης, αφού εκτελέσει μια εντυπωσιακή κίνηση, θα βρεθεί πάνω στο αμάξι του αντιπάλου. Έτσι μπορεί να τους εξουδετερώσει από κοντά, ενώ παράλληλα έχει την δυνατότητα να αποφύγει και τα πυρά τους.

Εδώ δυστυχώς κάνει και την εμφάνισή του το πρώτο σοβαρό σφάλμα του τίτλου. Η σχεδόν ανισόρροπη Α.Ι. Έτσι, όταν ο χαρακτήρας μας βρεθεί στην οροφή, για παράδειγμα, του αντιπάλου οχήματος, είναι πολύ εύκολο να εξουδετερώσει ακόμα και 4 αντιπάλους δίχως να δεχθεί ούτε μια σφαίρα. Οι αντίπαλοι μπορεί μεν να μας σημαδεύουν, αλλά τα πυρά τους στην συγκεκριμένη περίπτωση σπάνια βρίσκουν στόχο. Από την άλλη, σε αποστολές όπου στηρίζονται στην κάλυψη κάποιου φιλικού προσώπου, οι εχθροί συμπεριφέρονται εντελώς αντίθετα, καθώς διαθέτουν κορυφαίο επίπεδο σκόπευσης και υπερβολική ταχύτητα στα οχήματα που χρησιμοποιούν.

Παράλληλα, δοκιμάζοντας μια αποστολή για δεύτερη φορά, με λύπη γίνεται αντιληπτό πως η συμπεριφορά τους μέσα στον δρόμο είναι πάντοτε η ίδια. Έτσι, αν σε μια στροφή χάσουν τον έλεγχο του οχήματος και συγκρουστούν, αυτό θα το κάνουν στο ίδιο σημείο ξανά και ξανά, όσες φορές και αν ο παίκτης δοκιμάσει την ίδια δοκιμασία. Θέλοντας και μη το Extreme Justice είναι ένας υπερβολικά γραμμικός τίτλος, μιας και οι αποστολές γίνονται διαθέσιμες στον χάρτη μία ανά φορά και έτσι η ελευθερία κινήσεων εδώ απλά δεν υφίσταται. Η Capital City ποτέ δεν δημιουργεί την εντύπωση μιας ολοκληρωμένης πόλης, μιας και οι αποστολές είναι συγκεκριμένες και οι δρόμοι από τους οποίους θα περάσει ο παίκτης προκαθορισμένοι. Σαφώς και η φύση του τίτλου επιτρέπει την περισσότερο ελαστική αντιμετώπιση, αλλά κοιτάζοντας τα όσα προσφέρει και συγκρίνοντάς τα με αυτά που θα μπορούσε να επιτύχει με μερικές διορθώσεις, δεν γίνεται να μην ακουστούν και ορισμένα παράπονα.

Αλλά εκεί όπου -εν μέρει- δεν χωράνε πικρόχολα σχόλια, είναι η ποικιλία των αποστολών. Πέρα από τις δοκιμασίες όπου ο παίκτης ελέγχει ένα αυτοκίνητο ή μια μηχανή, πλέον, υπάρχει περισσότερη ποικιλία, ενώ αναμενόμενα όποιο όχημα επιτάσσει γίνεται και δικό του. Παράλληλα -και ενώ οι μονομαχίες με τα hovercrafts καθώς και οι ανταλλαγές πυροβολισμών από την θέση του πυροβολητή σε ένα ελικόπτερο είναι ευχάριστες προσθήκες- το γεγονός πως ορισμένες φορές θα είναι πεζός είναι μια πραγματική παραφωνία.

Έχοντας ζηλέψει κάτι από την επιτυχία της σειράς GTA, η BIGbig θέλησε να προσφέρει και αυτή τις δικές της on foot περιπέτειες, αλλά τελικά βάζει την ίδια της την δημιουργία σε τέτοιες. Οι συγκεκριμένες αποστολές είναι μακράν ό,τι χειρότερο έχει να παρουσιάσει ο τίτλος, μιας και ο άκαμπτος χειρισμός από την μία και η ασαφής σκόπευση από την άλλη δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για κάτι καλύτερο. Η κίνηση του χαρακτήρα είναι προβληματική, ενώ δεν προσφέρεται και κάποια δυνατότητα κάλυψης, οπότε και το μοιραίο θα έρθει γρήγορα. Ευτυχώς που, πλέον, έχουν κάνει την εμφάνισή τους τα checkpoints και έτσι δεν θα είναι αναγκασμένος ο παίκτης κάθε φορά που χάνει να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή.

Τελικά αυτό που ενοχλεί περισσότερο με το Extreme Justice είναι πως κάλλιστα θα μπορούσε να είναι πιο καλοδουλεμένο, άσχετα αν είναι καλύτερο από το πρωτότυπο. Πάρτε για παράδειγμα τα όπλα. Ναι μεν υπάρχουν πολλά διαθέσιμα, αλλά την ίδια στιγμή δεν δίνεται κανένα περιθώριο επιλογής μιας και είναι προκαθορισμένα. Υποτίθεται πως το καθένα έχει τα υπέρ και τα κατά του, αλλά ποτέ αυτά δεν γίνονται αντιληπτά στον παίκτη. Παράλληλα, η εξόντωση ορισμένων αντιπάλων είναι εξαιρετικά εύκολη, ενώ σε κάποια επόμενη αποστολή οι ίδιοι γίνονται απίστευτα ισχυρότεροι.

Σε γενικές γραμμές, αυτά είναι τα σφάλματα του τίτλου, που γνώμη μας είναι πως θα μπορούσαν να απουσίαζαν αν ο developer ήταν λιγάκι πιο προσεκτικός. Αλλά ακόμα και έτσι η συνολικότερη διασκέδαση είναι σε υψηλά επίπεδα, μιας και οι αναμετρήσεις έχουν ρυθμό, ο αεικίνητος κεντρικός χαρακτήρας εκτελεί τα πάντα με στυλ, ενώ και οι διαθέσιμες αναβαθμίσεις προσθέτουν και το απαιτούμενο βάθος. Η BIGbig είχε θέσει από μόνη της τον πήχη ψηλά και η νέα της δημιουργία ναι μεν τον ξεπερνάει, αλλά εντελώς οριακά. Σε επίπεδο επιλογών ο παίκτης θα βρει όλα όσα αναζητά από δημιουργίες παραπλήσιου περιεχομένου.

Έτσι πέρα από το story mode, την εμφάνισή του κάνει και το Bounty, στο οποίο διατίθενται μεμονωμένα οι αποστολές που έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Τα challenges αποτελούν ένα ευχάριστο διάλειμμα, που αποφέρει και τα ανάλογα κέρδη (άστρα που εξαργυρώνονται με αναβαθμίσεις), ενώ το σύνολο ολοκληρώνει το αρκετά λιτό multiplayer όπου 2 παίκτες μπορούν να συμμαχήσουν σε co-op ή 4 να αναμετρηθούν σε deathmatch αγώνες.

Σε τεχνικό επίπεδο και πέρα από τον αδιάφορο και κουραστικό ηχητικό τομέα όπως αυτός αναλύθηκε παραπάνω, τα γραφικά του τίτλου είναι αρκετά όμορφα, με πολύχρωμα χρώματα και ικανοποιητικά σχεδιασμένους χαρακτήρες και οχήματα. Ορισμένα textures, δυστυχώς, εμφανίζονται υπερβολικά θαμπά, ενώ το σταθερό frame rate έχει την ανάλογη επίπτωση στην συνολικότερη ταχύτητα και έτσι όσοι αρέσκονται σε… Burnout ρυθμούς, εδώ μάλλον θα απογοητευτούν.

Εν κατακλείδι η «αποστολή» της BIGbig θεωρείται κατά ένα μεγάλο μέρος επιτυχημένη μιας και, παρά τα προβλήματά του, το Pursuit Force: Extreme Justice καταφέρνει να είναι ένας διασκεδαστικός τίτλος. Δεν θέτει νέα δεδομένα και μάλλον θα έχει την πορεία του προκατόχου του, ωστόσο, γνώμη μας είναι πως πρόκειται για μια από τις διασκεδαστικότερες δημιουργίες στην συγκεκριμένη κατηγορία και οπωσδήποτε μια επιβεβλημένη αγορά από τους οπαδούς του είδους.

Γιώργος Τσακίρογλου

PEGI 12+