WWE Smackdown Vs. RAW 2008

Το Wrestling στη μοναδική του ενσάρκωση, που, όμως, δεν είναι και η καλύτερη

Το Wrestling στη μοναδική του ενσάρκωση, που, όμως, δεν είναι και η καλύτερη

Σίγουρα οι αγώνες Wrestling είναι ένα θέαμα που έχει καταφέρει να διχάσει το κοινό. Έτσι από την μια συναντάμε τους φανατικούς  του οπαδούς, που παρακολουθούν τα γεγονότα με ιδιαίτερη προσοχή και από την άλλη έχουμε όλους αυτούς που πλέον έχουν συνειδητοποιήσει πως τα πάντα γίνονται για χάρη του θεάματος και έτσι έχουν αποτραβηχτεί. Αναμενόμενα, κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε επίπεδο gaming όπου οι τίτλοι που κυκλοφορούν εδώ και τόσα χρόνια προορίζονται για ένα συγκεκριμένο μερίδιο παικτών. Βέβαια, το γεγονός πως  τέτοιου είδους τίτλοι έχουν καταφέρει να κρατηθούν στην επικαιρότητα, αποδεικνύει πως υπάρχει κέρδος, άσχετα αν πλέον έμεινε μόνο η Yuke’s να κυκλοφορεί τη σειρά Smackdown Vs. Raw σε ετήσιο πλέον επίπεδο.

Και αυτή η επιτυχία δεν περιορίζεται μόνο στην αμερικανική ήπειρο, αλλά και εδώ στα μέρη μας. Καταρχάς, η τελευταία φορά που ο γράφων ασχολήθηκε με παρόμοιο τίτλο ήταν με το WWF Nitro για το Playstation. Βέβαια από τότε έχουν αλλάξει πάρα πολλά, αλλά αυτή η αποχή λειτουργεί θετικά, μιας και έτσι είναι ευκολότερο να βγουν στην επιφάνεια όλα τα υπέρ και τα κατά. Άσχετα αν η παραλαβή του παιχνιδιού συνοδεύτηκε από έντονο σκεπτικισμό.

Αναγκαστικά για να μπορέσουμε να εγκλιματιστούμε, ασχοληθήκαμε μερικές ώρες με το περυσινό Smackdown, αφενός για να υπάρξει κάποιο μέτρο σύγκρισης, αφετέρου για να καταγραφούν οι όποιες διαφορές – βελτιώσεις που τυχόν έγιναν. Δυστυχώς αυτές είναι ελάχιστες και έτσι, με μια πρώτη ματιά, η εντύπωση που μένει είναι πως η THQ αρκέστηκε στα προφανή: ένα επιφανειακό φρεσκάρισμα δηλαδή, παρά σε μία ριζική ανανέωση. Και τελικά αυτό είναι και το μεγαλύτερο μειονέκτημα της φετινής έκδοσης. Ότι δηλαδή ακόμα και από τα menus η νέα έκδοση μοιάζει πολύ με την προηγούμενη. Πάντως, από επιλογές εδώ υπάρχουν τα πάντα και έτσι οι παίκτες δύσκολα θα βαρεθούν. Αρκεί βέβαια να είναι οπαδοί του αθλήματος.

Και εδώ είναι το σημείο κλειδί του τίτλου. Για τους οπαδούς του Wrestling το Smackdown Vs. Raw 2008 αποτελεί αυτή την στιγμή την καλύτερη επιλογή, που σαφώς και υποβοηθείται από την έλλειψη ανταγωνισμού (η αντίστοιχη δημιουργία της Midway αργεί ακόμα). Από την άλλη, όσοι αρέσκονται σε γρήγορες μάχες, όπου απαιτούνται combos στρατηγικής και προσεκτικές κινήσεις, ας μείνουν καλύτερα στο Virtua Fighter 5.

Πάντως, από το κεντρικό μενού είναι διαθέσιμες όλες οι επιλογές που θα περίμενε να βρει κάποιος, αν και κάτι που κάνει άσχημη εντύπωση είναι πως, πρακτικά, το tutorial παρέχεται μέσω videos και έτσι ο παίκτης δεν θα μπορεί να απομνημονεύσει στην αρχή ακόμα και τις πιο απλές κινήσεις. Ναι μεν υπάρχει το Exhibition, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό και έτσι είναι βέβαιο ότι, τουλάχιστον στην αρχή, πολλοί θα τα βρουν σκούρα. Και αυτό δεν θα οφείλεται τόσο στο επίπεδο δυσκολίας, όσο στην Α.Ι., η οποία δεν συμπεριφέρεται σχεδόν ποτέ ρεαλιστικά δεδομένου ότι διαθέτει πολλές διακυμάνσεις στην απόδοσή της. Έτσι, ενώ πολλές φορές ο αγώνας θα βρίσκεται φαινομενικά στο τέλος του, η CPU θα τον κλέψει μέσα από τα χέρια του παίκτη αφήνοντάς τον να απορεί τι έκανε λάθος.

Από εκεί και πέρα, τα ποιο ενδιαφέρονται modes εντοπίζονται στα Hall of Fame και 24/7. To πρώτο προσφέρει προκαθορισμένες μάχες ανάμεσα σε συγκεκριμένους αντιπάλους, οι οποίοι μάχονται στον τελικό της οργάνωσης για τον τίτλο του Παγκόσμιου πρωταθλητή, από το 1995 μέχρι και σήμερα. Το καλό είναι πως οι οπαδοί θα γνωρίζουν το αποτέλεσμα, αλλά ακόμα και έτσι οι συγκεκριμένες αναμετρήσεις είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει ο τίτλος. Από την άλλη, το 24/7 παρέχει την δυνατότητα καριέρας, με τον παλαιστή να ξεκινάει από την αφάνεια, με προφανή σκοπό την κορυφή. Εδώ, ο παίκτης αναλαμβάνει και το ρόλο του manager, όπου ασχολείται με την φυσική κατάσταση του αθλητή που έχει υπό την επίβλεψή του.

«Παρών» δηλώνουν πολλά στοιχεία που δεν επηρεάζουν μεν το κυρίως gameplay, αλλά την ίδια στιγμή προσφέρουν μια πιο τηλεοπτική εικόνα όλων των στοιχείων (συνεντεύξεις, παρασκήνια), που σίγουρα είναι ευπρόσδεκτη. Στη νέα έκδοση του Smackdown Vs. RAW παρόντες είναι όλοι οι γνωστοί παλαιστές του τουρνουά, με πολλούς να εμφανίζονται αργότερα, ενώ συμπεριλαμβάνονται και αρκετές γυναικείες παρουσίες, των οποίων οι καμπύλες δημιουργούν… ίλιγγο. Βέβαια, ίσως όχι στον βαθμό του Rumble Roses, αλλά σίγουρα με περισσότερη αληθοφάνεια. Στη συνέχεια, ο παίκτης καλείται να επιλέξει το είδος του παλαιστή που προτιμά, από μια λίστα που περιλαμβάνει τα attributes: Showman, Technical, Powerhouse, Brawler και Dirty.

Όπως μαρτυρούν και τα ονόματα η κάθε κατηγορία υπερτερεί σε συγκεκριμένο τομέα, αν και σε τελική ανάλυση οι διαφορές είναι ελάχιστες και το όλο αυτό σύστημα είναι μάλλον αμελητέτο. Η στιγμή της αλήθειας για το Smackdown Vs. RAW 2008 έρχεται όταν θα αρχίσει κάποια μάχη και το τελικό πόρισμα δεν είναι και το καλύτερο. Σίγουρα η αρχική εικόνα με την είσοδο των μονομάχων είναι αρκετά εντυπωσιακή, οι οποίες, φυσικά, είναι ίδιες με τις αντίστοιχες των πραγματικών, αλλά τα συνεχή loadings είναι ιδιαιτέρως εκνευριστικά.

Αφού τελειώσουν όλα αυτά και αρχίσει κάποια αναμέτρηση, την εμφάνισή τους κάνουν τα πρώτα προβλήματα. Αυτό που δυσαρεστεί περισσότερο είναι πως δεν υπάρχει ρυθμός και πως όλα φαίνονται υπερβολικά ψεύτικα, όχι τόσο σε ό,τι αφορά στα γραφικά, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με το γενικότερο στήσιμο των αναμετρήσεων. Εδώ επικρατεί μια διαφορετική νοοτροπία, που ο παίκτης ή θα την αγαπήσει ή θα την μισήσει. Combos πολλαπλών χτυπημάτων εδώ δεν υπάρχουν, παρά μόνο μεμονωμένες κινήσεις, οι οποίες είναι και εξαιρετικά δύσκολο να συνδεθούν μεταξύ τους. Οι μάχες στηρίζονται σε προκαθορισμένες κινήσεις που πρέπει να γίνουν, ενώ και οι λαβές, παρόλο που είναι εντυπωσιακές, είναι ίδιες για όλους.

Σαφώς και ο κάθε χαρακτήρας έχει τις προσωπικές του κινήσεις, αλλά σε τελική ανάλυση δεν είναι και τόσο χρήσιμες. Απλά, όπως είπαμε και παραπάνω συντελούν και αυτές στη γενικότερη αίσθηση εντυπωσιασμού, στην οποία η Yuke’s στοχεύει. Δυστυχώς, όσοι αναζητούν το βάθος από έναν fighting τίτλο, εδώ θα δυσανασχετήσουν πολύ γρήγορα, μιας και μόλις αντιληφθούν τη γενικότερη λογική πάνω στην οποία έχει στηριχθεί το νέο Smackdown, θα καταφέρουν να φτάσουν με άνεση στην κατάκτηση του τίτλου.

Τα σοβαρά προβλήματα που τον ταλανίζουν στον τομέα του gameplay, ο τίτλος προσπαθεί να τα κρύψει με τον οπτικό του τομέα και μέχρι ενός σημείου τα καταφέρνει. Έτσι, η πρώτη εντύπωση είναι εντυπωσιακή, μιας και οι χαρακτήρες είναι πανέμορφοι, με εκπληκτικές λεπτομέρειες στα κοντινά πλάνα (με εξαίρεση τα μαλλιά τους) και με τον ιδρώτα να είναι ρεαλιστικότερος από ποτέ. Αλλά και πάλι, σε τεχνικό επίπεδο, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα. Το clipping (συγχώνευση των πολυγώνων), για παράδειγμα, είναι εντονότατο μιας και τα άκρα πολλές φορές μπερδεύονται και έτσι βλέπουμε τα χέρια να ξεπετάγονται μέσα από το σώμα του αντιπάλου. Σημαντικά προβλήματα παρουσιάζει και το animation δεδομένου ότι η κίνηση των αθλητών είναι υπερβολικά ψεύτικη και αργή. Παράλληλα, οι motion captured κινήσεις εδώ λειτουργούν αρνητικά, μιας και μόλις ξεκινήσει μια ενέργεια είναι αδύνατο να διακοπεί πριν κάνει τον κύκλο της, ενώ μόλις ο παίκτης επιχειρήσει την επόμενη ενέργειά του, αυτή θα εκτελεστεί κάπως απότομα.

Αν σε όλα τα παραπάνω προστεθεί η ενοχλητική κάμερα -που πολλές φορές εμποδίζει την εξέλιξη της μάχης- και ο αδιάφορος ήχος, γίνεται σαφές πως τελικά δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για διάκριση. Η τελευταία ελπίδα του τίτλου να διασωθεί από την μετριότητα, το multiplayer, δυστυχώς δεν λειτουργεί τόσο καλά όσο θα περιμέναμε. Σε επίπεδο offline μέχρι και 4 παίκτες μπορούν να ανταγωνιστούν, τόσο σαν ομάδα όσο και ως αντίπαλοι. Σε επίπεδο online συμβαίνει το έξης παράδοξο. Αν συνδεθούν 2 παίκτες, τότε μπορούν να παλέψουν μόνο σε co-operative επίπεδο. Μόνο αν συνδεθεί και τρίτος τότε ξεκινάνε και οι αγώνες 2 εναντίον ενός ή ακόμα καλύτερα 2 εναντίον 2. Πάντως, σε επίπεδο συνδεσιμότητας ο τίτλος λειτουργεί άψογα, με τα διάφορα προβλήματα τεχνικής φύσεως, ευτυχώς, να απουσιάζουν.

Δοκιμάζοντας το Smackdown Vs. RAW 2008 είναι αλήθεια πως οι περισσότεροι θα μείνουν με μια αίσθηση απογοήτευσης. Κοιτώντας τον τίτλο ξεκάθαρα είναι σαφές πως τα σοβαρά του προβλήματα και η γενικότερη στασιμότητα που το διακρίνει, δεν του επιτρέπουν να αισιοδοξεί για μια λαμπρή πορεία στις αρένες.  Βέβαια, ελέω έλλειψης ανταγωνισμού είναι σίγουρο πως θα λάβει μιας αναγνώρισης που δεν δικαιούται, οπότε είναι στην κρίση του καθενός το τι μέλει γενέσθαι με το μέλλον της σειράς.

Γιώργος Τσακίρογλου

Ανάλυση 480p/ 720p/ 1080i/ 1080p
Widescreen Ναι
PAL 60Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Surround/ Dolby Digital 5.1
PEGI 16+